หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3640

เมื่อได้ยินเสียงอัสนีบาตดังกึกก้อง เฉินผิงก็ใจหายใจคว่ำ เขาหวังว่าอสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยจะมาช่วย แต่ดูเหมือนว่าจะหมดหวัง

ใบหน้าของเจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยนซีดเผือดด้วยความตกตะลึง

พวกเขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่มองอัสนีบาตที่ผ่าลงมาจากท้องฟ้า ทำได้เพียงตาเบิกกว้างขณะที่รอดูเจ้าสำนักเจียงกลายเป็นเถ้าถ่านต่อหน้าพวกเขา ไม่มีแม้แต่ศพเหลืออยู่

อัสนีบาตปรากฏขึ้นเหนือศีรษะเจ้าสำนักเจียงต่อหน้าพวกเขา

ทันใดนั้น แสงสีทองก็ส่องออกมาจากร่างของเฉินผิง

ต่อจากนั้น แสงสีทองก็พุ่งตรงไปยังอัสนีบาต อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตานั้นอัสนีบาตกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย

เจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยนต่างตกตะลึงด้วยกันทั้งคู่

พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน อัสนีบาตเริ่มหายไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว

ในขณะเดียวกันเฉินผิงก็เงยหน้าขึ้น รอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏบนหน้าของเขา

ท่ามกลางความประหลาดใจของเจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยน แสงสีทองพุ่งตรงสู่ท้องฟ้าแล้วเข้าไปในเมฆอัสนีบาต

ท้องฟ้าซึ่งแต่เดิมถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิดกระจ่างขึ้นทันทีหลังจากแสงสีทองทะลุผ่านเมฆอัสนีบาต

หลังจากนั้น อัสนีบาตอันมืดมนก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“เมฆอัสนีบาตหายไปแล้วเหรอ?” ใบหน้าของเจิ้งเจี้ยนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “อะไรกัน? เกิดอัสนีบาตแค่สองครั้งเท่านั้นเอง เมฆอัสนีบาตหายไปได้ยังไง?”

“เกิดอะไรขึ้น แสงสีทองที่ออกมาจากตัวคุณฉางคืออะไรกัน?” เจียงอวี้เหลียนเองก็แสดงสีหน้าสับสน

เฉินผิงเองยังเผยสีหน้าประหลาดใจเล็กน้อย เขานึกไม่ถึงว่าอสูรกลืนสวรรค์ตัวน้อยจะกลืนกินเมฆอัสนีบาตจริงๆ

มันกล้าพอที่จะกินอัสนีบาต แต่เขาไม่คิดเลยว่ามันจะกลืนกินเมฆอัสนีบาตจนหมด!

เมฆทั้งก้อนถูกกวาดล้าง ทำให้อัสนีบาตหายไปอย่างสมบูรณ์