“ไปที่ถ้ำกลืนปีศาจ?”
เมื่อได้ยินเจตนาของเฉินผิง เจ้าสำนักเจียงและคนอื่นๆ ก็พากันตกใจ
ท้ายที่สุดแล้ว ถ้ำกลืนปีศาจถือเป็นสถานที่ต้องห้ามในเขาเทียนโหมว ไม่มีใครยอมเสี่ยงไปที่นั่น
ถ้าไม่ใช่เพื่อช่วยเจ้าสำนักเจียง เจียงอวี้เหลียนและเจิ้งเจี้ยนคงไม่พาคนไปขุดหาโสมมังกรเทียนโหมวแถวถ้ำกลืนปีศาจ
สุดท้ายทุกคนถูกดูดเข้าไปในถ้ำกลืนปีศาจ มีเพียงสองคนเท่านั้นที่รอดมาได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังโดนหลอกอยู่ดี
เจ้าสำนักเจียงถามว่า “คุณเฉิน ฉันถามได้ไหมว่าทำไมคุณถึงอยากไปที่ถ้ำกลืนปีศาจ? ที่นั่นมันไม่ปกติ”
“ผมแค่อยากจะสำรวจถ้ำกลืนปีศาจ ผมอยากรู้ว่ามีความลับซ่อนอยู่ในนั้นหรือไม่ เป็นเพราะว่ามีบางคนที่ได้เข้าไปในถ้ำกลืนปีศาจและระดับบำเพ็ญเพียรของพวกเขาก็สูงขึ้นอย่างมากหลังจากออกมา ผมคิดว่ามันต้องมีความลับซ่อนอยู่ในถ้ำกลืนปีศาจ” เฉินผิงพูดโดยไม่ปิดบัง
ฉีเป่ยเจี๋ยซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นผู้บำเพ็ญเพียรพเนจรที่ถูกทุกคนข่มเหงกลับกลายเป็นยอดฝีมือ เพราะเขาเข้าไปในถ้ำกลืนปีศาจ
อย่างไรก็ตาม เฉินผิงยังไม่รู้ว่าฉีเป่ยเจี๋ยกำลังถูกข่มเหงอีกครั้ง
“คุณเฉิน ไม่มีใครรู้ว่ามีอะไรอยู่ในถ้ำกลืนปีศาจ ถ้าเข้าไปอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าต้องได้รับอันตรายแน่ ถ้าคุณแค่อยากสำรวจก็อย่าเสี่ยงเลยจะดีกว่า” เจิ้งเจี้ยนแนะนำเฉินผิง
“คุณเฉิน ฉันเห็นด้วยกับเจิ้งเจี้ยน คุณไม่ควรไปจริงๆ ถ้ำกลืนปีศาจเป็นสถานที่ที่น่ากลัวมาก” เจียงอวี้เหลียนพยายามห้ามเฉินผิงเช่นกัน
“ขอบคุณทั้งสองคนที่เป็นห่วง แต่ผมตัดสินใจแล้ว ตอนนี้ชีวิตของเจ้าสำนักเจียงพ้นขีดอันตราย ก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องออกเดินทางต่อ แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่าถ้ำกลืนปีศาจอยู่ที่ไหน หวังว่าคุณจะบอกผมได้ คุณเจียงอวี้เหลียน” เฉินผิงถามเจียงอวี้เหลียน
เมื่อได้ยินอย่างนั้น เจียงอวี้เหลียนก็ไม่มีทางเลือกนอกจากบอกตำแหน่งของถ้ำกลืนปีศาจให้เฉินผิงฟัง
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงตัดสินใจแล้วว่าจะไป เจ้าสำนักเจียงจึงไม่ได้ห้ามปรามเขา เขาล้วงเข้าไปในกระเป๋าแล้วนำลูกประคำขนาดเท่าไข่ไก่ออกมา
“คุณเฉิน นี่คือประคำร้อยวิญญาณลูกใหญ่ที่สุดของสำนักวิญญาณปีศาจ เอาติดตัวไปด้วย ลูกประคำนี้ไม่เพียงแต่ทำให้วิญญาณของคุณแข็งแกร่งขึ้น แต่ยังช่วยให้คุณรับมือการโจมตีของวิชาสะกดวิญญาณได้อีกด้วย” เจ้าสำนักเจียงกล่าวพร้อมกับมอบประคำร้อยวิญญาณให้กับเฉินผิง
เฉินผิงรับประคำร้อยวิญญาณมาอย่างไม่รีรอแล้วแสดงความขอบคุณเจ้าสำนักเจียง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...