หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3660

ดังนั้นผู้ฝึกวิชามารนับไม่ถ้วนจึงพากันแห่มาที่ภูเขาเทียนโหมวเพื่อหนีเอาตัวรอด สิ่งนี้เริ่มทำให้พื้นที่อยู่อาศัยของสำนักเทียนโหมวลดน้อยลงโดยไม่รู้ตัว!

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงไม่กี่ร้อยปีที่ผ่านมานี้ พื้นที่รอบนอกของภูเขาเทียนโหมวได้ถูกเผ่ามารและเผ่ามนุษย์ทั้งหลายยึดครองเอาไว้จนถึงขั้นก่อตั้งเป็นสมาพันธ์บางอย่างก็มี สิ่งนั้นทำให้ทรัพยากรของสำนักเทียนโหมวกลับยิ่งขาดแคลนยิ่งขึ้น ประกอบกับเรื่องที่คัมภีร์ลับของสำนักถูกขว้างเข้าไปในถ้ำและไม่สามารถนำกลับคืนมาได้ ทำให้สำนักเทียนโหมวตกอยู่ในสภาพวิกฤตครั้งใหญ่!

ขืนเรื่องราวยังเป็นเช่นนี้ต่อไป สำนักเทียนโหมวก็จะค่อยๆ ล่มสลายไป บางทีวันข้างหน้าอาจจะไม่หลงเหลือร่องรอยของสำนักเทียนโหมวอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์เลยก็เป็นได้!

“อนิจจา หรือนี่จะเป็นเจตจำนงแห่งสวรรค์? สวรรค์คิดจะทำลายสำนักเทียนโหมวของฉันรึไง?” ตรงปากถ้ำ เจิงเหนี่ยนอันเจ้าสำนักเทียนโหมวแผดเสียงร้องต่อสวรรค์ครั้งหนึ่ง!

เมื่ออยู่ต่อหน้าเจิงเหนี่ยนอัน คนกว่าหลายสิบชีวิตต่างนอนเกลื่อนกลาดตามยถากรรม พวกเขาทุกคนล้วนเป็นศิษย์สำนักเทียนโหมวที่เข้ามาในถ้ำเพื่อนำเอาคัมภีร์ลับเคล็ดวิชาฝึกบำเพ็ญฌานกลับไป!

แต่ไม่ว่าจะมีคนเข้าไปมากมายเท่าไหร่ สุดท้ายพวกเขาต่างกระเด็นออกมา มิหนำซ้ำแต่ละคนยังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกต่างหาก!

เจิงเหนี่ยนอันส่งศิษย์ไม่รู้มากมายตั้งเท่าไหร่เข้าไปลองดู แต่ผลลัพธ์ก็เป็นเช่นเดิม!

ก่อนหน้านี้เหล่ายอดฝีมือที่มาจากทั่วทุกสารทิศต่างลงเอยด้วยการกระเด็นออกมาทันที

ผู้อาวุโสคนหนึ่งเดินเข้ามาเดินเข้ามาให้คำแนะนำเจิงเหนี่ยนอันด้วยท่าทีเอาจริงเอาจัง “เจ้าสำนัก พวกเราควรจะยอมแพ้ได้แล้ว ตอนนี้เหล่าศิษย์ในสำนักของพวกเราล้วนได้รับบาดเจ็บ พวกเราอย่าลองอีกเลยนะ”

สายตาของเจิงเหนี่ยนอันเต็มไปด้วยความเศร้าใจ น้ำตาสองสายค่อยๆ ไหลรินลงมา

“ฉันผิดต่อบรรพชน ฉันผิดต่อบรรพจารย์แห่งสำนักเทียนโหมวของพวกเรานัก สำนักของพวกเรายืนยงมานับพันปี แต่ฉันไม่นึกเลยว่ามันจะมาย่อยยับด้วยน้ำมือตัวเองเสียได้ คุณเคยถามผมว่าเหตุใดตอนนั้นผมถึงได้โง่เขลาจนถึงขั้นท้าทายยอดฝีมือผู้นั้น ถ้ายามนั้นผมยอมมอบศิลาเทียนโหมวให้เขาไป เรื่องราวก็คงไม่กลายเป็นเช่นนี้ วันนี้ผมตัดสินใจที่จะเอาคัมภีร์ลับเคล็ดวิชาฝึกบำเพ็ญฌานกลับมาด้วยตนเอง หากผมทำไม่สำเร็จ เช่นนั้นก็ให้ผมตายเป็นการไถ่โทษเถอะ...”

หลังจากเจิงเหนี่ยนอันพูดจบ เขาก็เตรียมจะพุ่งตัวเข้าไปในถ้ำ!

“เจ้าสำนัก ได้โปรดอย่าทำอะไรสิ้นคิดเชียวนะ ถ้าเกิดคุณเป็นอะไรไป สำนักเทียนโหมวของพวกเราคงได้จบสิ้นจริงๆ แล้ว” ผู้อาวุโสเกาะติดเจิงเหนี่ยนอันพลางขอร้องเสียงดังลั่น!

เหล่าศิษย์จากสำนักเทียนโหมวเองก็รีบวิ่งเข้ามาหา ต่อมาก็พากันรุนหลังของเจิงเหนี่ยนอันกลับเข้าโถงหลักของสำนัก!

ฉีเป่ยเจี๋ยกับหนิงจื้อเดินตามศิษย์สำนักเทียนโหมวคนนั้นไปที่ถ้ำ!

ศิษย์จากสำนักเทียนโหมวคนนั้นจึงอธิบายให้ฟังว่า “คัมภีร์ลับเคล็ดวิชาฝึกบำเพ็ญฌานของสำนักเทียนโหมวเราอยู่ในถ้ำแห่งนี้แหละ พวกคุณเชิญเข้าไปลองดูได้เลย แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาล่ะก็ สำนักเทียนโหมวของพวกเราจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น!”

ฉีเป่ยเจี๋ยกับหนิงจื้อจ้องมองถ้ำมือสนิทที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นเริ่มพินิจพิเคราะห์อย่างละเอียดถี่ถ้วน!

หนิงจื้อถึงกับส่งปราณสัมผัสออกไป เพราะคิดจะสำรวจดูสถานการณ์ภายในถ้ำ แต่ทันทีที่ปราณสัมผีสของเขามาถึงปากถ้ำก็ราวกับถูกพลังสกัดเอาไว้!

“ดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างอยู่ในถ้ำแห่งนี้ ฉันจะเข้าไปดูสักหน่อย ส่วนแกรออยู่ข้างนอก...” หนิงจื้อบอกฉีเป่ยเจี๋ยแล้วเดินเข้าไปในถ้ำ!

เงาร่างของหนิงจื้อหายวับเข้าไปในถ้ำพร้อมแสงสว่างวูบหนึ่ง โดยไม่ได้ยินแม้แต่เสียง!