เมื่อเดินลึกเข้าไปภายในภูเขาเทียนโหมว เจ้าสำนักเจียงก็เตือนเฉินผิงขึ้นมาว่า “คุณเฉิน ถ้าเดินจากตรงนี้ต่ออีกสักหน่อย พวกเราก็จะมาถึงสำนักเทียนโหมว เมื่อพวกเราไปถึงที่นั่นก็จงอย่าได้แสดงพลังของคุณออกมาจะดีกว่า เพราะผมเกรงว่าจะมีคนจำคุณได้แล้วอาจจะก่อให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็นเอาได้!”
“ได้ครับ!” เฉินผิงพยักหน้ารับ!
ที่จริงเฉินผิงรู้ว่าต่อให้เขาแสดงพลังของตนเองออกมา คนจากสำนักเทียนโหมวก็คงไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาอยู่ดี อย่างไรเสียเขาก็ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับคนในสำนักเลยสักคน ฉะนั้นย่อมไม่มีใครคุ้นเคยกับพลังของเขาอยู่แล้ว!
มีเพียงแต่ผู้ที่คุ้นเคยกับเขาเท่านั้นที่สามารถระบุตัวตนของเขาได้จากพลังของเขา ในเมื่อเฉินผิงแปลงโฉมตนเองแล้ว ผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับเขาย่อมจำเขาไม่ได้หรอก!
ในตอนนี้เอง จู่ๆ เจ่อเยี่ยนก็เอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “คุณเฉิน ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ข้างหน้าใช่ไหมครับ?”
เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็ค่อยๆ เงี่ยหูฟัง แน่นอนว่าเขาได้ยินเสียงคนคุยกันไม่ไกลจากตรงหน้านัก!
ตลอดการเดินทางครั้งนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกผู้อื่นพบเข้า เฉินผิงจึงไม่ได้แผ่ปราณสัมผัสออกไปแต่อย่างใดซึ่งเป็นผลทำให้เขาไม่รู้ว่ามีคนอยู่ข้างหน้า!
“พวกเราควรจะทำยังไงกันดี? พวกเราควรจะอ้อมไปหรือเปล่า?” เจียงอวี้เหลียนถามขึ้นมา
เจ้าสำนักเจียงโบกมือพลางกล่าวว่า “ไม่จำเป็นหรอก สำนักวิญญาณปีศาจของพวกเราไม่มีความขุ่นแค้นหรือคับข้องใจกับผู้อื่น ต่อให้พวกเราพบใครสักคนเข้า ก็ไม่เป็นปัญหาเลย”
เฉินผิงแปลงโฉมตนเองแล้ว ขอเพียงเขาไม่แสดงพลังออกมาก็จะไม่มีใครจำเขาได้!
หลังจากพวกเขาเดินต่อไปอีกหน่อย ก็มองเห็นคนทั้งห้ากำลังเดินเข้ามาหาพวกตนพลางพูดคุยกันไปพลางหัวเราะกันไปพลาง!
หลังจากทั้งสองฝ่ายเจอกัน พวกเขาต่างตะลึงงันไปชั่วขณะ!
ที่แท้ผู้นำของฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากหมอเทวดาหลิ่วที่เคยหลอกเอาโสมมังกรเทียนโหมวไปจากสำนักวิญญาณปีศาจ!
เมื่อเห็นหมอเทวดาหลิ่ว สีหน้าของเจ้าสำนักเจียงก็พลันบึ้งตึงและเจียงอวี้เหลียนก็โมโหเสียจนดวงตาเบิกกว้าง!
แม้แต่หมอเทวดาหลิ่วก็ไม่คาดคิดว่าจะมาพบเจอเจ้าสำนักเจียงที่นี่ หลังจากตกใจไปชั่วขณะ เขาก็รีบยิ้มพลางกล่าวว่า “ที่แท้ก็เป็นเจ้าสำนักเจียงนี่เอง! ดูเหมือนว่าคุณจะหายดีแล้วนี่นา ขอแสดงความยินดีด้วยนะ! ผมไม่คาดคิดเลยว่าจะได้มาพบคุณที่นี่...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...