หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3661

เมื่อเดินลึกเข้าไปภายในภูเขาเทียนโหมว เจ้าสำนักเจียงก็เตือนเฉินผิงขึ้นมาว่า “คุณเฉิน ถ้าเดินจากตรงนี้ต่ออีกสักหน่อย พวกเราก็จะมาถึงสำนักเทียนโหมว เมื่อพวกเราไปถึงที่นั่นก็จงอย่าได้แสดงพลังของคุณออกมาจะดีกว่า เพราะผมเกรงว่าจะมีคนจำคุณได้แล้วอาจจะก่อให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็นเอาได้!”

“ได้ครับ!” เฉินผิงพยักหน้ารับ!

ที่จริงเฉินผิงรู้ว่าต่อให้เขาแสดงพลังของตนเองออกมา คนจากสำนักเทียนโหมวก็คงไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาอยู่ดี อย่างไรเสียเขาก็ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับคนในสำนักเลยสักคน ฉะนั้นย่อมไม่มีใครคุ้นเคยกับพลังของเขาอยู่แล้ว!

มีเพียงแต่ผู้ที่คุ้นเคยกับเขาเท่านั้นที่สามารถระบุตัวตนของเขาได้จากพลังของเขา ในเมื่อเฉินผิงแปลงโฉมตนเองแล้ว ผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับเขาย่อมจำเขาไม่ได้หรอก!

ในตอนนี้เอง จู่ๆ เจ่อเยี่ยนก็เอ่ยขึ้นมาทันทีว่า “คุณเฉิน ดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ข้างหน้าใช่ไหมครับ?”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้น เขาก็ค่อยๆ เงี่ยหูฟัง แน่นอนว่าเขาได้ยินเสียงคนคุยกันไม่ไกลจากตรงหน้านัก!

ตลอดการเดินทางครั้งนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกผู้อื่นพบเข้า เฉินผิงจึงไม่ได้แผ่ปราณสัมผัสออกไปแต่อย่างใดซึ่งเป็นผลทำให้เขาไม่รู้ว่ามีคนอยู่ข้างหน้า!

“พวกเราควรจะทำยังไงกันดี? พวกเราควรจะอ้อมไปหรือเปล่า?” เจียงอวี้เหลียนถามขึ้นมา

เจ้าสำนักเจียงโบกมือพลางกล่าวว่า “ไม่จำเป็นหรอก สำนักวิญญาณปีศาจของพวกเราไม่มีความขุ่นแค้นหรือคับข้องใจกับผู้อื่น ต่อให้พวกเราพบใครสักคนเข้า ก็ไม่เป็นปัญหาเลย”

เฉินผิงแปลงโฉมตนเองแล้ว ขอเพียงเขาไม่แสดงพลังออกมาก็จะไม่มีใครจำเขาได้!

หลังจากพวกเขาเดินต่อไปอีกหน่อย ก็มองเห็นคนทั้งห้ากำลังเดินเข้ามาหาพวกตนพลางพูดคุยกันไปพลางหัวเราะกันไปพลาง!

หลังจากทั้งสองฝ่ายเจอกัน พวกเขาต่างตะลึงงันไปชั่วขณะ!

ที่แท้ผู้นำของฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ใช่ใครอื่น นอกเสียจากหมอเทวดาหลิ่วที่เคยหลอกเอาโสมมังกรเทียนโหมวไปจากสำนักวิญญาณปีศาจ!

เมื่อเห็นหมอเทวดาหลิ่ว สีหน้าของเจ้าสำนักเจียงก็พลันบึ้งตึงและเจียงอวี้เหลียนก็โมโหเสียจนดวงตาเบิกกว้าง!

แม้แต่หมอเทวดาหลิ่วก็ไม่คาดคิดว่าจะมาพบเจอเจ้าสำนักเจียงที่นี่ หลังจากตกใจไปชั่วขณะ เขาก็รีบยิ้มพลางกล่าวว่า “ที่แท้ก็เป็นเจ้าสำนักเจียงนี่เอง! ดูเหมือนว่าคุณจะหายดีแล้วนี่นา ขอแสดงความยินดีด้วยนะ! ผมไม่คาดคิดเลยว่าจะได้มาพบคุณที่นี่...”

เมื่อเจียงอวี้เหลียนเห็นว่าหมอเทวดาหลิ่วพาคนของตนจากไปแล้ว เธอก็ถามด้วยท่าทีสับสนขึ้นมาว่า “ท่านอาจารย์ คนผู้นี้โกหกคำโต เขาหลอกลวงพวกเรา ท่านปล่อยเขาไปได้ยังไงกัน? พวกเราควรจะเปิดเผยโฉมหน้าของเขานะคะ!”

“เรื่องสำคัญที่สุดของพววกเราก็คือช่วยคุณเฉินตามหาศิลาเทียนโหมว นั่นต่างหากล่ะที่เป็นเรื่องสำคัญ ยิ่งไปกว่านั้น คนผู้นั้นก็มาพร้อมกับผู้บำเพ็ญเพียรระดับผู้ทุกข์ยากขั้นหกถึงสี่คน ถ้าเกิดต่อสู้กันขึ้นมาล่ะก็ใครจะตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบกันล่ะ” เจ้าสำนักเจียงเอ่ยกับเจียงอวี้เหลียน!

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้เข้า เจียงอวี้เหลียนก็หยุดพูด แต่เห็นได้ชัดว่าเธอยังคงกรุ่นโกรธอยู่ในใจ!

ถ้าไม่ใช่เพราะหมอเทวดาหลิ่วจอมเจ้าเล่ห์หลอกให้พวกเขาขุดโสมมังกรเทียนโหมวขึ้นมา พวกเขาก็คงไม่ต้องสูญเสียเหล่าศิษย์ไปกว่าหลายสิบคนไปเปล่าๆ หรอก!

เจ้าสำนักเจียงลูบศีรษะของเจียงอวี้เหลียนพลางกล่าวว่า “เอาล่ะ อย่าโมโหอีกเลย ถ้าผมมีโอกาสจะต้องหาทางแก้แค้นหมอเทวดาหลิ่วแน่ รีบไปกันเถอะ!”

เจียงอวี้เหลียนผงกศีรษะ จากนั้นคนทั้งกลุ่มก็เดินทางกันต่อไป!

เฉินผิงไม่ได้พูดอะไรตั้งแต่ต้นจนจบ เพราะรู้ว่าตนจำเป็นต้องทำตัวไม่ให้เป็นจุดสนใจ!