แต่ทันทีที่หลี่โส่วอี้พูดจบ เจ้าสำนักเถี่ยเหมินก็พูดขึ้นอย่างเย็นชา “หลี่โส่วอี้ ที่นี่ไม่มีเรื่องอะไรให้ศาลาพิทักษ์ธรรมจัดการ ทางที่ดีคุณอย่ามายุ่ง ไม่งั้นอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจ”
หลี่โส่วอี้ฟังด้วยสีหน้าเย็นชา ความโกรธของเขาเพิ่มขึ้นทีละนิดเขาเป็นถึงรัฐมนตรีของศาลาพิทักษ์ธรรม แต่กลับโดนดูถูกต่อหน้าเฉินผิง
ตระกูลเจี่ยงไม่เห็นแก่หน้าเขาก็มากเกินพอแล้ว แต่ตอนนี้เจ้าสำนักเถี่ยเหมินยังไม่เห็นแก่หน้าเขาอีก นั่นทำให้หลี่โส่วอี้เสียหน้าเป็นอย่างมาก
“เจ้าสำนักเถี่ย คุณควรคิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาให้ดีหากคุณต้องการจะต่อต้านผม”
หลี่โส่วอี้ขู่เจ้าสำนักเถี่ยเหมินด้วยสีหน้ามืดมน
“ถุ้ย อย่ามาขู่ผมหน่อยเลยน่า ผมยอมรับผลทุกอย่างได้ทั้งนั้น ขอแค่วันนี้ได้ฆ่าเจ้าหมอนี่…”
เจ้าสำนักเถี่ยเหมินกล่าว ทันใดนั้นแสงสีทองจางๆ ก็สว่างขึ้นบนร่างกายของเขาอีกครั้ง ชั้นของแสงสีทองจางๆ นั้นเป็นเหมือนเกราะปกป้องตัว
เมื่อเห็นดังนั้น การแสดงออกของหลี่โส่วอี้เปลี่ยนไปทันที เขาถอยหลังไปสองสามก้าวพลางพูดว่า “เจ้าสำนักเถี่ย คุณ...คุณจะทำจริงๆ ใช่ไหม”
“หยุดพล่ามไร้สาระได้แล้ว ไปให้พ้น ถ้าไม่อยากตาย” เจ้าสำนักเถี่ยเหมินตะโกนเสียงดัง จากนั้นร่างใหญ่ของเขาก็พุ่งตรงไปหาเฉินผิง
ในขณะนี้ เสียงเบาๆ ดังขึ้น “ตาเฒ่าเถี่ย บ้าไปแล้วหรือไง...”
หลังจากสิ้นเสียงตะโกนอันมีเสน่ห์ ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นและมีมือหนึ่งก็ตบไปที่หน้าของเจ้าสำนักเถี่ยเหมิน
ทุกคนตกตะลึง เจ้าสำนักเถี่ยเหมินกุมใบหน้าที่บวมของเขาด้วยมือเดียว
ผู้คนหลายสิบคนหลั่งไหลออกมาและล้อมเจ้าสำนักเถี่ยเหมินเอาไว้
ก่อนที่ทุกคนเห็นได้อย่างชัดเจนว่าผู้ที่มาใหม่นั้นก็คือชื่อเฟิ่ง เจ้าสำนักชื่อเฟิ่งนั่นเอง
“ชะ...ชื่อเฟิ่ง ผมไม่ได้เป็นศัตรูกับสำนักชื่อเฟิ่งของคุณสักหน่อย คุณมา...ตบผมทำไม”
เมื่อเผชิญหน้ากับชื่อเฟิ่ง เจ้าสำนักเถี่ยเหมินก็กลายเป็นคนเรียบร้อยอย่างเห็นได้ชัด
“บ้าเอ๊ย แกบังอาจไม่เคารพคุณเฉิน แล้วยังมีหน้ามาบอกว่าไม่ได้มีเรื่องกับสำนักชื่อเฟิ่งอีกงั้นเหรอ ฉันอยากจะบ้าตาย...”
เธอยกเท้าขึ้นและกำลังจะเตะเจ้าสำนักเถี่ยเหมิน ทำให้เขารีบก้าวถอยหลังด้วยความตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...