หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 369

“คุณรู้จักกับชื่อเฟิ่งได้ยังไง”

ระหว่างทางกลับ กู่หลิงเอ๋อร์ถามเฉินผิงพลางมองเขาด้วยท่าทางแปลก ๆ

“จะรู้จักได้ยังไงล่ะ” เฉินผิงแสร้งทำเป็นโง่

“อย่ามาแกล้งอำฉันเลย ชื่อเฟิ่งเป็นถึงเจ้าสำนักชื่อเฟิ่ง ทำไมเธอถึงสุภาพกับคุณขนาดนั้น อย่าบอกนะว่าเธอแอบชอบคุณ...”

กู่หลิงเอ๋อร์จ้องมองไปที่เฉินผิงอย่างตั้งใจ ราวกับว่าเธอต้องการมองเห็นอะไรบางอย่างในการแสดงออกของเขา

แต่ในขณะนี้ ใบหน้าของเฉินผิงนิ่งสงบ ทำให้กู่หลิงเอ๋อร์มองไม่เห็นอะไรเลย

“คุณอาจเดาถูกก็ได้นะ บางทีชื่อเฟิ่งอาจจะชอบผม ไม่มีผู้หญิงคนไหนไม่ชอบผู้ชายหล่อหรอก”

เฉินผิงกล่าวด้วยรอยยิ้มขี้เล่น

“เลิกหลงตัวเองได้แล้ว ถ้าไม่พูด ฉันจะลงจากรถแล้วไม่สนใจคุณอีกเลย!”

กู่หลิงเอ๋อร์ขู่ด้วยสีหน้าจริงจัง

เฉินผิงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาทำได้เพียงเล่าเรื่องราวที่ไปบาร์เฟิ่งหวงกับกู่เฟิง และเกิดเรื่องบางอย่างทำให้รู้จักกับชื่อเฟิ่ง

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถบอกกู่หลิงเอ๋อร์ได้ว่าชื่อเฟิ่งเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาตำหนักมังกรฟ้าของเขา ดังนั้นเขาจึงพูดได้เพียงว่าตัวเองต่อสู้กับชื่อเฟิ่งจนพ่ายแพ้ ดังนั้นเธอจึงเคารพเขามาก

“คุณเอาชนะชื่อเฟิ่งได้จริงเหรอ” กู่หลิงเอ๋อร์รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยิน

“แค่เอาชนะชื่อเฟิ่งได้มีอะไรน่าตกใจเหรอ”

เฉินผิงมองไปที่กู่หลิงเอ๋อร์พลางถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ถ้าคุณเอาชนะชื่อเฟิ่งได้ คุณก็อาจจะเอาชนะเจี่ยงเจิ้งจงได้นะ เจี่ยงเจิ้งจงได้เป็นปรมาจารย์กำลังภายใน ตั้งนานแล้ว ส่วนคนที่ชื่อว่าชื่อเฟิ่งก็ไม่เลว ฉันได้ยินมาว่าเธอได้เป็นปรมาจารย์กำลังภายในด้วยเหมือนกัน หากเป็นเรื่องจริง เราก็ไม่ต้องกลัวตระกูลเจี่ยงอีกแล้ว”

ใบหน้าของกู่หลิงเอ๋อร์ เต็มไปด้วยความตื่นเต้น หากเฉินผิงสามารถเอาชนะเจี่ยงเจิ้งจงได้จริงๆ ทุกอย่างจะจัดการได้ง่ายมากขึ้น

“แล้วยังไง ผมบอกตั้งแต่แรกแล้วไงว่าตระกูลเจี่ยงไม่เคยอยู่ในสายตาของผมเลย”

เฉินผิงเย้ยหยัน

“เอาล่ะ หยุดคุยโม้ได้แล้ว ตระกูลเจี่ยงไม่ได้มีแค่เจี่ยงเจิ้งจงคนเดียว”