“ระวังตัวด้วยล่ะ!” เจ้าสำนักเจียงกล่าวอนุญาต
เขาสังเกตเห็นท่าทีของเจียงอวี้เหลียนและเจ่อเยี่ยนมาตลอดการเดินทาง โดยตระหนักว่าพวกเขาทั้งคู่ต่างมีใจให้กัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังก้าวไปสู่การเป็นคู่รักอย่างรวดเร็ว
เจ้าสำนักเจียงหาใช่คนใจแคบ หากลูกศิษย์ของเขาสามารถค้นหาคู่แท้ของชีวิต คนที่โชคชะตาบันดาลให้ได้พบเจอเพื่อการฝึกบำเพ็ญฌานคู่ เขาก็พร้อมที่จะสนับสนุน
แม้แต่ผู้ฝึกวิชามารก็ยังมีความเป็นมนุษย์ ที่มีอารมณ์และความปรารถนาในแบบเดียวกัน และพวกเขาก็จำเป็นต้องแสดงความรู้สึกนั้นออกมาเช่นกัน
“อาจารย์ ผมเองก็อยากเดินดูรอบๆ สักหน่อยเหมือนกัน…” เมื่อเห็นว่าเจียงอวี้เหลียนและเจ่อเยี่ยนตั้งใจจะเดินเล่นต่อ เจิ้งเจี้ยนก็ตัดสินใจว่าจะไม่ไปที่บ้านของเซี่ยซิ่งเซียเช่นกัน
เจ้าสำนักเจียงมองเจิ้งเจี้ยนก่อนจะพยักหน้าแล้วพูดว่า “ทำตัวดีๆ แล้วอย่าก่อเรื่องให้ฉันต้องเดือดร้อนล่ะ!”
เมื่อบอกกับเจิ้งเจี้ยนแล้ว เจ้าสำนักเจียงและเฉินผิงก็จากไปพร้อมกับเซี่ยซิ่งเซีย
ไม่นานนักภายใต้การนำทางของเซี่ยซิ่งเซีย พวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์หลังหนึ่ง
คฤหาสน์หรูหราของผู้อาวุโสเพียงคนเดียว ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความมั่งคั่งอันมหาศาลของสำนักเซียนเฟิงได้เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าพวกเขาร่ำรวยล้นฟ้า
“เจ้าสำนักเจียง เชิญด้านใน...” เซี่ยซิ่งเซียกล่าวเชิญแขกของเขา
ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในลานบ้าน เจ้าสำนักเจียงก็หยุดชะงักลง เขามองไปรอบๆ และถามว่า “เซี่ยซิ่งเซีย คฤหาสน์ของคุณมีการใช้วงแหวนอาคมบางอย่างอยู่ใช่หรือไม่? ผมสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่กำลังกีดกันวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ภายในตัวของผมอยู่”
เฉินผิงก็รู้สึกเช่นเดียวกัน ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปในลานบ้าน เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างที่ดูเหมือนจะสะกดวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาไว้ แม้แต่พลังปราณสัมผัสของเขาก็ยังยากที่จะแผ่ขยายในสถานที่แห่งนี้
“นี่คืออาคมหมื่นวิญญาณ ทำไมถึงได้มีวงแหวนอาคมที่ชั่วร้ายมาอยู่ในสถานที่แบบนี้ได้?” จ้าวมารสีชาดร้องถามในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...