หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3693

เฉินผิงพยักหน้ารับรู้ จากนั้นพวกเขาทั้งหมดก็เข้าสู่สำนักเซียนเฟิง

เมื่อก้าวเข้าสู่สำนักเซียนเฟิง เฉินผิงก็พบว่าตัวเองอยู่บนถนนที่พลุกพล่าน มีผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจำนวนมากอยู่รอบๆ และมีร้านค้าอีกจำนวนนับไม่ถ้วน บรรยากาศของสำนักเต็มไปด้วยสีสันและความมีชีวิตชีวา นี่จึงเป็นเมืองที่คึกคักที่สุดเท่าที่เฉินผิงเคยเห็นมาในอาณาจักรนิรันดร์

บนถนนสายหลักอันกว้างใหญ่ของสำนักเซียนเฟิง ไม่เพียงแต่มนุษย์ผู้ฝึกบำเพ็ญฌานเท่านั้นที่สัญจรไปมา แต่ยังมีสมาชิกของเผ่าพันธุ์อสูรด้วย รวมไปถึงผู้ฝึกวิชามารอีกจำนวนหนึ่งที่เดินเล่นไปมาอย่างสบายๆ ซึ่งนั่นเป็นภาพที่หายากยิ่ง

ในภูมิภาคอื่นๆ ของอาณาจักรนิรันดร์มีการต่อต้านผู้ฝึกวิชามารอย่างกว้างขวาง พวกเขาได้รับการปฏิบัติด้วยความเป็นมิตรเช่นนี้เฉพาะในพื้นที่ภูเขาเทียนโหมวเท่านั้น

เจ้าสำนักเจียงพาเฉินผิงและคนอื่นๆ เข้าไปในพื้นที่ชั้นบนห้องใต้หลังคาที่ดูไม่โดดเด่นหรือมีอะไรพิเศษ

เจ้าสำนักเจียงกระซิบกับเฉินผิงว่า “คุณเฉิน นี่คือสถานที่ขายข้อมูลของสำนักเซียนเฟิง จงอย่าได้ประมาทสถานที่ที่เรียบง่ายเช่นนี้เป็นอันขาด ข้อมูลที่เผยแพร่จากที่นี่มักมีอะไรให้น่าตกใจอยู่เสมอๆ ผู้คนมักจะมาที่นี่เพื่อหาที่อยู่ของศัตร หรือไม่ก็ขายข้อมูลเกี่ยวกับที่ตั้งของของวิเศษ บางคนก็มาเพื่อเก็บข้อมูลเกี่ยวกับคู่ครองของพวกเขาเอง”

เฉินผิงไม่สนใจเรื่องซุบซิบหรือข่าวลือใดๆ ทั้งสิ้น สิ่งที่เขาอยากรู้คือตำแหน่งที่ตั้งของตำหนักก่วงหานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

ภายในห้องใต้หลังคามีห้องต่างๆ มากมายหลายขนาด ซึ่งประตูของแต่ละห้องถูกประดับด้วยป้ายเล็กๆ แขวนเอาไว้

“คุณเฉิน คุณช่วยรอสักครู่ได้หรือไม่? ผมต้องตรวจสอบอะไรบางอย่าง โดยปกติแล้วเราต้องมีการนัดหมายกันก่อน” เจ้าสำนักเจียงพูดกับเฉินผิง

เฉินผิงพยักหน้า “เชิญเถอะครับ...”

จากนั้นเขาก็เห็นเจ้าสำนักเจียงเข้าไปในห้องเล็กๆ ห้องหนึ่ง หลังจากอยู่ข้างในนั้นประมาณสิบนาที เจ้าสำนักเจียงก็เดินออกมาอีกครั้ง

“คุณเฉิน เราได้นัดเป็นช่วงบ่าย เราคงต้องรออีกสักหน่อย...” เจ้าสำนักเจียงกล่าว

“ถ้างั้นเราก็รอกันก่อนเถอะครับ!”

เฉินผิงไม่ได้เร่งรีบ และเฟื่งมัวก็ยังไม่หมดหวังกับศิลาเทียนโหมวเช่นกัน สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือเขาต้องหาศิลาเทียนโหมวให้กับเฟิ่งมัวให้จงได้

“คุณเฉิน ในเมื่อพวกเราต้องรอ ทำไมเราไม่ไปเดินเล่นรอบๆสำนักว่านถงล่ะ...” เจียงอวี้เหลียนแนะนำ

อันที่จริง เจียงอวี้เหลียนต้องการเดินเล่นรอบๆ แบบสบายๆ กับเจ่อเยี่ยน แต่เธอกลัวว่าเจ้าสำนักเจียงจะไม่เห็นด้วย นั่นคือเหตุผลที่เธอตัดสินใจเสนอแนะเฉินผิง

เมื่อได้ยินว่าเขาเป็นผู้อาวุโสจากสำนักเซียนเฟิง เจ้าสำนักเจียงก็มีความสุภาพมากขึ้นทันที

ท้ายที่สุดแล้ว ผู้อาวุโสจากสำนักเซียนเฟิง ไม่ว่าจะในฐานะหรือตำแหน่งใด ล้วนแล้วแต่ไม่ด้อยไปกว่าเขาผู้เป็นเจ้าสำนักวิญญาณปีศาจ

เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขามาที่สำนักเซียนเฟิงพร้อมกับเรื่องที่ต้องการความช่วยเหลือ หากเซี่ยซิ่งเซียช่วยได้ มันคงจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นเป็นอย่างมาก

“คุณเซี่ย ผมต้องขออภัยที่เสียมารยาท ไม่ทราบว่าลมอะไรถึงได้พาคุณมาหาผมถึงที่นี่?” เจ้าสำนักเจียงถามด้วยความสับสน

“เรื่องมันยาวน่ะ เจ้าสำนักเจียง แต่ถ้าคุณพอจะมีเวลา ผมก็หวังว่าคุณจะแวะมาเยี่ยมชมบ้านอันต่ำต้อยของผมหน่อย!” เซี่ยซิ่งเซียเอ่ยปากชวนเจ้าสำนักเจียง

เจ้าสำนักเจียงเหลือบมองเฉินผิง ก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “ได้สิ ตอนนี้ผมเองก็ไม่ได้รีบร้อนไปไหนอยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินว่าเจ้าสำนักเจียงตอบตกลง เซี่ยซิ่งเซียก็ยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดีขึ้นทันที ผิวพรรณของเขาดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“อาจารย์ ฉันอยากจะไปเดินเล่นกับเจ่อเยี่ยนอีกสักพัก ดังนั้น ฉันคงจะไม่ตามไปด้วยนะคะ...” เจียงอวี้เหลียนต้องการใช้เวลากับเจ่อเยี่ยนให้มากขึ้น เธอจึงตัดสินใจไม่ไปที่บ้านของเซี่ยซิ่งเซีย