“ผมจะเข้าไปในอาคมหมื่นวิญญาณนี้เพื่อค้นหาวิญญาณของคุณหนูเซี่ย ถ้าผมหามันเจอมันก็คงจะดีไม่น้อย แต่ถ้าไม่ ผมก็ตั้งใจที่จะทำลายวงแหวนอาคมนี้ซะ หากเราปล่อยให้วงแหวนอาคมขนาดใหญ่เช่นนี้ทำงานต่อไป ผมเกรงว่าอีกแค่เพียงไม่กี่ปี ครอบครัวของคุณทั้งหมดจะกลายเป็นคนเสียสติอย่างแน่นอน!” เฉินผิงกล่าว
เซี่ยซิ่งเซียมองดูวงแหวนอาคมที่ส่องแสงออกมาอย่างต่อเนื่อง ก่อนจะพยักหน้าตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว
การเคลื่อนไหวของเฉินผิงเหนือกว่าคนอื่นๆ อย่างมาก
เฉินผิงค่อยๆ เคลื่อนตัวไปยังใจกลางของวงแหวนอาคม ก่อนที่ร่างของเฉินผิงจะหายไปพร้อมกับริ้วคลื่นของความว่างเปล่า
เมื่อเห็นดังนั้น เจ้าสำนักเจียงก็รู้สึกกังวลใจแทนเฉินผิง
เฉินผิงพบว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางความว่างเปล่า ล้อมรอบด้วยพื้นที่สีขาวโพลนอันกว้างใหญ่จนสุดลูกหูลูกตา
มีเพียงอักระอาคมที่ส่องแสงประกายจางๆ เท่านั้นที่บอกให้เฉินผิงรู้ว่าตัวของเขายังอยู่ในอาคมหมื่นวิญญาณ
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น จ้าวมารสีชาดจึงถามขึ้นว่า “เจ้าหนู เจ้าค่อนข้างกล้าหาญไม่เบาเลย แม่ว่าเจ้าจะไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับอาคมหมื่นวิญญาณนี้ แต่เจ้าก็ยังกล้าที่จะเข้ามา เจ้าไม่กลัวว่าจะออกไปจากที่นี่ไม่ได้เลยอย่างงั้นเหรอ?”
เฉินผิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “แน่นอน ผมกลัว และผมก็ไม่เข้าใจมัน แต่ถึงยังไงผมก็มีคุณอยู่ที่นี่กับผม ถ้าผมไม่สามารถออกไปได้ คุณก็จะติดอยู่กับผมที่นี่ไปด้วย ผมคิดว่าคุณก็คงไม่ต้องการแบบนั้นหรอก จริงมั้ยครับ?”
จ้าวมารสีชาดผงะไปชั่วขณะ จากนั้นจึงหัวเราะเจื่อนๆ ออกมา “เจ้าเด็กฉลาด นี่เจ้าหลอกข้าอย่างนั้นเหรอ? แต่ถึงแม้ว่าอาคมหมื่นวิญญาณนี้จะเป็นอันตราย แต่สำหรับข้าแล้ว มันไม่ต่างอะไรกับของเด็กเล่นหรอกนะ! ตอนนี้ ข้าจะมอบพลังของเนตรส่องนภาให้กับเจ้า ภายใต้ดวงตานั้น สิ่งหลอกลวงทั้งหมดจะไร้ซึ่งที่หลบซ่อน และคาถาลวงตาใดๆ ก็จะหายไปจนหมดสิ้น!”
เฉินผิงตกตะลึง ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ
เฉินผิงตระหนักดีถึงพลังอันน่าเกรงขามของเนตรส่องนภานี้ เขาหวนนึกถึงช่วงเวลาแห่งสนามรบในสมรภูมิแห่งทวยเทพ ตอนที่เขาถูกฉีเป่ยเจี๋ยไล่ตามอย่างไม่ลดละและไร้ซึ่งทางหนีรอด ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเนตรส่องนภาทั้งสิ้น
หลังจากที่ฉีเป่ยเจี๋ยใช้เนตรส่องนภา ก็ไม่มีที่ไหนที่เฉินผิงจะสามารถหลบซ่อนได้อีกต่อไป
คำพูดของจ้าวมารสีชาดทำให้ความร่าเริงของเฉินผิงก่อนหน้านี้หายไปทันที กลายเป็นว่าเนตรส่องนภานี้ต้องการการมีอยู่ของจ้าวมารสีชาดในทะเลจิตสำนึกของฉันเพื่อให้มันทำงานได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...