หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เสินจี้จื่อก็กระซิบว่า “ฉันรู้เรื่องการประมูล แต่ถ้าจะเข้าร่วมก็ต้องจ่ายคนละหนึ่งล้านเหรียญวิญญาณ ดังนั้น...”
“ผมจะจ่ายให้คุณ พาผมไปที่นั่น” เฉินผิงเข้าใจเจตนาของเสินจี้จื่อ เขาไม่อยากใช้เงินของตัวเอง!
หลังจากได้ยินคำตอบของเฉินผิง เสินจี้จื่อก็ยิ้มแย้มด้วยความดีใจและพูดว่า “ได้ ฉันจะพาคุณไปที่นั่นเดี๋ยวนี้ ฉันไม่เคยเข้าไปในนั้นมาก่อนเลย”
เสินจี้จื่อเดินไปตามตลาดที่พลุกพล่านกับเฉินผิง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงหน้าห้องโถงใหญ่ ที่ทางเข้ามีผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดสองคนยืนเฝ้าอยู่
เฉินผิงประหลาดใจเมื่อเห็นความแข็งแกร่งของคนเฝ้าทางเข้า ยิ่งเขาสังเกตมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตระหนักว่าคนที่ดูแลตลาดใต้ดินแห่งนี้ไม่ธรรมดา
เมื่อเห็นเสินจี้จื่อและเฉินผิงมาถึง คนเฝ้าคนหนึ่งก็ยื่นมือออกมา
เฉินผิงชะงัก เสินจี้จื่อพูดทันที “คุณต้องจ่ายเงิน”
จากนั้นเฉินผิงถึงได้เข้าใจ เขารีบนำเหรียญวิญญาณสีม่วงสองเหรียญออกมาแล้วส่งให้
เมื่อเห็นเหรียญวิญญาณสีม่วง คนเฝ้าทั้งสองก็ก้าวออกไปทันที จากนั้นทั้งสองก็ใช้มือวาดลำแสงออกไป
จากนั้นเฉินผิงและเสินจี้จื่อก็ถูกปกคลุมด้วยรัศมีลึกลับ รัศมีที่คล้ายกับโล่พลังวิญญาณห่อหุ้มทั้งสองไว้
เฉินผิงขมวดคิ้วเล็กน้อย สัญชาตญาณบอกให้เขาต่อต้าน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็เข้าใจในที่สุด ทั้งหมดนี้ก็เพื่อปกป้องผู้ซื้อนี่เอง นอกจากนี้ยังเป็นการป้องกันความขัดแย้งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อมีหลายคนแย่งชิงของอย่างเดียวกัน คนที่ได้ของไปจะตกเป็นเป้าอย่างไม่ต้องสงสัย อย่างไรก็ตาม ถ้าไม่รู้ตัวตนของผู้ซื้อและตรวจจับรัศมีไม่ได้ ก็จะไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แม้ว่าพวกเขาจะออกจากสถานที่ประมูลแล้วก็ตาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...