หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3746

“พวกนายทุนนี่มันหน้าเลือดเหมือนกันหมด”

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกรังเกียจ!

คนที่มีความสามารถในการก่อตั้งตลาดใต้ดินและจัดการประมูลแบบนี้ย่อมถูกผลักดันด้วยความโลภ!

ในเมื่อทั้งหมดนี้ทำไปเพื่อเงินจึงย่อมไม่เกี่ยงวิธีการ

บางทีนี่อาจเป็นสันดานของมนุษย์

“ฉันให้หกล้าน...”

มีคนอื่นยกมือเสนอราคา!

ซึ่งทำให้เสินจี้จื่อขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจเขารู้สึกไม่แน่นอน

อย่างไรก็ตาม ขณะมองไปที่รูปปั้นตรงหน้า เสินจี้จื่อก็ได้แต่ยกมือขึ้นอีกครั้งและพูดว่า “ฉันให้เจ็ดล้าน...”

คราวนี้เสินจี้จื่อกัดฟันขณะเสนอราคา ถ้าไม่อยากได้รูปปั้นจนตัวสั่นก็คงไม่มีทางที่เขาจะสู้ราคาต่อ!

“ฉันให้แปดล้าน...”

คนๆ นั้นเหลือบมองเสินจี้จื่อ และแล้วเขาก็เสนอราคาที่สูงขึ้นอีกครั้ง!

ดวงตาของเสินจี้จื่อเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ ขณะที่เขากำลังจะยกมือขึ้น จู่ๆ เฉินผิงก็ห้ามไว้ทันที!

ครั้งนี้เฉินผิงแทบจะลากเสินจี้จื่อลงไปที่พื้น!

เสินจี้จื่อหันมองไปทางเฉินผิงด้วยความงุนงง เฉินผิงพูดเสียงเบา “หยุดประมูลได้แล้ว รูปปั้นนั้นเป็นของปลอม...”

“ของปลอม?”

เสินจี้จื่อรู้สึกมึนงงไปหมด

อย่างไรก็ตาม คำพูดของเขาดึงดูดสายตาผู้คนจำนวนมากในทันที เสินจี้จื่อรีบลดเสียงลงและถามว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นของปลอม?”

“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ยังไงนี่ก็เป็นการแหกตาอยู่แล้ว ภายในรูปปั้นนี้มีอักขระขนาดเล็ก เมื่อพลังวิญญาณถูกส่งเข้าไป อักขระอาคมก็จะทำงาน เปล่งแสงที่คล้ายกับแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา” เฉินผิงอธิบาย

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เสินจี้จื่อก็มองดูเฉินผิงด้วยสีหน้าสงสัย แต่เขาก็ไม่ได้ประมูลต่อ

เหล่าหยางมองดูเสินจี้จื่ออย่างเงียบๆ ราวกับกำลังรอให้เขาเสนอราคา อย่างไรก็ตาม หลังจากรออยู่พักหนึ่งและเห็นว่าเสินจี้จื่อไม่ประมูลต่อ เหล่าหยางก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องประกาศเสียงดังว่า “เนื่องจากไม่มีใครประมูล รูปปั้นนี้จึงถูกขายที่ราคาแปดล้าน!”

หรือว่าเฉินผิงจะดูออกได้ด้วยตาเปล่า?

เฉินผิงลุกขึ้นยืน ตั้งใจจะออกไป อยู่ต่อก็เสียเวลาเปล่าๆ!

“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ของที่ฉันกำลังจะนำมาเสนอนั้นเป็นสมบัติที่หาได้ยากยิ่งในโลกนี้ ฉันเชื่อว่าไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน”

คำพูดต่อมาของเหล่าหยางทำให้เฉินผิงที่กำลังจะจากไปต้องหยุดชะงัก

เฉินผิงกลับไปยังที่นั่งของเขา กระตือรือร้นที่จะตรวจสอบสิ่งที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน

คนของเขาเดินเข้ามาพร้อมถือกล่องไม้ไว้ในมือทั้งสองข้าง

มีห่อผ้าสีแดงวางอยู่บนกล่องไม้ หลังจากวางลงอย่างระมัดระวังก็เดินออกไป

ส่วนเหล่าหยางนั้นดึงที่มุมผ้าสีแดงเบาๆ แล้วพูดว่า “สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ จงดูให้ดี ฉันกล้าพูดเลยว่าไม่มีใครเคยเห็นสมบัติเช่นนี้มาก่อน!”

“เหล่าหยาง รีบหน่อย” พวกเขาเร่งเร้า “หยุดลีลาได้แล้ว ทุกคนอยากเห็นจะแย่!” ผู้บำเพ็ญเพียรร้องเสียงดัง

“ได้เลย!” เหล่าหยางอุทานแล้วเขาก็ยกผ้าสีแดงขึ้น

พอได้เห็นก็ชัดเจนว่ากล่องไม้นั้นโปร่งใส ภายในกล่องมีกระดูกแขนวางอยู่