เฉินผิงใช้เนตรส่องนภาพินิจอย่างระมัดระวัง และพบว่าพัดนั้นแปลกประหลาดจริงๆ แสงที่พัดปล่อยออกมาไม่ได้มาจากอักขระหรืออาคม แต่เป็นแสงที่มาจากตัวพัดเอง!
ยิ่งไปกว่านั้น การประดิษฐ์พัดนั้นแปลกมากจนเฉินผิงรู้สึกว่ามันยากจะเข้าใจ!
เหล่าหยางไม่ได้โกรธเมื่อได้ยินได้ยินฝูงชนวิจารณ์พัดต่างๆ นาๆ เขากลับหัวเราะเยาะอย่างไม่ใส่ใจและพูดว่า “สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี ท่านเคยได้ยินเกี่ยวกับตำนานของสำนักหลู่ป้านหรือไม่?”
“แน่นอน ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้” พวกเขากล่าว “มีข่าวลือว่าสำนักหลู่ป้านเป็นสำนักของเหล่าเทพ และมีสถานะสูงมากกระทั่งในอาณาจักรแดนสรวง นอกจากนี้ พวกเขายังมีความชำนาญในการสร้างของวิเศษอีกด้วย”
“สิ่งของที่สำนักหลู่ป้านสร้างขึ้นล้วนมีเอกลักษณ์และไม่เหมือนใคร ว่ากันว่าพวกเขาสามารถสร้างเรือไม้ที่เล็กพอที่จะวางบนฝ่ามือได้ ซึ่งสามารถขยายขนาดเพื่อรองรับผู้คนหลายพันคนได้ในทันทีอย่างน่าอัศจรรย์!”
“จริง ฉันเคยได้ยินมาเหมือนกัน ว่ากันว่าสำนักหลู่ป้านมีพลังในการสร้างสิ่งมหัศจรรย์จากของธรรมดา น่าประทับใจมาก!”
เมื่อได้ยินชื่อสำนักหลู่ป้าน ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนก็เริ่มแสดงความเห็น!
“สำนักหลู่ป้าน ทำไมถึงฟังดูคุ้นหูพิกล?” ในขณะนั้นเอง จ้าวมารสีชาดก็เริ่มพูด!
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงจึงตระหนักว่าสำนักหลู่ป้านไม่ใช่สถานที่ธรรมดา หากจ้าวมารสีชาดมีความทรงจำบางอย่างเกี่ยวกับสำนัก มันต้องเป็นสำนักจากอาณาจักรแดนสรวงแน่!
“สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ ฉันแน่ใจว่าพวกคุณคุ้นเคยกับสำนักหลู่ป้านอันโด่งดัง แต่พวกคุณทุกคนคงรู้สึกว่ามันยากที่จะเชื่อว่าพัดที่ฉันถืออยู่ในมือถูกสร้างขึ้นที่นั่น วันนี้ฉันตั้งใจจะพิสูจน์ว่าพัดเป็นของแท้ต่อหน้าพวกคุณเพื่อขจัดทุกข้อกังขา!”
ขณะที่เหล่าหยางพูด สายลมแผ่วเบาก็ไหลเข้าไปในพัดที่เขาถือ แสงอันเจิดจ้าบนพัดทวีความรุนแรงขึ้น และน่าประหลาดใจที่พัดเริ่มขยายขนาด ในที่สุดมันก็กว้างราวสามเมตร บดบังเหล่าหยางจนมองไม่เห็น!
“พัดนี้ดูบอบบางราวกับปีกจั๊กจั่น แต่ก็มีความทนทานอย่างไม่น่าเชื่อ นอกจากนี้ยังมีความสามารถในการป้องกันที่สูงมาก นี่คือพัดสำหรับใช้ตั้งรับ แม้แต่ผู้ทุกข์ยากระดับสูงสุดก็ไม่มีทางทำลายพัดนี้ มันเป็นไปไม่ได้ ฉันจะแสดงให้ทุกคนเห็นเดี๋ยวนี้!” หลังจากที่เหล่าหยางพูดจบ เขาก็วางพัดไว้ข้างหน้า ปลดปล่อยรัศมีของผู้ทุกข์ยากระดับสูงสุดออกมาจนพลังปะทุ หลังจากนั้นเขาก็โจมตีออกไปด้วยฝ่ามือ!
ตูม!
เกิดเสียงดังสนั่น ทั้งห้องเริ่มสั่นสะเทือน แต่น่าทึ่งที่พัดที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาไม่ได้รับความเสียหาย!
เมื่อเห็นอย่างนั้น ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนก็ตื่นตะลึง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...