หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3766

ในขณะนั้น เฉินผิงกับเหล่าธิดาเทพยังคงเดินทางอย่างเหน็ดเหนื่อย โดยไม่รู้เลยว่ามีคนจำนวนมากกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดหมายเดียวกัน

จนถึงตอนนี้การเดินทางของพวกเขาค่อนข้างราบรื่น และพวกเขาก็เข้าใกล้แดนขั้วโลกมากขึ้นเรื่อยๆ

“หยุดก่อน!”

ทันใดนั้น เฉินผิงซึ่งเป็นผู้นำทางก็ขมวดคิ้ว

“คุณเฉิน มีอะไรหรือเปล่า?”

ปิงลู่ก้าวไปข้างหน้าและถามด้วยความสับสน

คนอื่นได้เปิดเส้นทางนี้ไว้ล่วงหน้าแล้ว ดังนั้นจึงไม่น่าจะมีอันตรายใดๆ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงจึงตัดสินใจให้หยุด

“มีใครได้กลิ่นเลือดบ้างไหม?” เฉินผิงถาม

ปิงลู่ส่ายหัว “ไม่นะ”

ธิดาเทพคนอื่นๆ ก็ส่ายหัวเช่นกัน ไม่มีใครสัมผัสถึงกลิ่นเลือดได้เลย

เฉินผิงหลับตาลงช้าๆ กระจายปราณสัมผัสของเขาออกไป

ทันใดนั้น ปราณสัมผัสก็ปกคลุมพื้นที่หลายกิโลเมตรรอบตัวเขา

อย่างไรก็ตาม ไม่มีอันตรายและก็ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆ อยู่เลย

“แปลก ผมยังได้กลิ่นเลือดอยู่ในอากาศ แต่ก็ไม่มีอะไรเลย เป็นไปได้ยังไง?”

เฉินผิงขมวดคิ้วพร้อมสำรวจสภาพแวดล้อมรอบตัว

“คุณเฉิน ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่ไหม? เพราะว่าเมื่อวานมีคนเปิดทางให้เราไว้แล้ว” ปิงลู่กล่าว

“บางทีผมอาจจะคิดไปเอง ยังไงก็ตาม ให้ทุกคนรักษาระยะห่างระหว่างกันและระวังตัวไว้!”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็เดินไปข้างหน้าอีกครั้ง

เหล่าธิดาเทพปฏิบัติตามคำสั่งของเฉินผิง กระจายกันออกไปและเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น

หลังจากที่พวกเขาเดินทางไปข้างหน้าได้ไม่กี่กิโลเมตร จู่ๆ ธิดาเทพคนหนึ่งก็ส่งเสียงร้องออกมา

“ว้าย!”

ธิดาเทพคนนั้นเหยียบหิมะลื่นล้ม ด้วยความรำคาญเธอจึงถามว่า “ใครขัดขาฉัน?”

ทุกคนหันไปหาธิดาเทพ แล้วก็เห็นมือแข็งทื่อยื่นออกมาจากพื้นหิมะใต้เท้าของเธอ!

พวกที่ถูกส่งออกมาจากตำหนักก่วงหานในตอนแรกเพื่อกรุยทางกลับต้องพบจุดจบที่นี่อย่างน่าเศร้า!

พวกเขายังอยู่ห่างไกลจากแดนขั้วโลก แต่คนเหล่านี้กลับสิ้นชีวิตก่อนที่พวกเขาจะไปถึงที่นั่นเสียอีก

“ใครกัน? ใครหน้าไหนทำแบบนี้?”

โทสะลุกโชนในดวงตาของปิงลู่

เนื่องจากมีคนจำนวนมากถูกสังหาร ปิงลู่จึงมั่นใจว่ามีสำนักใดสำนักหนึ่งอยู่เบื้องหลัง

เฉินผิงเพียงเหลือบมองศพ เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “คนเหล่านี้ไม่ได้ถูกมนุษย์ฆ่า แต่พวกเขาเผชิญกับสัตว์อสูร แถวนี้มีสัตว์อสูรทรงพลังป้วนเปี้ยนอยู่บ้างหรือเปล่า?”

“สัตว์อสูรทรงพลัง?” ปิงลู่ขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมใช้ความคิด

ทันใดนั้น ธิดาเทพคนหนึ่งก็พูดว่า “ปิงลู่ อสูรหมอกหิมะอยู่แถวนี้ไม่ใช่หรือ?”

“ไม่มีใครเห็นอสูรหมอกหิมะนานแล้ว ไม่ใช่ว่าพวกมันสูญพันธุ์ไปแล้วเหรอ?” ปิงลู่ตอบด้วยความสับสน

“อสูรหมอกหิมะคืออะไรกันแน่?” เฉินผิงถามด้วยความที่ไม่คุ้นเคยกับสัตว์อสูรในแถบนี้

ปิงลู่อธิบาย “มันเป็นสัตว์อสูรที่ดูคล้ายกับเสือชีตาห์ การเคลื่อนไหวของมันรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อและมันมีรูปร่างใหญ่โต เมื่อวิ่งข้ามหิมะ ขาของมันจะตะกุยหิมะให้ฟุ้งตามหลังจนดูเหมือนเมฆหมอก ดังนั้นคนท้องถิ่นจึงเรียกมันว่าอสูรหมอกหิมะ อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ข่าวของสัตว์อสูรตัวนี้มาหลายปีแล้ว!”