หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3767

หลังได้ยินดังนั้น เฉินผิงก็ตกอยู่ในความเงียบชั่วครู่ จากนั้นเขาก็โบกมือแล้วสั่งว่า “เรารีบผ่านที่นี่ไปกันเถอะ และห้ามไม่ให้ใครแตะต้องศพทั้งนั้น!”

คำพูดของเฉินผิงทำให้เหล่าธิดาเทพรู้สึกกังวลและตึงเครียด กระนั้นทุกคนก็ทำตาม

ขณะที่เฉินผิงและพรรคพวกก้าวไปข้างหน้าอีกเล็กน้อย พื้นดินก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

จากนั้น ที่ภูเขาถูกปกคลุมด้วยหิมะข้างหน้าซึ่งอยู่ไม่ไกล หมอกหิมะลอยฟุ้งขึ้นไปบนท้องฟ้า สัตว์อสูรห้าตัวกำลังพุ่งเข้ามาหาพวกเขาด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ!

สัตว์อสูรเหล่านี้เคลื่อนไหวด้วยความเร็วที่น่าประทับใจ ด้านหลังพวกมันคือแนวหิมะยาวที่ดูเหมือนเมฆหมอกไม่มีผิด

“อสูรหมอกหิมะ! พวกมันคืออสูรหมอกหิมะจริงๆ พวกเราแย่แน่”

เมื่อเห็นอย่างนั้น สีหน้าของปิงลู่ก็เปลี่ยนไปมหันต์

ธิดาเทพคนอื่นๆ ก็หน้าซีดเช่นกัน และทันใดนั้นก็เสกดาบน้ำแข็งขึ้นในมือ

“ยังไปไม่ถึงแดนขั้วโลกเลยด้วยซ้ำ พวกเราก็ดันมาเจอกับสัตว์อสูรร้ายกาจแบบนี้ โชคร้ายสุดๆ!”

ในชั่วพริบตาสัตว์อสูรทั้งห้าก็มาถึงเฉินผิงและธิดาเทพแล้ว สัตว์อสูรเหล่านี้มีขนาดใหญ่จนดูราวกับเนินเขาลูกเล็ก ร่างกายของพวกมันปกคลุมไปด้วยหิมะหนาทึบ ทำให้สามารถหลบเลี่ยงการตรวจจับจากปราณสัมผัสได้

ไม่น่าแปลกใจที่เฉินผิงตรวจไม่พบสัญญาณชีวิตก่อนหน้านี้ และยังไม่พบศพเหล่านั้นด้วย

ศพถูกฝังลึกใต้หิมะหนา ทำให้ไม่มีทางหาเจอ

อสูรหมอกหิมะทั้งห้าปล่อยไอเย็นยะเยือกออกมา จมูกของพวกมันพ่นหมอกที่แข็งตัวอย่างรวดเร็ว

ยิ่งไปกว่านั้น สัตว์อสูรเหล่านี้ยังถูกปกคลุมไปด้วยขนหนาซึ่งมีเกล็ดน้ำแข็งปกคลุมจนกลายเป็นเกราะ

ตัวหนึ่งที่เป็นจ่าฝูงกวาดสายตามองทุกคน มันร้องคำรามออกมาจากปากของมัน ราวกับว่ากำลังท้าสู้!

“คุณเฉิน เราจะทำยังไงดี?”

ปิงลู่ทำอะไรไม่ถูก