หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3775

เฉินผิงตวัดกระบี่อย่างรวดเร็ว ปลดปล่อยลำแสงดาบน่าสะพรึงกลัวที่ควบคู่ไปกับเพลิงปีศาจซึ่งสังหารสัตว์อสูรทันที

หัวของมันร่วงลงพื้น และศิลาขั้วโลกที่คาบไว้ในปากก็หลุดออกไป

เฉินผิงโบกมือ และศิลาขั้วโลกก็เข้ามาอยู่ในมือของเขา

ศิลาขั้วโลกนั้นเย็นยะเยือกเมื่อสัมผัส โดยมีกระแสไฟฟ้าเบาบางซึ่งน่าจะเป็นผลจากสนามพลังแม่เหล็ก

เมื่อเห็นพรรคพวกล้มตาย สัตว์อสูรที่เหลือก็บ้าคลั่งและพุ่งเข้าหาเฉินผิงไม่หยุด

อย่างไรก็ตาม ทั้งหมดนั้นไร้ผล สัตว์อสูรที่พุ่งเข้ามาหาเฉินผิงต่างก็พบกับจุดจบด้วยกระบี่ของเขา

ศิลาขั้วโลกในปากเริ่มหล่นลงมา ซึ่งเฉินผิงก็หยิบขึ้นมาทันที

มีสัตว์อสูรอยู่หลายตัว แต่สุดท้ายก็เหลือเพียงตัวเดียวเท่านั้น มันจ้องมองเฉินผิงอย่างหวาดหวั่น และกลัวเกินกว่าจะโจมตีอีกครั้ง

สัตว์อสูรค่อยๆ หมอบลง แสดงสัญญาณของการจำนน มันยังคายศิลาขั้วโลกที่มันคาบไว้ในปากออกมาด้วยความเต็มใจ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็ก้าวไปข้างหน้าและหยิบศิลาขั้วโลกขึ้นมา เขาลูบสัตว์อสูรด้วยท่าทีสบายๆ

สัตว์อสูรยังคงนิ่งเฉย แสดงท่าทีนอบน้อมเชื่อฟัง

เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่ง มีเพียงการเชื่อฟังและยอมจำนนเท่านั้นที่จะช่วยให้รอดไปได้

ดูเหมือนว่าสัตว์อสูรตัวนี้จะฉลาดไม่เบา

เฉินผิงจ้องมองสัตว์อสูรที่เชื่อง จากนั้นหันความสนใจไปยังตัวที่ตายไปแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความเศร้าโศก

จริงๆ แล้วเขาไม่มีความแค้นต่อสัตว์อสูรเหล่านี้เลย จุดประสงค์เดียวของเขาคือเอาศิลาขั้วโลกมาเท่านั้น

นั่นคือวิถีแห่งอาณาจักรนิรันดร์ คนที่ขับเคลื่อนด้วยทรัพยากรและผลประโยชน์สามารถมองข้ามเลือดเนื้อเชื้อไขได้อย่างง่ายดาย นับประสาอะไรกับความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับสัตว์อสูร

ไม่มีมิตรภาพนิรันดร์ มีแต่ผลประโยชน์ถาวร

เฉินผิงไม่ได้ฆ่าสัตว์อสูรตัวสุดท้าย เขาหันหลังเตรียมออกไป แต่หลังจากเดินไปเพียงไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดกะทันหัน

เนื่องจากสัตว์อสูรเหล่านี้สามารถตามหาศิลาขั้วโลกและเอามาใช้บำเพ็ญเพียร เฉินผิงย่อมสามารถใช้พวกมันค้นหาศิลาขั้วโลกได้

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังขี่สัตว์อสูรตัวนี้ได้ด้วย ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นมาก