เมื่อเห็นแท่งโลหะในมือของเฉินผิง ปิงลู่ก็ถามด้วยความสงสัยว่า “คุณเฉิน นี่มันอะไร?”
“นี่คือแท่งตรวจจับ ในจุดที่มีศิลาขั้วโลกสนามพลังแม่เหล็กจะรุนแรงขึ้นจนทำให้เกิดปฏิกิริยาในแท่งโลหะ ตอนนี้เราจะแยกกันค้นหา ที่แห่งนี้กว้างใหญ่เกินไป ถ้าไม่แยกกันก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดกว่าจะเจอ พวกคุณเอาแท่งตรวจจับแล้วไปทางใครทางมัน ผมจะไปตามทางของผม แต่อย่าออกไปไกลเกินไป แค่ร้อยไมล์ก็น่าจะพอ เผื่อพวกคุณตกอยู่ในอันตรายผมจะสามารถไปช่วยได้ทุกเมื่อ”
เฉินผิงยื่นแท่งตรวจจับและหยกสื่อสารสองสามชิ้นให้ปิงลู่
เขายังสอนวิธีใช้ให้เธอด้วย
“คุณเฉิน คุณควรระวังตัวด้วย ตระกูลมู่กำลังตามล่าคุณอยู่” ปิงลู่กล่าวอย่างจริงจัง
เฉินผิงพยักหน้าแล้วรีบออกไป
ปิงลู่และคนอื่นๆ ก็เริ่มภารกิจเช่นกัน พวกเธอค้นหาศิลาขั้วโลกทุกซอกทุกมุม
ไม่นานหลังจากที่พวกเขาแยกทางก็เกิดการสั่นสะเทือนเล็กน้อยในแท่งโลหะที่เฉินผิงถืออยู่
ความตื่นเต้นแผ่ซ่านทั่วหัวใจของเขา
“เจอแล้ว...”
เขาเคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆ และแท่งโลหะในมือเขาสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ และค่อยๆ เปลี่ยนทิศทาง
เฉินผิงเริ่มสำรวจอีกครั้งโดยใช้แท่งโลหะนำทาง
พอเดินทางมาไกลกว่าสิบไมล์ แท่งโลหะก็หยุดสั่นราวกับว่ามีแรงที่มองไม่เห็นตรึงมันไว้กะทันหัน
เฉินผิงรู้ว่าศิลาขั้วโลกต้องอยู่ตรงนี้แน่
อย่างไรก็ตาม เมื่อดูจากความถี่ของการสั่นสะเทือนของแท่งโลหะ ดูเหมือนว่าสนามพลังแม่เหล็กจะไม่ได้แรงขนาดนั้น
เฉินผิงมองไปรอบๆ และพบว่านอกจากหิมะกองเล็กที่กระจายอยู่ไปทั่วแล้ว ดูเหมือนจะไม่มีอย่างอื่นอีกเลย
ไม่มีใครเคยเห็นศิลาขั้วโลก และถ้ามันมีขนาดเล็ก ตอนนี้มันคงถูกฝังอยู่ใต้ชั้นหิมะหนา
ขณะที่เฉินผิงไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร กองหิมะขนาดเล็กเหล่านั้นก็เคลื่อนไหว
หลังจากนั้น สัตว์อสูรขนาดมหึมาจำนวนหนึ่งก็เผยตัวออกมา
“อะไรกัน...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...