หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3773

ปิงลู่กล่าวเสริม “คุณเฉิน ฉันจะขอพูดตรงๆ ไม่มีของวิเศษของเหล่าเซียนซ่อนอยู่ในแดนขั้วโลก สิ่งที่มีอยู่จำนวนมากคือศิลาขั้วโลกหลายชนิด ศิลาเหล่านี้เป็นทรัพยากรที่สำคัญสำหรับตำหนักก่วงหาน แน่นอนว่าสำหรับตระกูลมู่แล้ว ศิลาขั้วโลกเหล่านี้ก็ถือเป็นทรัพยากรสำคัญเช่นกัน เนื่องจากมีเพียงผู้ที่ฝึกวิชาเยือกแข็งเท่านั้นที่จะได้รับประโยชน์จากศิลาขั้วโลก หลังจากค้นพบศิลาขั้วโลกในแดนขั้วโลก ตระกูลมู่จึงตัดสินใจร่วมมือกับตำหนักก่วงหาน พวกเขาต้องการร่วมกันค้นหาแล้วเอาสิ่งที่ได้มาแบ่งกัน”

ปิงลู่พูดต่อ “เพียงแต่ว่าตระกูลมู่ทรงพลังกว่าตำหนักก่วงหาน และยิ่งไปกว่านั้น คนของตระกูลมู่ผู้หนึ่งยังกลายเป็นผู้อาวุโสของตำหนักก่วงหานอีกด้วย ชัดเจนว่าพวกเขาไม่เชื่อใจเรา ท่านเจ้าตำหนักแพร่ข่าวลือว่าแดนขั้วโลกเป็นสุสานอมตะ โดยมีจุดประสงค์เพื่อดึงดูดผู้คนให้เข้าไปในพื้นที่มากขึ้น นอกจากนี้ยังเป็นกลยุทธ์ในการหาผู้บำเพ็ญเพียรมาเพิ่มเพื่อช่วยตำหนักก่วงหาน เมื่อแดนขั้วโลกตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายเท่านั้น ตำหนักก่วงหานจึงจะมีโอกาส ตราบใดที่เราพบศิลาขั้วโลก เราก็ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังอีกต่อไป”

เฉินผิงจ้องไปที่ปิงลู่ด้วยสายตาว่างเปล่า ปิงลู่รู้ทุกอย่าง การที่เธอเปิดเผยทุกอย่างกับฉันคงเป็นสิ่งที่เจ้าตำหนักวางแผนเอาไว้แล้ว

ตอนนี้เรามาถึงแดนขั้วโลกแล้ว สำนักและตระกูลหลายแห่งถูกหลอกให้มาที่นี่ ไม่จำเป็นต้องปิดบังฉันอีกต่อไป

เฉินผิงเข้าใจแล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ปรากฏตัวที่ตำหนักก่วงหานและสังหารมู่ขุย ยังไงตำหนักก่วงหานและตระกูลมู่ก็ต้องปะทะกันไม่ช้าก็เร็ว

การมาถึงของเขาเป็นเพียงตัวเร่งปฏิกิริยา ทำให้ตำหนักก่วงหานต้องแตกหักกับตระกูลมู่ก่อนเวลาอันควร

“ศิลาขั้วโลกคืออะไรกันแน่?” เฉินผิงถาม

ปิงลู่ส่ายหัว “ฉันไม่แน่ใจ ฉันไม่เคยเห็นมันมาก่อน ท่านเจ้าตำหนักพบกับที่นี่โดยบังเอิญ ตอนนั้นท่านได้รับบาดเจ็บสาหัสและพักฟื้นอยู่เป็นเวลานาน”

เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจ เจ้าตำหนักก่วงหานเป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับสูง ถ้าขนาดเธอยังได้รับบาดเจ็บในแดนขั้วโลก การที่พวกเราที่เป็นเพียงผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากดั้นด้นมาถึงที่นี่ไม่เท่ากับว่ามาฆ่าตัวตายหรอกหรือ?

ปิงลู่เห็นความสับสนของเฉินผิงจึงรีบชี้แจง “ท่านเจ้าตำหนักได้รับบาดเจ็บเพราะบังเอิญเข้าไปในเขตแดนของมิติโกลาหล แดนขั้วโลกแห่งนี้เป็นเขตแดน และไม่มีเส้นแบ่งหรือสิ่งกีดขวางที่บ่งบอกอาณาเขตของดินแดนนี้อย่างชัดเจน หากมีใครเข้าไปในขอบเขตของมิติโกลาหลโดยไม่ได้ตั้งใจก็อาจจะตายได้ ท่านเจ้าตำหนักบอกว่าแค่หลงเข้าไปไม่กี่ก้าวก็แทบจะเอาตัวไม่รอด”

ในที่สุดเฉินผิงก็เข้าใจ ขอบเขตของมิติโกลาหลนั้นร้ายแรงจนถึงขนาดที่ยอดฝีมือระดับสูงในอาณาจักรเซียนที่เข้าไปจะเหลือเพียงเศษกระดูกเท่านั้น

คงไม่ต้องพูดอะไรอีก ในเมื่อเจ้าตำหนักเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน