หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3777

เมื่อถึงรุ่งสาง เฉินผิงจึงตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เบื้องหน้าพวกเขา รอยแยกที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้น ราวกับว่ามีใครบางคนผ่าห้วงมิติออกด้วยการฟันดาบเพียงครั้งเดียว

ทีอีกด้านของรอยแยกขนาดใหญ่มีลมหนาวเย็นรุนแรงพัดผ่านไปทั่วบริเวณ เศษเสี้ยวมิติจำนวนนับไม่ถ้วนบิดเบี้ยวหมุนวน ราวกับว่าพวกมันพร้อมที่จะกวาดทุกสิ่งที่ขวางหน้า

พื้นที่ด้านหน้าทุกคนบิดเบี้ยว ดูราวกับห้วงแห่งความโกลาหล ทำให้ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ชัดเจนภายในนั้น

ความรู้สึกอันตรายแผ่ไปทั่วบริเวณ ทุกคนรู้สึกว่าเส้นขนของตัวเองตั้งชัน หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียด

ความรู้สึกกดดันที่มิติโกลาหลแผ่ใส่พวกเขานั้นรุนแรงเกินไป

ดูเหมือนว่าในยามที่อาณาจักรนิรันดร์ถูกสร้างขึ้นโดยผู้ทรงพลัง พวกเขาจงใจทำให้ขอบเขตมิติน่าสะพรึงกลัวเพื่อป้องกันไม่ให้ใครก็ตามเข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

“คุณเฉิน ดูนั่นสิ!”

ทันใดนั้น ปิงลู่ก็ชี้ไปที่รอยแยกกว้างใหญ่

ในภูมิประเทศอันเต็มไปด้วยหิมะที่อยู่ตรงข้ามกับพวกเขา มีศิลาขั้วโลกจำนวนมากกองรวมกัน

ดูเหมือนว่าจะมีประมาณพันก้อนเป็นอย่างน้อย

เฉินผิงมองดูรอยแยกที่ไม่กว้างนัก “มีศิลาขั้วโลกจำนวนมาก ที่เราต้องทำคือข้ามรอยแยกไปเอามา”

แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเหาะข้ามไปอีกฝั่งได้ แต่ก็น่าจะสามารถทะลุผ่านรอยแยกได้อย่างไม่ยากเย็น

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือมิติโกลาหลอันบิดเบี้ยว

หากไม่ทันระวังและถูกดูดเข้าไป ทุกอย่างก็คงจบสิ้น

ขณะที่เฉินผิงลังเล จ้าวมารสีชาดก็พูดขึ้นว่า “อย่าเข้าไป เจ้าไม่ไหวหรอก ข้าสร้างรอยแยกนี้ขึ้นด้วยดาบของข้า ข้าจำได้ว่ามีการต่อสู้ที่นี่ บางทีแม้แต่ร่างของข้าก็อาจถูกฝังที่ไหนสักแห่งแถวนี้ก็ได้”

จ้าวมารสีชาดถูกสังหารที่นี่ บ่งบอกว่าต้องมีการต่อสู้เกิดขึ้น