หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3778

“แล้วผมควรทำยังไงดี? ไม่มีทางไปถึงอีกฝั่งได้จริงๆ เหรอ?” เฉินผิงถาม

“มีสิ แค่อ้อมรอยแยกไป ดาบของข้าไม่ได้โจมตีไกลขนาดนั้น คิดว่าข้าสามารถแบ่งอาณาจักรนิรันดร์ออกเป็นสองส่วนได้จริงหรือ?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เฉินผิงก็ตระหนักว่าทางเลือกเดียวคือเดินเลี่ยงมันไป เขาหวังว่าระยะทางจะไม่ไกลเกินไปอย่างที่จ้าวมารสีชาดบอก

“คุณเฉิน ฉันจะเข้าไปก่อน ที่อีกฟากมีศิลาขั้วโลกมากมาย คงจะน่าเสียดายถ้าเราไม่เอามา” ปิงลู่กล่าว

“อย่า! มันอันตรายเกินไป คุณจะเข้าไปในรอยแยกตรงๆ ไม่ได้ ถ้าจะข้ามก็ต้องเดินอ้อมไป”

“เดินอ้อมงั้นเหรอ?”

ปิงลู่ชะงัก

ธิดาเทพคนอื่นๆ ดูสับสน แม้ว่ารอยแยกจะดูกว้าง แต่ก็น่าจะข้ามไปได้ไม่ยาก

“คุณไม่เห็นเหรอว่าหินที่ผมเพิ่งขว้างไปถูกพลังภายในรอยแยกทำลายเป็นชิ้นๆ ทันที”

“แค่หินก้อนหนึ่งมันจะวัดอะไรได้? เอาความแข็งแกร่งของร่างกายเราไปเทียบกับหินก้อนเดียวไม่ได้หรอก” หลานอิ๋งอิ๋งกล่าว

“ใช่แล้ว ตราบใดที่เราใช้รัศมีคลุมตัวเองก็จะปลอดภัย ถ้าเดินอ้อมก็ไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหน”

ปิงลู่เองก็ไม่เห็นด้วยกับการเดินอ้อมรอยแยก ท้ายที่สุดแล้ว รอยแยกนั้นลึกมากจนไม่อาจมองเห็นจุดสิ้นสุด

ศิลาขั้วโลกกองอยู่ตรงหน้าเราแท้ๆ แต่ยังจะให้เราเดินอ้อม จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีคนอื่นมาเจอก่อน?

“เราจะเดินอ้อม นี่คือคำสั่ง” เฉินผิงออกคำสั่งด้วยสีหน้าจริงจัง

เขาไม่ยอมเอาชีวิตคนอื่นไปเสี่ยง และจ้าวมารสีชาดจะไม่โกหกแน่นอน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ปิงลู่ก็เงียบไป ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง เจ้าตำหนักสั่งให้พวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งของเฉินผิง

และพวกเธอได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฉินผิงแล้ว ถึงได้ยอมจำนนต่อเขา