สิ่งที่เกิดกะทันหันทำให้ทุกคนตกตะลึงอย่างมาก
ใบหน้าของปิงลู่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ดวงตาของหลานอิ๋งอิ๋งเบิกกว้าง เธอไม่อยากเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเธอ
เฉินผิงรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ และในทันใดนั้น เขาก็ใช้ท่าเท้าประกายไฟพุ่งกลับมาอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม มันสายเกินไป เขาไม่สามารถช่วยชีวิตธิดาเทพทั้งสองได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือเฝ้ามองด้วยดวงตาเบิกกว้าง ขณะที่สองคนนั้นสิ้นใจและตกลงไปในรอยแยก
ความโกรธลุกโชนในดวงตาของเขา
“ปิงลู่ เกิดอะไรขึ้น? ผมต้องการคำอธิบาย”
เฉินผิงกัดฟัน น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นน่าสะพรึงกลัว
ร่างกายของปิงลู่สั่นเล็กน้อยเมื่อความกลัวและความโศกเศร้าไหลผ่านเธอ
ธิดาเทพสองคนตายเนื่องจากคำสั่งที่ไม่รอบคอบของเธอ
ทุกคนตระหนักดีว่าแดนขั้วโลกนั้นเต็มไปด้วยอันตราย และพวกเขาอาจตายได้ทุกเมื่อ
ปิงลู่รู้สึกผิดมากที่ต้องเสียสองคนนั้นไปเพราะคำสั่งที่โง่เขลาของเธอเอง
“ฉัน... ฉันอยากให้พวกเธอไปเก็บศิลาขั้วโลกจากฝั่งตรงข้าม เราจะได้ไม่ต้องอ้อม ฉันไม่รู้...”
ปิงลู่ไม่อาจพูดต่อได้และหลั่งน้ำตาด้วยความเสียใจ
“ไม่ได้ยินที่ผมเพิ่งพูดไปหรือไง? บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าข้ามรอยแยก?” เฉินผิงตะโกน
ปิงลู่ร้องไห้ไม่หยุดด้วยความรู้สึกผิด
หลานอิ๋งอิ๋งก้าวไปข้างหน้า “คุณจะตะโกนทำไม? เราแค่อยากจะได้ศิลาขั้วโลกเร็วที่สุด ใครจะไปรู้ว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น? เราก็ไม่อยากให้เกิดขึ้นเช่นกัน ฉันสั่งให้ปิงลู่ทำเอง มันเป็นความผิดของฉันคนเดียว คุณตะโกนใส่ฉันสิ”
เฉินผิงมองดูหลานอิ๋งอิ๋ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
ปิงลู่จะไม่ขัดคำสั่งของฉันแน่นอน ดูจะเป็นหลานอิ๋งอิ๋งจริงๆ ที่สร้างเรื่องวุ่นวายขึ้นมา
ความโง่เขลาเช่นนี้อาจฆ่าคนได้มากมาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...