หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3780

สรุปบท ตอนที่ 3780 หมาป่าขาว: หัตถ์เทวะราชันมังกร

ตอน ตอนที่ 3780 หมาป่าขาว จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

ตอนที่ 3780 หมาป่าขาว คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่เขียนโดย อาร์ม เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

หลังจากเดินทางต่อเนื่องประมาณหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดเฉินผิงก็มองเห็นจุดสิ้นสุดของรอยแยก เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอกและค่อยๆ สลายปราณสัมผัส

ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย และไม่อาจบอกได้ว่ามีอันตรายอะไรรออยู่ข้างหน้า เฉินผิงที่เป็นผู้นำทางจึงต้องตื่นตัวและมีสมาธิตลอดทาง

ที่ด้านหลัง บรรยากาศท่ามกลางเหล่าธิดาเทพดูมืดหม่น โดยเฉพาะปิงลู่ เธอรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าเธอเป็นต้นเหตุการตายของธิดาเทพทั้งสอง

“เมื่อเราข้ามรอยแยกนี้ไป เราจะเข้าใกล้มิติโกลาหลมากยิ่งขึ้น ทุกคนต้องระวังตัวให้มาก ไม่อย่างนั้นจะถูกดูดเข้าไปในมิติโกลาหลและไม่ได้กลับมา” เฉินผิงพูดกับธิดาเทพหลายคน

“เข้าใจแล้ว” คราวนี้เหล่าธิดาเทพทุกคนเชื่อฟังของเฉินผิงโดยไม่มีคำถาม

เมื่อเห็นสีหน้าของปิงลู่ดูสิ้นหวัง เฉินผิงจึงแนะนำว่า “ปิงลู่ หยุดโทษตัวเองได้แล้ว คุณต้องตั้งสติ ตำหนักก่วงหานจะรุ่งเรืองและผงาดขึ้นมาได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับคุณ ผมอยู่ช่วยคุณตลอดไปไม่ได้ คุณต้องแบกรับความรับผิดชอบของตัวเอง”

“คุณเฉิน ฉันเข้าใจ” ปิงลู่พยักหน้า

ทั้งกลุ่มเดินไปรอบๆ รอยแยกขนาดใหญ่ โดยมิติที่บิดเบี้ยวอยู่ไม่ไกลนัก ทุกคนดูอดใจรอไม่ไหว

เฉินผิงยังคงนำหน้า เราต้องเอาศิลาขั้วโลกมาให้ได้!

“ศิลาขั้วโลก!”

ทันใดนั้น ธิดาเทพคนหนึ่งก็ส่งเสียงร้องดังลั่น และพุ่งไปหาศิลาขั้วโลก

ที่ไม่ไกลออกไป มีศิลาขั้วโลกหลายร้อยก้อนส่องแสงราวกับดอกไม้บานบนหิมะหนาทึบ

“เป็นเรื่องจริงที่ยิ่งเราเข้าใกล้มิติโกลาหลมากขึ้นเท่าไร ศิลาขั้วโลกก็ยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น” ปิงลู่กล่าวอย่างหนักแน่น

“อย่าเข้าไปใกล้มากกว่านี้!” เฉินผิงตะโกนใส่ธิดาเทพทันที

อย่างไรก็ตาม มันสายเกินไปแล้ว ธิดาเทพคนนั้นไปถึงศิลาขั้วโลกแล้ว และเธอเริ่มเก็บศิลาลงในกระเป๋าใส่ของด้วยความตื่นเต้น

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงจึงรีบพุ่งไปหาธิดาเทพ

แต่เมื่อมิติโกลาหลเริ่มปั่นป่วน แรงดึงดูดมหาศาลก็กระชากเอาธิดาเทพเข้าไปในนั้น

หมาป่าสีขาวล้วนห่อหุ้มด้วยรัศมีพวยพุ่ง ขนของพวกมันตั้งชัน พวกมันร้องขู่เฉินผิงและธิดาเทพหลายครั้ง

หมาป่าสีขาวมีกันหลายสิบตัว ขนสีขาวของพวกมันจับตัวเป็นผืนผ้าหนา

อสูรหมีหิมะที่เฉินผิงขี่อยู่เริ่มกระสับกระส่าย จนสุดท้ายมันก็สลัดเฉินผิงออกและหนีไป

ดูเหมือนว่าอสูรหมีหิมะจะหวาดกลัวหมาป่าสีขาว

หมาป่าเหล่านี้อยู่กันเป็นฝูง ดังนั้นพวกมันจึงต่อสู้ร่วมกันได้อย่างชำนาญ

“แปลกจริงๆ” เฉินผิงครุ่นคิด “หมาป่าสีขาวเหล่านี้ดูเหมือนกับที่ตัวเคยเห็นในแดนเหนือไม่ผิด พวกมันอยู่ทั้งแดนเหนือและใต้งั้นเหรอ?”

เขาเคยเผชิญหน้ากับหมาป่าสีขาวมาแล้วเมื่อตอนที่อยู่ในแดนเหนือ

ธิดาเทพทุกคนชักดาบน้ำแข็งออกมา แต่ละคนมีสีหน้าตึงเครียดขณะเตรียมพร้อมเข้าต่อสู้

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร