หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3781

การจัดการกับหมาป่าขาวเหล่านี้เพียงอย่างเดียวคงไม่เป็นปัญหาสำหรับพวกเขา อย่างไรก็ตาม ในที่แบบนี้ ความประมาทเพียงเล็กน้อยอาจส่งผลให้พวกเขาถูกดึงเข้าสู่มิติโกลาหล และนั่นคืออันตรายที่แท้จริง

หมาป่าขาวเหล่านี้ดูเหมือนจะสนใจศิลาขั้วโลกที่อยู่ตรงหน้าพวกมัน แต่ละตัวแยกเขี้ยวคำราม ยืนรอบๆ ศิลาขั้วโลก

เฉินผิงรู้ดีว่าหากไม่จัดการกับหมาป่าขาวเหล่านี้ ก็ไม่มีทางที่พวกเขาจะเอาศิลาขั้วโลกมาได้

“เตรียมพร้อมต่อสู้...”

เฉินผิงชักกระบี่พิฆาตมังกรออกมา

ปิงลู่ยืนอยู่ด้านหลังเฉินผิงพร้อมกับธิดาเทพอีกนับสิบคน

สายตาของทุกคนมีความมุ่งมั่นแน่วแน่

เมื่อเห็นเฉินผิงและธิดาเทพเตรียมโจมตี หมาป่าขาวก็ตอบสนองด้วยการส่งเสียงคำรามโกรธเกรี้ยว หมาป่าขาวหลายสิบตัวกู่ร้องอย่างดุร้ายและพุ่งเข้าหาพวกเขา

ราวกับคลื่นยักษ์ถาโถม ปราณเย็นไร้ที่สิ้นสุดพร้อมรัศมีน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าหาเฉินผิง

เฉินผิงตวัดกระบี่พิฆาตมังกรของเขาซึ่งถูกห่อหุ้มด้วยเพลิงปีศาจ

เพลิงปีศาจลุกโชนรุนแรง สร้างความตกใจให้กับหมาป่าขาวหลายสิบตัว

สัตว์อสูรชนิดนี้กลัวเพลิงปีศาจเป็นที่สุด

การปรากฎของเพลิงปีศาจทำให้หมาป่าขาวหลายสิบตัวหยุดโจมตี

ปิงลู่คว้าโอกาสนี้และโจมตีพวกมันพร้อมกับธิดาเทพคนอื่นๆ

ดาบน้ำแข็งหลายสิบเล่มปลดปล่อยคลื่นแสงออกมา

คลื่นรัศมีที่ไหลออกมาต่อเนื่องบรรจบกันเป็นเมฆกลางอากาศ

เมฆนั้นเริ่มขยายตัวไม่หยุด

รอยยิ้มน้อยๆ ปรากฏที่มุมปากของเฉินผิง จากนั้นเขาก็ปล่อยเพลิงปีศาจออกมาท่ามกลางก้อนเมฆ

เมฆซึ่งตอนแรกเย็นยะเยือกกลับเริ่มร้อนขึ้นมาทันใด

ก้อนเมฆที่ลอยอยู่สั่นสะเทือน ขณะที่ศรน้ำแข็งจำนวนนับไม่ถ้วนร่วงหล่นลงมาจากกลางอากาศ

ศรน้ำแข็งเหล่านี้ล้วนแฝงเพลิงปีศาจมาด้วย

ขนของหมาป่าขาวลุกชันเมื่อเห็นเช่นนั้น พวกมันรวมตัวกัน รัศมีของทุกตัวบรรจบกันกลายเป็นโล่น้ำแข็งที่สามารถมองเห็นได้

การโจมตีทะลุเกราะน้ำแข็งนี้คงยากจนไม่น่าเป็นไปได้

อย่างไรก็ตาม เมื่อศรน้ำแข็งมีเพลิงปีศาจลุกท่วม มันสามารถเจาะทะลุทุกสิ่งได้ง่ายดาย

เมื่อสัมผัสกับเพลิงปีศาจ โล่น้ำแข็งก็ละลายทันที

หมาป่าขาวเหล่านี้อาศัยอยู่ที่นี่ พวกมันไม่รู้ถึงความน่ากลัวของมิติโกลาหลงั้นหรือ?

ทำไมพวกมันถึงกล้าเข้าไป?