ขณะที่เฉินผิงกำลังจะลงมือ เสียงของเจ้าสำนักหลัวก็ดังขึ้นมา! "นี่ฉันเอง..."
เฉินผิงผงะเล็กน้อยขณะมองเจ้าสำนักหลัวด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าสำนักหลัวถึงแอบมาหาเขา!
พอนึกถึงตอนที่เจ้าสำนักหลัวจงใจจับมือเขาไว้แน่นๆ เฉินผิงก็เข้าใจว่าเจ้าสำนักหลัวกำลังรับมือกับอะไรบางอย่าง!
"เจ้าสำนักหลัว คุณต้องการอะไรหรือเปล่า?” เฉินผิงถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
เจ้าสำนักหลัวมองไปรอบๆ และกระซิบว่า “เราควรหาจุดที่ปลอดคนกว่านี้”
เฉินผิงพยักหน้าและพาเจ้าสำนักหลัวเข้าไปในถ้ำ จากนั้นเขาก็สั่งให้ธิดาเทพสองคนเฝ้าทางเข้าถ้ำ
ในขณะนั้น เจ้าสำนักหลัวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุด เขาหันไปหาเฉินผิงแล้วพูดว่า “สหาย จริงๆ แล้วการที่ฉันมาเป็นพันธมิตรกับคุณก็เพราะฉันมีเรื่องให้คุณช่วย”
“ให้ผมช่วยเรื่องอะไร?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน
ระดับพลังยุทธ์ของเจ้าสำนักหลัวไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าแล้ว ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่รู้ว่าเขาจะช่วยอะไรได้อีก!
“ระหว่างการเดินทางมาที่แดนขั้วโลก ไห่ต้าฟู่และพรรคพวกของเขาซุกซ่อนเจตจำนงสังหารเอาไว้ นับตั้งแต่ที่ฉันปล่อยให้คุณหลบหนีจากห้าสำนักใหญ่เมื่อครั้งที่แล้ว พวกเขาก็แค้นเคืองฉัน ไม่นานมานี้ฉันขึ้นไปถึงขั้นผู้ทุกข์ยากระดับเก้าแล้ว พวกเขาจึงสมคบคิดหาวิธีที่จะโค่นล้มฉัน” เจ้าสำนักหลัวพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
"พวกเขาต้องการฆ่าคุณ? ถ้ารู้อยู่แล้วทำไมคุณถึงมาที่นี่?” เฉินผิงนึกสงสัย ถ้ารู้แล้วทำไมเขาถึงยังมาที่แดนขั้วโลก?
เจ้าสำนักหลัวเผยรอยยิ้มขมขื่นและกล่าวว่า “ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมา ถ้าไม่มา เจ้าสำนักเฉินคงไม่รอดแน่ พวกเขาสามคนวางยาพิษเจ้าสำนักเฉินและบังคับให้ร่วมมือกับพวกเขา ถ้าฉันไม่มาและทำเหมือนว่าฉันไม่รู้เรื่อง พวกเขาคงจะจัดการเจ้าสำนักเฉินแน่นอน”
“เจ้าสำนักเฉินบอกคุณเรื่องนี้เหรอ?” เฉินผิงถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...