เฉินผิงชะงักและรีบถามว่า “จ้าวมาร คุณรู้จักวัตถุนี้เหรอ? คุณจำอะไรได้บ้างไหม?”
จ้าวมารสีชาดเพียงแต่ส่ายหัวแล้วตอบว่า “แม้จะสูญเสียความทรงจำ แต่ข้าก็จำสิ่งนี้ได้ มันคือแก่นวิญญาณเพลิงปีศาจของเซียนอัคคีวิญญาณ”
“ที่อยู่ด้านในคือเพลิงปีศาจทั้งห้าของเซียนอัคคีวิญญาณ มันมาอยู่ที่อาณาจักรนิรันดร์ได้ยังไง? หรือหมอนั่นจะเคยมาที่อาณาจักรนิรันดร์?”
เมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวมารสีชาด เฉินผิงก็เข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร เซียนอัคคีวิญญาณเคยมาเยือนอาณาจักรนิรันดร์ระหว่างศึกแห่งทวยเทพ จึงมีความเป็นไปได้สูงที่จะพบของของเขาที่นี่!
เฉินผิงถือแก่นวิญญาณเพลิงปีศาจไว้ในมือ หัวใจเขาสั่นระรัว
เขานึกไม่ถึงว่าจะมีเพลิงปีศาจอยู่หลายประเภท
จุติดาราส่องแสงในขณะที่เฉินผิงต้องการดูดกลืนเพลิงปีศาจภายในแก่นวิญญาณ เขามั่นใจว่ามันจะเพิ่มพลังให้จุติเพลิงของเขามหาศาล
ทว่าทันทีที่เฉินผิงคิดได้ดังนั้น จุติเพลิงก็พุ่งเข้ามาราวกับน้ำท่วมไหลหลาก มันโถมเข้าสู่แก่นวิญญาณของเขา
เปลวไฟสีแดงเจิดจ้าภายในแก่นวิญญาณของเขาเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ แสงของมันเร่าร้อนมากกว่าเดิม
“แย่แล้ว!”
เฉินผิงตกตะลึงพรึงพรืด และเขาก็รีบตัดพลังจุติของเขาออกไป
เขาตั้งใจที่จะควบคุมพลังภายในแก่นวิญญาณเพลิงปีศาจ แต่แล้วพลังจุติของเขาเองกลับถูกกลืนกินอย่างคาดไม่ถึง
“เสียสติไปแล้วหรือไง? เจ้าที่เป็นเพียงผู้ทุกข์ยากกล้าคิดที่จะดูดกลืนแก่นวิญญาณเพลิงปีศาจของ เซียนอัคคีวิญญาณเนี่ยนะ?” จ้าวมารสีชาดถามด้วยความตกใจ
เฉินผิงเกาหัว เขาแค่อยากจะลองดู แต่ไม่คิดว่าแก่นวิญญาณเพลิงปีศาจจะน่ากลัวขนาดนี้
“ผมดูดกลืนอะไรจากขยะชิ้นนี้ไม่ได้เลย ดูเหมือนว่ามันจะเป็นของไร้ประโยชน์...” เฉินผิงโยนแก่นวิญญาณเพลิงปีศาจเข้าไปในแหวนเก็บของ
หากเฉินผิงไม่สามารถดูดกลืนมันได้ มันก็ไม่มีค่าอะไรสำหรับเขา
เมื่อเห็นเฉินผิงเงียบไปสักพัก หลานอิ๋งอิ๋งก็ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณเฉิน นั่นมันอะไร?”
“แก่นอสูรน่ะ... ของไร้ประโยชน์” เฉินผิงตอบอย่างเรียบเฉย
เมื่อเฉินผิงเงยหน้าขึ้นมองตามต้นเสียงก็อดรู้สึกสับสนไม่ได้ ตามทฤษฎีแล้ว ภายในแดนขั้วโลกที่ได้รับอิทธิพลของสนามพลังแม่เหล็ก ไม่ว่าจะเป็นผู้บำเพ็ญเพียรหน้าไหนก็ไม่สามารถเหาะได้อย่างรวดเร็วเป็นเวลานานๆ อย่างไรก็ตาม เสียงที่เปล่งออกมาตอนนี้ชัดเจนว่าเป็นเสียงของสิ่งที่เหาะอย่าวรวดเร็วผ่านอากาศ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...