หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3804

“อะไร… นั่นมันอะไร?”

ผู้อาวุโสรองมองดูแส้ปราบมารในมือของเฉินผิง รู้สึกหวาดกลัวสุดขีด

แส้ยังฟาดไม่โดนเขาด้วยซ้ำ แต่แค่เสียงก็ทำให้มึนหัวแล้ว ถ้าโดนเข้าไปจะยิ่งแย่กว่านี้อีก!

“นี่คือแส้ปราบมาร เอาไว้จัดการผู้ใช้วิชามารโดยเฉพาะ เดี๋ยวคุณก็จะได้รู้ว่ามันเป็นยังไง น่าตื่นเต้นดีนะ!”

ขณะที่เฉินผิงพูด เขาก็ใช้แส้เฆี่ยนตีผู้อาวุโสรอง ฝ่ายหลังร้องด้วยความเจ็บปวดจากการโจมตีรุนแรง!

เขาหวดผู้อาวุโสรองอย่างไม่ลดละ แม้ผู้อาวุโสรองจะร้องขอความเมตตาไม่หยุดก็ตาม!

“ได้โปรดหยุดเถอะ ฉันผิดไปแล้ว ผิดไปแล้ว! ไว้ชีวิตฉันเถอะ ฉันจะไม่รับใช้สมาพันธ์ผนึกมารและจะไม่ตามล่าแกอีก!”

ผู้อาวุโสรองไม่อาจทนต่อความเจ็บปวดแสนสาหัสจากแส้ปราบมาร

การทนต่อความเจ็บปวดทางกายก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่แส้ปราบมารเน้นเล่นงานจิตสำนึกของผู้ใช้วิชามาร เป็นความเจ็บปวดที่ไม่สามารถทนได้ด้วยกำลังใจเพียงอย่างเดียว

เมื่อเห็นผู้อาวุโสรองตกอยู่ในความทุกข์ทรมาน เฉินผิงก็อุ้มเขาขึ้นทันทีและตามเจ้าสำนักเฉินกับคนอื่นๆ ไป

เฉินผิงไม่ได้ฆ่าผู้อาวุโสรอง เพราะเขารู้สึกว่าชายคนนี้ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง บางทีอาจจะใช้แลกตัวกับเจ้าสำนักหลัวได้

เฉินผิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เร็วจนผู้อาวุโสรองต้องตะลึง ดวงตาของอีกฝ่ายแทบจะถลนออกมาด้วยความประหลาดใจ!

ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมสมาพันธ์ผนึกมารถึงเสนอบรรณาการร้อยปีแลกกับเฉินผิง!

ไม่ใช่แค่ผู้ทุกข์ยากระดับสามเท่านั้น เขาเก่งกาจยิ่งกว่าผู้ทุกข์ยากระดับเก้าเสียอีก!

และเขายังมีแส้ปราบมารซึ่งเป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์ที่ใช้สู้กับผู้ใช้วิชามารด้วย

ผู้อาวุโสรองนึกเสียใจขึ้นมา เขาไม่น่ารับงานนี้เลย

“ศิษย์คนอื่นของสำนักก่วยชาอยู่ที่ไหน? สัมผัสตำแหน่งของพวกเขาได้ไหม?” เฉินผิงถามผู้อาวุโสรอง

แม้เฉินผิงจะรู้คร่าวๆ ว่าเจ้าสำนักหลัวหนีไปทางไหน แต่เขาไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะเปลี่ยนทางกลางคันหรือเปล่า

ดังนั้น เขาจึงต้องการให้ผู้อาวุโสรองแยกแยะตำแหน่งของศิษย์สำนักตัวเอง

เมื่อพบคนของสำนักก่วยชา พวกเขาก็จะหาเจ้าสำนักหลัวเจอเช่นกัน

“ฉะ-ฉันสัมผัสไม่ได้เลย!”

เห็นได้ชัดว่าผู้อาวุโสรองหวงแหนหยกสื่อสารนี้อย่างยิ่ง

หลังจากที่ใส่พลังวิญญาณเข้าไปแล้ว เสียงทุ้มก็ดังมาจากอีกฝั่งหนึ่ง “ศิษย์น้อง นายจะบ้าหรือไง? ทำไมถึงใช้หยกสื่อสารกะทันหัน? มีเรื่องด่วนเกิดขึ้นหรือเปล่า?”

แม้จะเป็นหยกสื่อสารทั่วไป แต่ก็นับเป็นของล้ำค่าเช่นกัน พวกเขาจะไม่นำออกมาใช้เว้นแต่จะเป็นเรื่องเร่งด่วน

ผู้อาวุโสรองเหลือบมองเฉินผิงก่อนจะตอบว่า “ศิษย์พี่ ฉันกำจัดศิษย์ของห้าสำนักใหญ่ไปแล้ว ตอนนี้อยู่ที่ไหน? ฉันจะไปหา จับชายที่ชื่อเจ้าสำนักหลัวได้หรือยัง?”

ผู้อาวุโสใหญ่บ่นอุบ “ไม่ หมอนั่นกล้ามากที่ตรงไปที่รอยแยก เขากำลังตรงดิ่งไปที่มิติโกลาหล น่าจะพยายามเข้าไป เขาไม่ยอมให้เราจับเขาได้!”

“เข้าใจแล้ว ฉันจะไปที่นั่นทันที!”

ผู้อาวุโสรองเก็บหยกสื่อสารเอาไว้ เขามองไปที่เฉินผิง

“คุณรู้ตำแหน่งแล้วนี่ ปล่อยฉันไปได้หรือยัง?”

“ปล่อยไปงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ!”

เฉินผิงตะคอกและอุ้มผู้อาวุโสรองไปที่รอยแยก