หลังจากคลานขึ้นมาจากพื้นแล้ว เจียงเจิ้งจงยังคงถอยหลังต่อไป ทั่วทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นดิน ดูแล้วน่าอนาถาเป็นอย่างยิ่ง!
ทั้งหมดทุกคนต่างมึนงงเป็นอย่างมาก พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจี่ยงเจิ้งจงถึงได้ดูน่าอนาถาแบบนี้ อีกทั้งสีหน้ายังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว!
พวกเขาไม่มีใครรู้ว่าพลังของเจี่ยงเจิ้งจงนั้นได้ถูกเฉินผิงดูดออกไปจนหมดตั้งนานแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าใครขึ้นไปบนสังเวียนก็ล้วนเอาชนะเจี่ยงเจิ้งจงได้อย่างง่ายดาย!
“ให้เหตุผลมาหน่อยสิว่าทำไมถึงไม่ต้องฆ่านาย”
เฉินผิงถามเสียงเย็น
ในทันทีนั้นเองสายตาของเจี่ยงเจิ้งจงก็มองเห็นคนสวมหมวกที่อยู่ในกระโจมของตระกูลเจียง ดวงตาของเขาก็สว่างวาบขึ้นในทันที “เฉินผิง นายอย่าได้ใจนักเลย ฉันจะจัดการนายเดี๋ยวนี้!”
เจี่ยงเจิ้งจงพูดจบเขาก็หันไปพูดกับคนที่สวมหมวกอย่างนอบน้อมว่า “เชิญปรมาจารย์ปู๋ฮั่วโปรดลงมือช่วยตระกูลเจี่ยงของผมให้พ้นเคราะห์ด้วย ตระกูลเจี่ยงของผมย่อมต้องตอบแทนท่านปรมาจารย์ปู๋ฮั่วเป็นอย่างดี ผมยินดียกสมุนไพรทั้งหมดที่มีให้กับปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว!”
เจี่ยงเจิ้งจงในตอนนี้เพียงแค่ขอให้ช่วยชีวิต แม้แต่ถึงวิธีการหลอมยายืดอายุก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้หากไม่รักชีวิต ยายืดอายุจะมีประโยชน์อะไร ดังนั้นเจี่ยงเจิ้งจงจึงวางแผนจะมอบสมุนไพรทั้งหมดที่มีให้เพื่อขอให้ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วลงมือ!
เมื่อได้ยินเจี่ยงเจิ้งจงเอ่ยถึงสมุนไพร ดวงตาของเฉินผิงก็สว่างวาบขึ้น ตอนนี้เขาฝึกลมปราณไปถึงขั้นที่เก้าแล้ว เขาต้องการพลังปราณจำนวนมหาศาลถึงจะบรรลุขั้นจู้จีได้ ตอนนี้ได้ยินว่าตระกูลเจี่ยงมีสมุนไพรใจของเขาก็รู้สึกยินดีในทันที!
“คุณชายเจี่ยงพูดจริงรึ”
ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วแอบยินดีในใจ ถ้าหากสามารถนำสมุนไพรพวกนั้นมาเป็นของตัวเองได้ความสามารถของเขาก็จะเพิ่มขึ้นมาไม่น้อยเลย ปัญหาคือสมุนไพรเหล่านี้ยังสามารถหลอมเป็นยาเพิ่มพลังกายได้ ไม่อย่างนั้นมีสาวน้อยสักสองคนมาอยู่เป็นเพื่อนทุกวันเขาคงรับไม่ไหว!
“ปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว เจี่ยงเจิ้งจงของสัญญา ต่อหน้าคนจำนวนมากนี้ผมจะโกหกได้อย่างไร อีกทั้งผมเองก็ไม่กล้าโกหกต่อท่านปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว!”
เจี่ยงเจิ้งจงพูดอย่างนบนอบ
“นั่นก็จริง!” ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วถอดหมวกออกแล้วค่อยเดินไปทางเฉินผิง!
“คนคนนี้เป็นใครกันดูไม่คุ้นหน้าเลย!”
“ไม่รู้จัก คงไม่ใช่ว่าตระกูลเจี่ยงเชิญผู้มีฝีมือที่ไหนมาหรอกนะ ดูท่าทางสง่างามแบบนั้นคงแข็งแกร่งมาก!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...