หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 382

เพียงเห็นคมมีดเหล่านั้นสัมผัสเข้ากับร่างกายของเฉินผิงแล้ว เพียงพริบตาเดียวพวกมันก็สลายหายไป หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“นี่...”

ดวงตาของเจี่ยงเจิ้งจงเบิกโตขึ้นในทันทีแสดงออกถึงความตกใจเป็นอย่างมาก

ผู้ชมที่อยู่ด้านล่างของสังเวียนเองต่างก็ร้องออกมาอย่างตกใจ ในดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ พวกเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน พลังที่ปรมาจารย์กำลังภายในปล่อยออกมามีพลังรุนแรงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ทำไมถึงได้สัมผัสร่างกายคนแล้วถึงได้หายไปในทันทีเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้กันนะ

“หรือเฉินผิงจะเป็นวิชาระฆังทองกับภูษาเหล็กกันนะ”

มีคนคาดเดาออกมา!

ประโยคนี้ทำให้สายตาของทุกคนมองไปทางผู้ชมของสำหนักเถี่ยเหมินที่อยู่ไม่ไกล เนื่องจากในเสิ่งเฉิงมีเพียงสำนักเถี่ยเหมินที่เป็นวิชาระฆังทองและภูษาเหล็ก!

เจ้าสำนักเถี่ยเหมินเห็นว่าผู้ชมมองมาทางตนใบหน้าของเขาก็แสดงอาการกระอักกระอ่วนออกมาในทันทีแล้วรีบยกมือขึ้นบอกปัด “วิชาระฆังทองและวิชาภูษาเหล็กไม่สามารถทานพลังโจมตีของปรมาจารย์กำลังภายในได้ ทุกคนอย่ามองมาทางผมเลย!”

ในตอนนี้ใจของเจ้าสำนักเถี่ยเหมินเต้นรัวราวกับกลองรบ สองวันก่อนหน้านี้เขายังไปหาเฉินผิงเพื่อแก้แค้น ตอนนี้เห็นความสามารถที่แท้จริงของเขาแล้ว คงเป็นไม่ได้แม้แต่มดเมื่ออยู่หน้าของเฉินผิง

“ยังมีความสามารถอะไรอีกไหม รีบแสดงออกมาเสียสิ!”

เฉินผิงมองเจี่ยงเจิ้งจงที่กำลังตกตะลึง เขาจึงยิ้มเย็นพร้อมพูดออกมา

เจี่ยงเจิ้งจงจ้องเขม็งไปยังเฉินผิงแต่เขากลับไม่รีบร้อนที่จะลงมือ อีกทั้งในขณะเดียวกันที่กระโจมตระกูลเจียงด้านล่างสังเวียนบุคคลที่กำลังสวมหมวกในที่สุดก็เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาคู่นั้นจดจ้องไปยังเฉินผิง!

เฉินผิงทำราวกับไม่รู้สึกอะไร เขาหันไปมองก็พบว่าคนที่กำลังสวมหมวกมองมาทางเขาอยู่ ครั้งนี้ในที่สุดเฉินผิงมองเห็นใบหน้าของคนคนนั้นได้ชัด ที่แท้เขาเป็นคนชราคนหนึ่ง!

เฉินผิงมองเขาเพียงแวบเดียวก็ไม่ได้สนใจอีก อีกทั้งเขายังหันไปพูดกับเจี่ยงเจิ้งจงอีกว่า “ฉันเป็นคนฆ่าลูกชายของนาย ครอบครัวของลูกสาวนายฉันก็เป็นคนฆ่า นายไม่อยากแก้แค้นฉันเหรอ มาสิ ฉันยืนอยู่ตรงหน้านายนี่ไง...”

เฉินผิงยังคงพูดยั่วยุเจี่ยงเจิ้งจง แต่ว่าครั้งนี้เจี่ยงเจิ้งจงไม่ได้รีบร้อนลงมือ แต่เขากลับค่อยๆ มองเฉินผิงด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปทีละน้อย