หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 387

“นายฆ่าฉันไม่ได้ ฉันเป็นคนของหุบเขาซีเยว่แห่งซีหนานนะ ถ้านายฆ่าฉันแล้วเจ้าสำนักต้องไม่ปล่อยนายแน่!”

ปรมาจารย์ปู๋ฮั่วมองเฉินผิงอย่างหวาดกลัวและพูดออกมา

“ข่มขู่ฉัน?” เฉินผิงขมวดคิ้ว “ฉันเกลียดที่มีคนมาข่มขู่ฉันที่สุด!”

ไม่ว่าปรมาจารย์ปู๋ฮั่วจะพูดอะไรเฉินผิงก็ไม่ให้โอกาสเขาแล้ว เพียงหนึ่งฝ่ามือปรมาจารย์ปู๋ฮั่วก็ตายอยู่แทบเท้าเจี่ยงเจิ้งจงแล้ว!

เฉินผิงโน้มกายลงและหยิบโสมพันปีออกจากที่หน้าอกของปรมาจารย์ปู๋ฮั่ว ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มพาดผ่าน!

เฉินผิงเก็บโสมพันปีแล้วเบนสายตาไปบนร่างของเจี่ยงเจิ้งจง!

เจี่ยงเจิ้งจงสัมผัสได้ถึงสายตาของเฉินผิงเขาก็ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดัง!

เป็นถึงหัวหน้าตระกูลเจี่ยงเมืองเสิ่งเฉิงและยังเป็นหนึ่งในสี่ของผู้นำสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ ในเวลานี้เขากำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเด็กหนุ่มที่อายุยี่สิบกว่าปีด้วยท่าทางนอบน้อม

คนทั้งหมดมองเจี่ยงเจิ้งจงด้วยสายตาที่แปลกประหลาด ผู้ฝึกยุทธยอมตายดีกว่าเสียศักดิ์ศรี แต่ในตอนนี้เจี่ยงเจิ้งจงถึงกับยอมคุกเข่าเพื่อมีชีวิตรอด

แต่เจี่ยงเจิ้งจงไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบข้างเลยสักนิด ตอนนี้เขาคิดเพียงอย่างเดียวคือมีชีวิตรอด!

ขอเพียงมีชีวิตอะไรก็ง่าย หยิ่งแล้วตายไปจะมีประโยชน์อะไร!

“คุณเฉินได้โปรดไว้ชีวิตสักครั้ง ผมยินดีที่จะมอบสมุนไพรทั้งหมดของตระกูลเจี่ยงให้คุณเฉิน มีสมุนไพรจำนวนมากที่อายุมากกว่าร้อยปี!”

เจียงเจิ้งจ้งพูดอ้อนวอนกับเฉินผิง

“แต่ฉันเป็นศัตรูที่ฆ่าลูกชายกับลูกสาวของนายนะ ถ้าฉันปล่อยนายไป นายจะไม่หาโอกาสมาแก้แค้นฉันเหรอ”

เฉินผิงยิ้มเย็นพร้อมพูดออกมา

“ไม่ ไม่มีทาง ลูกชายกับลูกสาวผมทำผิดต่อคุณเฉิน พวกเขาสมควรตาย ถ้าหากผมกล้ามาแก้แค้นคุณ ก็ขอให้ผมไม่ตายดี...”

เจี่ยงเจิ้งจงเริ่มสาปสาบานตัวเอง เพื่อให้มีชีวิตรอดอะไรเขาก็ยอมทั้งนั้น!

เฉินผิงคำรามในลำคอเสียงเย็น คนแบบนี้แม้แต่ลูกชายและลูกสาวของตัวเองก็ไม่สนใจ จะไปน่าเชื่อถือได้อย่างไร ดีไม่ดีปล่อยเขาไปวันนี้พรุ่งนี้ก็กลับมาแก้แค้น!

“คุณเฉิน คุณจะปล่อยเขาไปไม่ได้ เจี่ยงเจิ้งจงเป็นคนร้ายกาจ ถ้าหากปล่อยเขาไปเขาต้องกลับมาแก้แค้นแน่...”