“มันฆ่าฉันได้ แต่พวกแกทำไม่ได้ สุดท้ายแล้วยังไงเราก็เป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน ถ้าพวกแกฆ่าฉัน และทำลายตระกูลเจี่ยงจนสิ้นซาก น้องชายของฉันก็สามารถทำให้พวกแกชดใช้คืนได้อย่างแน่นอน...”
เจี่ยงเจิ้งจงตะโกนลั่นด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ!
ในความเป็นจริงเขาเองก็เพิ่งจะรู้ว่าตอนนี้น้องชายของตนยังมีชีวิตอยู่ แต่การที่จะเป็นหัวหน้าฝึกแห่งจิงตูได้นั้น จะต้องแข็งแกร่งและห้าวหาญ ไม่ใช่พวกหมาแมวที่ไหนก็ได้ในเสิ่งเฉิง ที่จะสามารถอยู่ในสายตาได้อย่างแน่นอน
“หนวกหูน่า...”
เมื่อเห็นความภาคภูมิใจของเจี่ยงเจิ้งจง เฉินผิงก็ฟึดฟัดออกมาด้วยความเย็นชา!
เพียงฝ่ามือเดียว หัวของเจี่ยงเจิ้งจงก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ภายในชั่วพริบตา และล้มลงไปบนพื้น!
พอเห็นภาพนี้ ทุกคนทั้งหมดก็ต่างเงียบไปชั่วขณะ ภายในใจของหลี่โส่วอี้ก็ยิ่งตีกันไปหมด!
ตอนนี้เจี่ยงเจิ้งจงตายแล้ว ตระกูลเจี่ยงจะต้องแก่งแย่งชิงดีกันอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นถ้าหากเจี่ยงเจิ้งเต๋อมาเจอเข้าจริงๆ ตอนนั้นเกรงว่าเสิ่งเฉิงจะต้องเต็มไปด้วยการนองเลือดเป็นแน่!
หัวหน้าฝึกแห่งจิงตู มีตระกูลใหญ่ไม่น้อยเลยที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง มีหลายตระกูลที่ต้องการจะเชื้อเชิญเจี่ยงเจิ้งเต๋อมาเป็นแขกรับเชิญ ที่หลี่โส่วอี้รู้ข่าวก็เป็นเพราะหลังจากที่เพื่อนในจิงตูรู้ว่าภูมิลำเนาเดิมของเจี่ยงเจิ้งเต๋อคือมณฑลเจียงเป่ย ยามเมื่อเจอกับหลี่โส่วอี้ ก็อยากให้หลี่โส่วอี้พูดโน้มน้าวเจี่ยงเจิ้งเต๋อในนามของคนบ้านเดียวกัน
เพราะเช่นนี้ หลี่โส่วอี้ก็เลยรู้ว่าเจี่ยงเจิ้งเต๋อยังไม่ตาย และกำลังรุ่งเรืองเฟื่องฟูในจิงตู!
“คุณเฉินแข็งแกร่ง ผมอู่ลิ่วอี่ศรัทธาและเลื่อมใส ฉะนั้นผมจึงอยากใช้โอกาสนี้แนะนำคุณเฉินให้มาเป็นผู้นำสมาพันธ์ศิลปะการต่อสู้ของผม ถ้าหากเจี่ยงเจิ้งเต๋อนั่นกลับไปที่เสิ่งเฉิงจริง พวกเราก็จะสามารถต้านทานได้ภายใต้การนำของคุณเฉิน!”
อู่ลิ่วอีก้าวไปข้างหน้า และพูดกับเฉินผิงด้วยความเคารพ
“ใช่ พวกเราเห็นด้วยที่จะให้คุณเฉินมาเป็นผู้นำ!”
“ถ้าคุณเฉินได้เป็นผู้นำ ผมเชื่อว่าจะไม่มีใครคัดค้าน!”
ทุกคนทั้งหมดต่างเห็นดีเห็นงามด้วย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...