ตรงกลางห้อง ซิงเฉียนที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้จดจ่ออยู่กับบางสิ่งบางอย่าง
เมื่อสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของพลังวิญญาณ เขาก็เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นซุนเจิ้นซีกับเฉินผิง เขาก็ตะลึงงันไปชั่วขณะก่อนจะลุกขึ้นด้วยสีหน้าสับสน “ผู้อาวุโสซุน ตอนนี้ท่านควรจะอยู่ระหว่างทางแล้ว ทำไมท่านถึงยังไม่ออกเดินทางอีกเล่า?”
“เดิมทีข้ากำลังจะออกเดินทางแล้ว แต่คุณเฉินอยากจะซื้อข้อมูลบางอย่าง ดังนั้นข้าจึงพาเขามาที่นี่ ประเดี๋ยวค่อยออกเดินทางก็ได้”
“นั่งลงก่อนเถอะ...” ซิงเฉียนผายมือเชิญให้เฉินผิงกับซุนเจิ้นซีนั่งลงแล้วชงชาสองถ้วย หลังจากนั้นเขาก็ถามว่า “ไม่ทราบว่าคุณเฉินอยากจะซื้อข้อมูลอะไรงั้นรึ?”
“คุณซิง ผมอยากจะรู้ข้อมูลอะไรก็ได้เกี่ยวกับตระกูลมู่,” เฉินผิงเรียกร้อง
ซิงเฉียนตะลึงงันไปชั่วขณะ จากนั้นก็ตอบขึ้นมาทันทีว่า “ตระกูลมู่เป็นตระกูลที่ค่อนข้างมีชื่อเสี่ยงเลื่องลือ แน่นอนว่าพวกเราย่อมต้องมีข้อมูลอยู่แล้ว แต่คุณมีจุดมุ่งหมายอะไรถึงอยากจะซื้อข้อมูลของตระกูลมู่?”
เฉินผิงมองซิงเฉียนพลางขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ขณะที่ซิงเฉียนยิ้มกระอักกระอ่วนแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “ข้าต้องขอโทษด้วย คำถามของข้าล้ำเส้นเกินไป”
การทำกิจการมีเจตนาเพื่อทำกิจการเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องถามว่าลูกค้าจะซื้อเอาไปทำอะไร
นี่คือจรรยาบรรณในการประกอบอาชีพ
“คุณเฉิน ช้าก่อน!”
ซิงเฉียนหันหลังแล้วเดินไปทางกำแพง เขาใช้ฝ่ามือกดลงบนผนังเบาๆ แล้วอักขระอาคมก็ค่อยๆ เปล่งประกายขึ้นมา ทันใดนั้นเงาร่างของซิงเฉียนก็หายไป
อีกประมาณสิบนาทีให้หลัง ซิงเฉียนก็กลับมา แต่กลับมีแผ่นหยกที่ประกอบด้วยข้อมูลทุกด้านเกี่ยวกับตระกูลมู่เพิ่มเข้ามาในมือของเขา
“คุณเฉิน ข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลมู่อยู่ภายในแผ่นหยกแผ่นนี้แล้ว แต่สำนักว่านถงของพวกเราทำการค้า ดังนั้นคุณต้องมีเงินมากพอนะ”
“เชิญคุณซิงตั้งราคามาได้เลย ผมรู้กฎอยู่แล้ว!”
“ในเมื่อคุณมีสายสัมพันธ์กับผู้อาวุโสของสำนักว่านถงมายาวนาน ทั้งยังมีตราบัญชาผู้อาวุโส จะคิดราคาข้อมูลเกี่ยวกับตระกูลมู่เพียงแค่ห้าล้านเหรียญวิญญาณเท่านั้น” ซิงเฉียนกล่าวพลางยื่นมือออกมา
เฉินผิงโยนเหรียญวิญญาณสีทองอมม่วงห้าเหรียญออกไปโดยไม่ลังเลใจ สำหรับเขาแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหาเลย
หลังจากได้รับเงินแล้ว ซิงเฉียนก็ยิ้มแล้วมอบแผ่นหยกให้แก่เฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...