หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3890

“ฉันไม่อยากเจอแกด้วยซ้ำ ไอ้ลิงเถื่อน!” ธิดาเพลิงโต้กลับและถ่มน้ำลายใส่ชายร่างกำยำ

ในขณะนั้น ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ถือพัดในมือก็เข้ามาขวางอย่างเลี่ยงไม่ได้ เขาโบกพัดไปมาเบาๆ ขณะที่พูด “เอาล่ะ หยุดทะเลาะกัน ฉันไม่อยากให้เหยื่อหัวเราะเยาะพวกเราสี่นักล่า”

เฉินผิงและคนอื่นๆ รู้สึกว่าเสียงทะเลาะกันนอกเรือเหาะชวนขบขันเล็กน้อย

“เราหลงเข้ามาในอาณาเขตของสี่คนนี้ได้ยังไง?” ซ่งเทียนไห่พึมพำ

“คุณซ่ง คุณรู้จักสี่คนนี้งั้นเหรอ?” เฉินผิงถาม

ซ่งเทียนไห่อธิบายด้วยท่าทางรังเกียจ “สี่คนนี้เป็นผู้ใช้วิชามาร และพวกมันล้วนสติไม่สมประกอบ พวกมันปกครองแถบเขาเทียนโหมวมานานและเป็นที่รู้จักในนามสี่นักล่า พวกมันถือว่าไม่มีใครหน้าไหนที่สี่นักล่าจัดการหรือจับตัวไม่ได้ เพื่อตัดปัญหาที่ไม่จำเป็น หลายคนจึงมักหลีกเลี่ยงไม่เข้าไปในอาณาเขตของสี่คนนี้”

“พวกบ้าสินะ”

เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

เห็นได้ชัดว่าซ่งเทียนไห่จงใจล้อเลียนสี่คนนี้ แต่เมื่อดูจากวงแหวนอาคมที่พวกเขาใช้บังคับให้เรือเหาะหยุดก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดว่าทั้งสี่คนฝีมือร้ายกาจไม่เบา

“ผมจะลงไปจัดการกับพวกบ้าสี่คนนั่น”

ขณะที่เฉินผิงพูด เขาก็เตรียมลงจากเรือเหาะ

“เราจะไปกับคุณ คุณเฉิน!” หลัวโชไห่และผู้อาวุโสปีศาจโหมวซานพูดพร้อมกัน

“ไม่จำเป็น สี่คนนั้นไม่คนามือผมหรอก ต่อให้ผมสู้ไม่ไหวจริงๆ พวกคุณก็ยังลงมาช่วยได้ทัน”

หลังจากเฉินผิงพูดจบ เขาก็เปิดประตูแล้วออกไป

เมื่อพวกเขาเห็นว่าผู้ที่ก้าวออกมาจากเรือเหาะเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสี่ ทั้งสี่ก็ยิ่งผยองมากกว่าเดิม

เมื่อเห็นเฉินผิงลงมา ชายร่างกำยำก็ถามว่า “นี่ เจ้าหนู บนเรือเหาะมีแกคนเดียวงั้นหรือ?”

“พูดดีๆ หน่อย เดี๋ยวพ่อหนุ่มนี่ก็กลัวหรอก!”

ธิดาเพลิงมองชายร่างกำยำเขม็ง จากนั้นหันไปทางเฉินผิงด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน“ไม่ต้องกังวลนะ รูปหล่อ ฉันจะปกป้องคุณเอง ช่วยบอกฉันได้ไหมว่ามีใครอยู่บนเรือเหาะอีกบ้าง” เธอถาม

“บนเรือเหาะมีแค่ผมคนเดียว” เฉินผิงตอบ