หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3892

เรือเหาะในแถบนี้ทุกลำที่ถูกใช้งานเป็นของสำนักว่านถง ดังนั้นเมื่อจู่ๆ มีเรือเหาะลำอื่นปรากฏขึ้น สำนักว่านถงจึงคิดว่ามีคนรุกล้ำธุรกิจของพวกเขา เป็นสาเหตุที่พวกเขาส่งคนมาสกัด

เมื่อได้ยินว่าคนพวกนี้มาจากสำนักว่านถง เฉินผิงจึงคลายความกังวล เขาเปิดประตูห้องโดยสารแล้วเหาะออกไป

เมื่อถึงต่อหน้าคนของสำนักว่านถง เฉินผิงก็พูดกับพวกเขาอย่างสุภาพว่า “สหายผู้บำเพ็ญเพียร ผมเป็นคนรู้จักของผู้อาวุโสเซี่ยและผู้อาวุโสซุนแห่งสำนักว่านถง เราค่อนข้างสนิทกัน เรือเหาะลำนี้เป็นของคนทั่วไป เราไม่ได้ใช้ในเชิงพาณิชย์ ทุกคนบนเรือเหาะเป็นเพื่อนของผม เรากำลังมุ่งหน้าไปที่ เมืองหนานจิง และเราหวังว่าการเดินทางจะราบรื่น”

ศิษย์สำนักว่านถงถามว่า “ถ้าคุณอ้างว่าเป็นเพื่อนของผู้อาวุโสเซี่ย งั้นคุณมีหลักฐานไหม?”

เฉินผิงรีบหยิบเหรียญตราของเซี่ยซิ่งเซียออกมา หลังจากที่ได้เห็น เหล่าศิษย์ของสำนักว่านถงจึงเปิดทางให้ในที่สุด

การเดินทางหลังจากนั้นดำเนินไปอย่างราบรื่น เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน เรือเหาะก็ค่อย ๆ ลงจอดที่เมืองหนานจิง

ไม่นานหลังเรือเหาะลงจอด ผู้คนก็เข้ามามุง

มีคนตะโกนว่า “ล้อมเรือเหาะนี้ไว้! เราต้องรู้ว่าใครอยู่บนเรือเหาะ”

ทุกคนบนเรือเหาะรู้สึกหวั่นๆ เล็กน้อย

เมื่อได้ยินเสียงนั้น เฉินผิงก็หัวเราะออกมา จากนั้นเขาก็หันไปหาฝูงชนแล้วพูดว่า “อย่ากลัวไปเลย คนๆ นี้เป็นคนของสำนักว่านถง เขาเป็นหัวหน้าสำนักย่อยในเมืองหนานจิง ดูเหมือนว่าสำนักว่านถงจะเอาจริงเอาจังเรื่องธุรกิจไม่น้อย”

เฉินผิงเป็นคนแรกที่ออกมาจากเรือเหาะ จากนั้นเขาก็หันไปหาคุณซิงที่กำลังพูดอยู่และเอ่ย “ไม่ต้องกังวล คุณซิง นี่เรือเหาะของผมเอง ที่ต้องนั่งเรือเหาะเพราะว่าครั้งนี้ผมพาคนมาด้วยเยอะมาก”

เมื่อเห็นว่าเป็นเฉินผิง สีหน้าของซิงเฉียนที่โกรธเกรี้ยวก่อนหน้านี้ก็พลันหายไป