หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 39

ห้างสรรพสินค้าเทียนหยวน ที่นี่เป็นห้างสรรพสินค้าที่มีชื่อเสียงของหงเฉิง มีสินค้าแบรนด์ดังเกือบทุกแบรนด์!

เมื่อเห็นว่าซูอวี่ฉีพาตัวเองมาที่นี่ เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย!

“คุณจะให้ผมมาซื้อของเป็นเพื่อนงั้นหรือ”

เฉินผิงถามออกไปอย่างกล้าๆ กลัวๆ

การซื้อของเป็นเพื่อนผู้หญิง เป็นเรื่องที่น่ากลัวที่สุดแล้ว เฉินผิงเคยสัมผัสมาก่อน ตอนนั้นเขาเคยมาเดินเป็นเพื่อนเกิ่งซานซาน เดินซื้อของทีก็เดินไปทั้งวัน เขามีบาดแผลในใจเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว!

“ทำไมล่ะ คุณไม่เต็มใจเดินเป็นเพื่อนฉันหรือ”

ซูอวี่ฉีมองเฉินผิงและถามออกไป

“ไม่ใช่อย่างนั้น!” เฉินผิงส่ายหัว จริงๆ แล้วเฉินผิงรู้สึกภูมิใจเล็กๆ ที่ได้เดินซื้อของกับซูอวี่ฉี จะพูดอย่างไรสถานะและโฉมหน้าของซูอวี่ฉีก็เป็นอันดับหนึ่ง ได้เดินซื้อของเป็นเพื่อนผู้หญิงแบบนี้ จะมีคนอิจฉาเขามากขนาดไหนกัน เพียงแต่ว่า ตอนเที่ยงเฉินผิงยังมีธุระต่อ เขารับปากกับกู่เวิ่นเทียนไว้แล้ว ไม่สามารถผิดคำพูดได้!

“ตอนเที่ยงผมมีธุระต่อ กลัวว่าจะล่าช้า”

เฉินผิงพูดไปตามความจริง

“ฉันไม่สนใจเรื่องของคุณหรอก หน้าที่หลักของคุณตอนนี้คือซื้อของเป็นเพื่อนฉัน!”

ซูอวี่ฉีพูดจบก็ดึงเฉินผิงเข้าไปในห้างสรรพสินค้า!

เมื่อเห็นสินค้าจำนวนมาก ซูอวี่ฉีดึงเฉินผิงเข้าไปหาโซนเสื้อผ้าผู้ชาย จากนั้นก็หยิบเสื้อผ้าหลายแบบมาทาบบนตัวเฉินผิง!

“คุณจะซื้อเสื้อผ้าให้ผมงั้นหรือ”

เฉินผิงพูดอย่างประหลาดใจ

“ไม่ซื้อให้คุณแล้วจะซื้อให้ใครล่ะ เสื้อผ้าที่บ้านฉันเต็มตู้ไปหมดแล้ว” ซูอวี่ฉีพูดไป มือก็ไม่หยุดนิ่ง เธอเลือกขึ้นมาทีละตัว สุดท้ายก็เลือกชุดสูทหนึ่งชุดและวางที่มือของเฉินผิง “ไปลองหน่อย!”

เฉินผิงถือชุดสูทและยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นสักพัก ซูอวี่ฉีก็พูดเร่งเขา “ทำไม จะให้ฉันเข้าไปเปลี่ยนให้หรือ”

“ไม่ต้อง!” เฉินผิงส่ายหัวอย่างร้อนรน และถือชุดสูทเข้าไปในห้องลองเสื้ออย่างรวดเร็ว!

เมื่อเห็นเฉินผิงตกใจถึงขนาดนั้น ซูอวี่ฉีก็หัวเราะ ความอ่อนโยนในดวงตาของเธอก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ!

“นี่มันไม่ฟุ่มเฟือยไปหน่อยหรือ!”

เฉินผิงสวมชุดนี้ เกรงว่าคงจะไม่สมกับราคาหลักแสน!

เขารู้สึกไม่ค่อยเข้าใจพวกคนมีเงินแบบซูอวี่ฉีเท่าไรนัก ใช้เงินแสนเพื่อซื้อเสื้อผ้า ใช้เงินหลายหมื่นเพื่อซื้อไฟแช็ก ประโยชน์ของมันอยู่ตรงไหน

“ฟุ่มเฟือยอะไรกัน เป็นเพราะเมื่อก่อนคุณใส่เสื้อผ้าโทรมเกินไป ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้คุณใส่แบบนั้นแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นฉันคงจะถูกคนอื่นหัวเราะเยาะ”

ซูอวี่ฉีพูดออกไปเบาๆ

แต่ว่าหลังจากที่พูดจบ ซูอวี่ฉีก็รู้สึกว่าตัวเองพูดอะไรผิดไป ใบหน้าของเธอแดงก่ำขึ้นมาในทันที

และเฉินผิงก็ได้ยินเช่นกัน เขายิ้มออกมาเล็กน้อย “ผมใส่เสื้อผ้าโทรมแล้วทำไมคุณถึงถูกหัวเราะเยาะล่ะ”

เมื่อเฉินผิงถาม ใบหน้าของซูอวี่ฉีก็แดงกว่าเดิม เธอทำได้เพียงจ้องไปที่เฉินผิงและพูดว่า “ฉันเคยพูดออกไปว่าอยากเป็นแฟนของคุณ ทุกคนต่างก็คิดจริงจัง คุณใส่เสื้อผ้าโทรมๆ ก็เหมือนกับตบหน้าฉันไม่ใช่หรือ ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว ฉันจะไปห้องน้ำ คุณรอฉันอยู่ที่นี่...”

ซูอวี่ฉีหาข้ออ้างและรีบหนีออกมา