หลังจากที่เฉินผิงกลับมาถึงบ้านแล้ว พ่อกับแม่ต่างก็ไม่อยู่ที่บ้าน คงจะออกไปเดินเล่นอีกแล้ว ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ ออกไปเดินมากหน่อยก็ดี!
ไม่มีใครมารบกวน เฉินผิงจึงเริ่มบำเพ็ญฌานอยู่ในห้อง!
เขาต้องรีบบำเพ็ญฌาน เพราะเขาไม่รู้ว่าจะได้เจออะไรในวันที่ 15 กรกฎาคม ถึงแม้ผู้เฒ่ามังกรบอกว่าวันนั้นจะให้โอกาสใหญ่กับเขาหนึ่งครั้ง แต่ใครจะรู้ว่าโอกาสนั้นจะมีภัยอันตรายติดตามมาหรือไม่
เขานั่งขัดสมาธิและท่องบทจิตตวิสุทธิ ตันเถียนของเฉินผิงเริ่มเคลื่อนไหวเล็กน้อย พลังงานรอบๆ ต่างถูกเฉินผิงสูดเข้าไปในร่างกายอย่างช้าๆ!
แม้แต่อาหารเย็นก็ไม่ได้กิน เฉินผิงบำเพ็ญฌานอยู่ทั้งคืนอีกแล้ว!
“ฟู่...”
ขณะที่เฉินผิงลืมตาขึ้นมา ควันขุ่นมัวกลุ่มหนึ่งก็ออกมาจากปากของเขา!
“นึกไม่ถึงว่าพลังของมังกรอาฆาตจะรุนแรงขนาดนี้...”
เฉินผิงกำหมัดหลวมๆ เขารู้สึกถึงความสามารถของพลังงานในร่างกาย เฉินผิงบรรลุแล้ว!
ตอนนี้เฉินผิงถึงการฝึกลมหายใจขั้นที่ห้าแล้ว ต้องรู้ก่อนว่าสามปีที่เขาอยู่ในคุก ภายใต้การชี้นำจากตาเฒ่ามังกร เขาบรรลุการฝึกหายใจขั้นที่สี่แล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าพลังของมังกรอาฆาตที่เขาดูดซับไปเมื่อวานนี้ จะทำให้เขาบรรลุขั้นที่ห้ารวดเร็วขนาดนี้ นี่ทำให้เฉินผิงดีใจมาก!
เฉินผิงเหมือนจะค้นพบวิธีเพิ่มความเร็วในการบำเพ็ญฌานแล้ว เพียงแค่ดูดซับแรงอาฆาตและความเคียดแค้นเพิ่มขึ้นอีกหน่อย ความเร็วในการบำเพ็ญฌานก็จะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว!
แต่น่าเสียดายที่ของประเภทนี้ต้องพึ่งดวงเท่านั้น จะหาของที่มีแรงอาฆาตและความเคียดแค้นมาจากไหนมากมายขนาดนั้น!
เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ เฉินผิงลงจากเตียงและจัดเสื้อผ้าเล็กน้อย!
“ใช่คุณหนูซูไหม ถึงแม้ฉันจะมองไม่เห็น แต่แค่ได้ยินเสียงการเดินฉันก็รู้แล้ว!”
ในเวลานี้ ที่ห้องโถงด้านนอกมีเสียงของถังหงอิงดังขึ้นมา!
“คุณป้าคะ คุณป้าเก่งมากเลย!” ซูอวี่ฉียิ้มเล็กน้อย “คุณป้าไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหนู คุณหนูแล้ว ดูห่างเหินมากเลย เรียกฉันว่าอวี่ฉีก็พอแล้วค่ะ!”
“ใช่ๆๆ ห่างเหินมาก ถ้าอย่างนั้นฉันจะเรียกว่าอวี่ฉีแล้วนะ!” ถังหงอิงยิ้มและพยักหน้าซ้ำไปซ้ำมา “คุณมาหาเฉินผิงหรือคะ เขายังไม่ออกมาจากห้องนอนเลย!”
“เฉินผิง ตื่นเร็วๆ หน่อย อวี่ฉีมาหาลูกน่ะ!”
ถังหงอิงตะโกนไปทางห้องนอนของเฉินผิง!
“คุณป้าคะ ไม่ต้องตะโกนแล้วค่ะ เดี๋ยวฉันไปเรียกเขาเอง!”
ซูอวี่ฉีพูดจบก็มุ่งตรงไปยังห้องนอนของเฉินผิง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...