“พ่อ ไอ้หมอนั่น...”
“หุบปากซะ” ไม่รอให้เซียวเหล่ยพูดจบ เซียวเหยียนก็จ้องเขม็ง จนเซียวเหล่ยไม่กล้าพูดอะไรอีก!
“คุณลุงเซียวคะ ฉันรู้จักเฉินผิงดี เขาไม่มีไม่มีอำนาจอะไรหรอกค่ะ พวกเราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่มหาลัย เมื่อก่อนพ่อของเขาเป็นพนักงานบริษัท แต่โดนไล่ออกตั้งนานแล้ว ตอนนี้กวาดถนนอยู่ คุณลุงอย่าถูกเขาทำให้เสียขวัญนะคะ!”
เกิ่งซานซานจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองเสร็จแล้วก็พูดกับเซียวเหยียน
“แกจะเข้าใจอะไร!” เซียวเหยียนมองเกิ่งซานซานอย่างเย็นชา “ความเห็นจากผู้หญิงอย่างเธอน่ะ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เหล่ยเอ๋อร์จะอยู่ในสภาพแบบนี้งั้นหรือ เป็นตัวนำพาโชคร้ายจริงๆ เลย!”
เซียวเหยียนพูดจบก็ออกไปทันที จริงๆ แล้วเซียวเหยียนคัดค้านงานแต่งงานของเซียวเหล่ยกับเกิ่งซานซาน เนื่องจากทั้งสองตระกูลสถานะต่างกัน แต่ไม่รู้ว่าเกิ่งซานซานใช้วิธีอะไรถึงทำให้เซียวเหล่ยหลงใหลขนาดนี้ และอยากจะแต่งงานกับเธอให้ได้!
เกิ่งซานซานถูกเซียวเหยียนต่อว่าจนทำตัวไม่ถูก แม้แต่ประโยคเดียวเธอก็ไม่กล้าโต้แย้งออกไป ในเมื่ออยากจะแต่งเข้าตระกูลเศรษฐี นี่ก็เป็นราคาที่ต้องจ่าย
“เฉินผิง ฉันไม่ยกโทษให้มันแน่!”
หลังจากที่เซียวเหยียนออกไปแล้ว เกิ่งซานซานก็พูดขึ้นด้วยความเกลียดชัง!
เธอไม่กล้าแสดงออกต่อหน้าเซียวเหยียนและเซียวเหล่ยมากนัก ทำได้เพียงเก็บอารมณ์เคียดแค้นไปลงที่เฉินผิงเท่านั้น!
...
คฤหาสน์ของตระกูลกู่ กู่เวิ่นเทียน หลินเทียนหู่และเฉินผิง ทั้งสามคนกำลังเพลิดเพลินกับการดื่มไวน์ อาหารมื้อนี้ ถือว่ารับประทานกันอย่างมีความสุขมาก!
คนรับใช้ที่อยู่ด้านข้างเห็นว่าเฉินผิงยังอายุน้อยอยู่ แต่พูดคุยกับคนใหญ่คนโตของหงเฉิงอย่างสนุกสนาน แต่ละคนต่างก็อิจฉาตาร้อน!
“คุณเฉิน วันนี้มีเพียงอาหารง่ายๆ เท่านั้น พรุ่งนี้ผมจะจัดงานเลี้ยงที่โรงแรมฟู่เหาและเชิญนักการเมือง นักธุรกิจไปเข้าร่วม ผมจะแนะนำคุณเฉินต่อหน้า...”
กู่เวิ่นเทียนพูดด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
ความคิดของกู่เวิ่นเทียนชัดเจนมาก ก็คือการปูทางให้เฉินผิง หลังจากมีงานเลี้ยงในครั้งนี้ เกรงว่าคงไม่มีใครในหงเฉิงกล้ามาหาเรื่องเฉินผิงแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...