“ตกลง ฉันจะส่งคนไปดูแลต้นไม้โบราณเหล่านั้นอย่างดี นอกจากนี้ พู่กันวิญญาณและชาดที่คุณเฉินต้องการ ผมจะไปตามหาให้คุณเฉินเอง ผมคุ้นเคยกับปู้ซวี นักบวชลัทธิเต๋าประจำวัดเหลยหมิง!”
กู่เวิ่นเทียนพูด
“งั้นก็ต้องขอบคุณท่ากู่แล้ว!” เฉินผิงพยักหน้า “นี่ก็เลยเวลามามากแล้ว ผมควรกลับไปได้แล้ว!”
เฉินผิงดูเวลา เกือบจะเที่ยงแล้ว เขาต้องกลับไปกินข้าวแล้ว
“คุณเฉิน ถ้าเกิดไม่รังเกียจละก็ อยู่ทานอาหารที่นี่สักมื้อเถอะ ผมจะให้คนไปเตรียม!”
กู่เวิ่นเทียนถามออกไปอย่างจริงจัง
กู่เวิ่นเทียนในตอนนี้ รู้สึกเคารพและนับถือเฉินผิงมาก จึงอยากจะหาโอกาสเอาใจเฉินผิงให้มากๆ!
เฉินผิงเห็นท่าทางของกู่เวิ่นเทียนตอนที่ถามออกมาก็พยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอรบกวนท่านกู่แล้ว!”
“ไม่รบกวน ไม่รบกวน...”
กู่เวิ่นเทียนดีใจมาก และรีบสั่งให้คนจัดเตรียมอาหาร!
...
โรงพยาบาลหงเฉิง แขนของเซียวเหล่ยพันผ้าพันแผลเรียบร้อยแล้ว เกิ่งซานซานคอยดูแลเขาอยู่ข้างๆ!
“ไอ้เฉินผิง รอฉันหาย ฉันจะไปฆ่ามัน...”
เซียวเหล่ยตะโกนเพื่อระบายความโกรธเคืองในใจ!
ทำแขนของเขาหัก ก่อกวนงานแต่งงานของเขาและยังทำให้ตระกูลเซียวกลายเป็นตัวตลก ความโกรธนี้เขากลืนมันไม่ลงจริงๆ!
“พี่เหล่ย ไม่ต้องโกรธแล้ว ฉันให้ฟู่เหว่ยหาคนมาจัดการกับเฉินผิงแล้ว คนที่หามาในครั้งนี้เป็นคนที่ชำนาญศิลปะการต่อสู้ จะต้องซ้อมเฉินผิงปางตายได้แน่นอน!”
เกิ่งซานซานปอกส้มพลางพูดออกมา
“ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลซูมาขวางไว้ เฉินผิงคนนั้นคงจะตายไปนานแล้ว!”
เซียวเหล่ยกัดฟัน ดวงตาแหลมเต็มไปด้วยความแค้น เขาหยิบส้มที่เกิ่งซานซานปอกไว้ให้โยนเข้าปาก!
ในเวลานั้นเอง เสียงโทรศัพท์ของเกิ่งซานซานก็ดังขึ้นมา หลังจากรับสายสีหน้าของเกิ่งซานซานก็เปลี่ยนไปในทันที จากนั้นก็กดวางสายทันที!
“ใคร?” เซียวเหล่ยถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร