หลังจากลงจากรถ ชื่อเฟิ่งมองไปที่วิลล่าสุดหรูหราของตระกูลเจี่ยง และหันไปพูดกับเฉินผิง “คุณเฉิน คุณยังไม่มีที่อยู่ที่เสิ่งเฉิงพอดีเลย วิลล่านี้สามารถใช้เป็นที่พักของคุณเฉินได้นะ!”
เฉินผิงพยักหน้า และไม่ได้ปฏิเสธ ที่จริงเขาคงไม่สามารถอยู่ในบ้านของกู่หลิงเอ๋อร์ได้ตลอดเวลา และตอนนี้ซูอวี่ฉีก็มาด้วย เฉินผิงก็ยิ่งไม่สามารถอาศัยอยู่กับกู่หลิงเอ๋อร์ได้!
กู่หลิงเอ๋อร์เห็นเฉินผิงพยักหน้าเห็นด้วย ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกใจหายเบาๆ แต่ก็รีบปรับอารมณ์และเตือนตัวเองอย่างหนักแน่นในใจ “เฉินผิงคือเพื่อนชายที่แสนดีของเธอ กู่หลิงเอ๋อร์ เธอต้องเคารพตัวเองนะ...”
เมื่อเดินเข้าไปในวิลล่า มองไปที่การตกแต่งที่หรูหรา และยังมีของโบราณพวกนั้น สามารถจินตนาการได้ว่าชีวิตของเจี่ยงเจิ้งจงนั่นช่างฟุ่มเฟือยแค่ไหน!
เฉินผิงนั่งคุยกับซูอวี่ฉีและก็กู่หลิงเอ๋อร์ในห้องนั่งเล่น รอให้ชื่อเฟิ่งไปค้นทั้งตระกูลเจี่ยง!
แต่หลังจากนั้นไม่นาน คนจากสำนักชื่อเฟิ่งก็รีบวิ่งปรี่เข้ามาทันที “คุณเฉินครับ เจ้าสำนักขอให้คุณไปพบ...”
เมื่อเห็นถึงท่าทางรีบเร่งของคนจากสำนักชื่อเฟิ่ง เฉินผิงก็รีบลุกขึ้นทันที “เกิดอะไรขึ้น?”
“ผมก็ไม่ทราบครับ!” คนจากชื่อเฟิ่งตอบกลับ
เฉินผิงเดินตามคนจากสำนักชื่อเฟิ่งคนนั้นไป ซูอวี่ฉีและกู่หลิงเอ๋อร์ต่างอยากรู้อยากเห็น จึงตามไปด้วย!
เมื่อพวกเขามาถึงลานที่ลับตาคนในวิลล่า ก็เห็นชื่อเฟิ่งและหลินเทียนหู่พาผู้คนไปล้อมรอบอยู่ตรงลานบ้าน ดวงตาแต่ละคนมีแต่ความโกรธเคือง
“ชื่อเฟิ่ง เกิดอะไรขึ้น?”
เฉินผิงถามชื่อเฟิ่ง
“คุณเฉิน คุณลองดูเอาเองเถอะ!” ชื่อเฟิ่งพูดถึงห้องหนึ่งในลานแห่งนี้
เฉินผิงมองไปทางห้องที่อยู่เบื้องหน้าและพบว่าในนั้นมีหญิงสาวถูกขังเอาไว้มากกว่าสิบคน เมื่อหญิงสาวเหล่านี้เห็นเฉินผิงและพวกเขา ก็ต่างหวาดกลัวและขดตัวเข้าหากัน เห็นได้ชัดว่าตกใจไม่เบา!
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เฉินผิงขมวดคิ้วเป็นปม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...