หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3901

ในเวลาต่อมา ผู้บำเพ็ญเพียรหลายร้อยคนก็เข้าต่อสู้อย่างดุเดือดกับราชันมารปีศาจ และสังหารเขาลงได้ในที่สุด

เรื่องของเขาถูกลืมไปตามวันเวลา

อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้นมู่ชิงได้แสดงวิชาของเขาออกมาจนทุกคนตกตะลึง

“วิชามารของเจ้าเด็กนี่สืบทอดมาแต่ยุคโบราณ” จ้าวมารสีชาดพูดกับเฉินผิง

“ยุคโบราณงั้นเหรอครับ?” เฉินผิงสับสนเล็กน้อย

เขาไม่คิดว่ามู่ชิงจะน่าเกรงขามขนาดนี้

“ไม่ต้องกังวลไป วิชามารของชายคนนี้ยังไม่ถึงขึ้นสอดประสานวิชาบำเพ็ญเพียรและคาถาของเขาเข้าด้วยกันอย่างลงตัว มันแค่มีร่องรอยของวิชาโบราณเท่านั้น อีกอย่างข้าอาจจะจำผิดก็ได้” จ้าวมารสีชาดออกความเห็น เกรงว่าตัวเองอาจทำให้เฉินผิงกลัวเกินเหตุ

“เข้าใจแล้ว”

เฉินผิงพยักหน้า จ้องมองงูขนาดมหึมาบนท้องฟ้าที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

เฉินผิงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขายกมือคว้าจับอากาศธาตุ

กลุ่มก้อนเมฆที่ลุกเป็นไฟปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า ภายในเมฆเหล่านั้นมีเพลิงปีศาจสามประเภทลุกไหม้อย่างต่อเนื่อง

พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!

หลังจากนั้น เพลิงปีศาจภายในเมฆที่ลุกเป็นไฟก็ลอยลงมาราวอุกกาบาต

บอลไฟพุ่งใส่งูยักษ์อย่างต่อเนื่อง

เมื่อได้เห็นวิชาของเฉินผิง ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างด้วยความทึ่ง

แม้ว่าจะเป็นวิชาที่ใช้โดยผู้ทุกข์ยากระดับสี่ แต่ก็ทำให้ผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ดและแปดประหลาดใจได้

เมื่อได้เห็นวิชานี้ หัวหน้าพ่อบ้านก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แม้เขาจะรู้ว่าทั้งมู่ขุยและผู้อาวุโสมู่ถูกเฉินผิงสังหาร แต่เขายังไม่เคยเห็นวิชาที่เฉินผิงใช้เลย

เมื่อได้พบกับเฉินผิงซึ่งเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่แสดงพลัง หัวหน้าพ่อบ้านที่เคยมั่นใจก่อนหน้านี้ก็ชักจะกังวล

ในขณะนั้น ท้องฟ้าถูกย้อมด้วยสองสี สีดำของงูยักษ์และสีแดงของเปลวไฟ

เปลวเพลิงพุ่งเข้าใส่งูขนาดมหึมาจนเกิดเสียงดังกึกก้อง