หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3900

เมื่อเห็นอย่างนั้น เจ้าตำหนักก็รีบห้าม “คุณเฉิน อย่านะ!”

“อย่าดีกว่า”

“นี่มันกับดักชัดๆ”

“นายท่าน...”

ทุกคนจ้องมองเฉินผิงพร้อมๆ กันและเข้าไปขวางเขา

พวกเขารู้ว่ามู่ชิงแสร้งทำเป็นอ่อนแอ จงใจแสดงให้เห็นว่าเขาคือผู้ทุกข์ยากระดับเจ็ด อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขายังไม่มีใครรู้

ตรงนี้แหละที่น่ากลัวที่สุด ดังสุภาษิตโบราณที่ว่า “จงรู้จักศัตรูของเจ้า แล้วเจ้าจะไม่มีวันแพ้” แต่ตอนนี้เฉินผิงจะสู้ทั้งที่ไม่รู้ว่าศัตรูแข็งแกร่งขนาดไหนงั้นหรือ?

“ไม่ต้องห่วง ผมรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เขาทำอะไรผมไม่ได้หรอก” เฉินผิงพูดอย่างมั่นใจพร้อมกับยิ้ม

“ฮ่าฮ่า ฉันเคยเจอพวกมั่นหน้ามาหลายคน แต่ต้องยอมรับเลยว่าไม่มีใครมั่นกว่าแก ฉันจะต่อให้แกลงมือก่อนสามกระบวนท่า” มู่ชิงพูดพร้อมหัวเราะชั่วร้าย

“ไม่จำเป็น คุณลงมือเต็มกำลังเลยดีกว่า เพราะถ้าเกิดเแพ้ขึ้นมาคุณก็คงแก้ตัวด้วยการอ้างว่าไม่ได้ใช้พลังเต็มที่ ผมไม่ใช่คนชอบพูดจาไร้สาระ เราต่างก็เป็นลูกผู้ชายทั้งคู่ เพราะฉะนั้นเลิกคุยโวได้แล้ว!”

เฉินผิงจ้องมองมู่ชิง ดวงตาของเขาแน่วแน่ขณะที่พูด!

“ได้เลย!”

หลังจากมู่ชิงพูดจบ รัศมีอันรุนแรงก็ปะทุออกมาจากตัวเขา จากนั้นเขาก็โบกมือพร้อมกับสั่งว่า “เข้ามา…”

“คุณเฉิน อย่าเข้าไป ได้โปรด!”

เจ้าตำหนักพยายามห้ามปรามเฉินผิง สีหน้าของเธอร้อนรน

“คุณเฉิน พวกเราไม่กลัวตายหรอก อย่าไปหลงกลมัน!” หลัวโชไห่ก็อุทานเช่นกัน

เฉินผิงได้ตัดสินใจแล้ว พอเขาโบกมือ อาคมป้องกันที่วางไว้หน้าตำหนักก่วงหานก็ค่อยๆ หายไป

เฉินผิงเดินอีกก้าวเดียวก็มาถึงตรงหน้ามู่ชิง

จากนั้นมู่ชิงก็โบกมือส่งสัญญาณให้ทุกคนที่อยู่ข้างหลังเขาถอยไป เพราะเมื่อผู้ทุกข์ยากสองคนสู้กัน ความเสียหายที่เกิดขึ้นจะครอบคลุมเป็นบริเวณกว้าง

หัวหน้าพ่อบ้านซึ่งเปี่ยมด้วยความมั่นใจพาคนของเขาถอยออกมา

มู่ชิงเป็นผู้บำเพ็ญเพียรขั้นมหายาน ความสามารถของเขาเหนือกว่าเฉินผิงซึ่งเป็นเพียงผู้ทุกข์ยาก ระดับสี่มาก

แม้ว่าเฉินผิงจะมีพรสวรรค์ชั้นยอดและวิชาระดับสูง แต่เขาก็ยังไม่อาจลบความต่างชั้นของพลังลงได้

เมื่อได้ยินชื่อ “สหัสวิชา” ทุกคนก็ผงะไป

มู่ชิงหันมองไปทางซ่งเทียนไห่เช่นกัน ดวงตาของเขามีแววเหลือเชื่อ

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่นึกว่าจะมีคนรู้จักวิชาของเขา

“คุณซ่ง สหัสวิชาที่คุณพูดถึงเป็นวิชาของราชันมารปีศาจใช่หรือไม่?” หลัวโชไห่ถาม ใบหน้าของเขาดูตกตะลึง

“ถูกต้อง” ซ่งเทียนไห่พยักหน้า

ในขณะนั้น สีหน้าของหลายๆ คนก็เปลี่ยนไป

พวกเขารู้จักตำนานของราชันมารปีศาจเป็นอย่างดี

หลังศึกแห่งทวยเทพเหล่ามารหายไปเกือบหมด ตกเป็นเป้าของความเกลียดชังจากทุกคน

ผู้ใช้วิชามารหลายคนเลือกที่จะใช้ชีวิตอย่างสันโดษและฝึกฝนวิชาอย่างลับๆ

อย่างไรก็ตาม แทนที่ราชันมารปีศาจผู้นี้จะซ่อนตัว เขากลับเที่ยวเข่นฆ่าตามอำเภอใจเพื่อสนองวิถีแห่งมารของเขา