ขณะที่เฉินผิงกำลังพูดคุยกับไป๋เฉี่ยน ก็มีร่างหนึ่งพุ่งผ่านที่นอกห้องของไป๋เฉี่ยน
“มีคนอยู่ข้างนอก!”
เฉินผิงลุกขึ้นยืนและตามร่างนั้นไปทันที
ไป๋เฉี่ยนรีบตามเขาไป เธอไม่อยากจะเชื่อเมื่อรู้ว่ามีคนกล้าแอบฟังที่นอกห้องทั้งที่อยู่ในราชวังของเธอ คนที่แอบฟังคงอยากตายมาก!
ทันทีที่เฉินผิงและไป๋เฉี่ยนเริ่มวิ่งตาม ร่างนั้นกลับล้มลง
เมื่อเฉินผิงและไป๋เฉี่ยนตามทัน พวกเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าร่างนั้นเป็นผู้หญิง!
หญิงสาวคนนี้มีบาดแผลเต็มตัว เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้น ไป๋เฉี่ยนก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “เสี่ยวชุ่ย?”
“คุณรู้จักเธอเหรอ?” เฉินผิงถาม
ไป๋เฉี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “เธอเป็นคนสนิทของข้า”
เฉินผิงอุ้มเสี่ยวชุ่ยขึ้นมาและพากลับไปที่ห้องของไป๋เฉี่ยน
หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียด เฉินผิงก็ส่ายหัว “อาการบาดเจ็บหนักเกินไป และวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเธอเสียหาย ผมไม่คิดว่าผมจะช่วยเธอได้”
“นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ใครกันที่กล้าทำร้ายคนสนิทของข้า” ใบหน้าของไป๋เฉี่ยนดูโกรธเคือง “ เฉินผิง ช่วยทำให้เธอฟื้นได้ไหม? ข้าต้องถามให้รู้ว่าใครทำแบบนี้กับเธอ”
“ผมจะลองดู!” เฉินผิงพยักหน้า จากนั้นก็ส่งกระแสพลังวิญญาณเข้าสู่ร่างกายของเสี่ยวชุ่ย
จากนั้นเขาก็หยิบยาหุยเทียนตันจากแหวนเก็บของ และค่อยๆ ป้อนเข้าไปในปากของผู้หญิงคนนั้น
ครู่ต่อมา เสี่ยวชุ่ยก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น
เมื่อเห็นดังนั้น ไป๋เฉี่ยนก็รีบเอ่ยคำถาม “เสี่ยวชุ่ย ใครทำแบบนี้กับเจ้า”
“ราชินีจิ้งจอก... ปะ-เป็นฝีมือเสวียคุน ท่านต้องหนีไป เขาสมคบคิดกับตระกูลเฟิง... และกำลังรอให้ท่านกลับมาเพื่อที่จะได้ลงมือกำจัด ข้าเสี่ยงชีวิตเพื่อมาบอกท่าน ท่านต้อง...รีบหนีไป! แม่เฒ่าเจินไม่ได้ไปเก็บสมุนไพร เธอถูกขังอยู่ในคุกใต้น้ำ! ดะ-ได้โปรดหนี…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...