หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3917

ในขณะนั้น จี้อวิ๋นและหัวเฟิ่งที่อยู่อีกห้องรีบวิ่งเข้ามา แต่เสวียคุนก็ไม่ได้หวาดกลัว

เพราะในบรรดาคนเหล่านี้ไม่มีใครที่มีระดับพลังสูงกว่าเขา

หลังจากได้ยินคำพูดของเสวียคุน เฉินผิงก็หัวเราะและหันไปหาไป๋เฉี่ยนแล้วพูดว่า “ไม่เห็นเหมือนอย่างที่คุณคุยโวไว้เลย การใช้รูปลักษณ์เพียงอย่างเดียวจูงจมูกผู้ชายอาจใช้ได้ผลระยะหนึ่ง แต่พอเวลาผ่านไปพวกเขาย่อมตาสว่าง ถ้าอยากควบคุมคนให้ได้จริงๆ คุณต้องแสดงความแข็งแกร่งให้เห็น”

ไป๋เฉี่ยนจ้องเฉินผิงเขม็งแล้วพูดด้วยความหงุดหงิด “ยังจะมาล้อเลียนข้าอีก มีคนคิดจะล่วงเกินผู้หญิงของเจ้า ไม่โกรธหรือไง?”

“ทำไมต้องโกรธด้วยล่ะ? นี่แปลว่าผู้หญิงของผมมีเสน่ห์มากแค่ไหน หลายคนปรารถนาอยากได้ผู้หญิงข้างกายผม โชคร้ายที่ตอนนี้พวกเขาตายหมดแล้ว!”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็หันไปมองเสวียคุนแล้วพูดว่า “เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับเก้ากลับคิดจะแตะต้องผู้หญิงของผมอย่างนั้นเหรอ?”

เสวียคุนขมวดคิ้ว จ้องมองเฉินผิงขณะที่เขาทวน “ผู้หญิงของแก?”

“ใช่ ราชินีของคุณเป็นผู้หญิงของผมแล้ว เพราะฉะนั้นตามหลักแล้วผมควรจะได้ยศพระสวามี ทีนี้ก็คุกเข่าลงต่อหน้าผมสิ” เฉินผิงพูดด้วยสีหน้ายียวน

“เหอะ เจ้ามันก็แค่ผู้ทุกข์ยากระดับสี่คนหนึ่ง ราชินีจิ้งจอกจะไปสนใจเจ้าได้ยังไง? ถ้ายังกล้าพูดเหลวไหลอีกข้าจะถลกหนังเจ้าทั้งเป็น!”

เสวียคุนไม่เชื่อสิ่งที่เฉินผิงพูด

เมื่อเห็นเสวียคุนไม่เชื่อ เฉินผิงเลยเข้าไปกอดไป๋เฉี่ยนและจูบเธอ มือของเขาลูบไล้ไปตามอำเภอใจ

แต่ไป๋เฉี่ยนก็ไม่ได้ขัดขืนหรือหลบแต่อย่างใด

เสวียคุนโกรธจัดในทันใด!

“ถลกหนังผมทั้งเป็น? อย่างคุณน่ะเหรอจะทำได้”

หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ ร่างของเขาก็หายไปในพริบตา

ก่อนที่เสวียคุนจะทันได้โต้ตอบ เขาก็ถูกฟาดเข้าเต็มหน้าจนกระเด็นออกไปจากห้อง!

เฉินผิงและคนอื่นๆ เดินออกไปเช่นกัน

เสวียคุนมองดูเฉินผิงด้วยสีหน้าเหลือเชื่อ เขาไม่เข้าใจเลยว่าผู้ทุกข์ยากระดับสี่เพียงคนเดียวสามารถซัดเขากระเด็นในฝ่ามือเดียวได้ยังไง

ทหารยามหลายคนที่อยู่รอบๆ ก็ตกใจเช่นกัน สายตาของพวกเขาดูตะลึง