หลังจากที่หลิวซื่อทงตอบตกลง รอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเฉินผิง
อย่างไรก็ตาม เว่ยชิงและเฉียนซิ่วรู้สึกกังวลใจ แม้จะไม่ใช่เงินของพวกเขา กระนั้นก็ยังน่าเจ็บใจที่เงินถูกหยิบยื่นให้หลิวซื่อทงอย่างเสียเปล่า
“เฮ้อ...” เว่ยชิงถอนหายใจเฮือกใหญ่ คิดว่าคงจะดีไม่น้อยหากตัวเขามีเงินมากขนาดนั้น
“เว่ยชิง ไม่ต้องถอนหายใจหรอก ถ้าเกิดว่าเราชนะล่ะ?” เฉินผิงพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าๆๆ! ศิษย์ใหม่ เสียสติไปแล้วเหรอ นายตาบอดหรือเปล่า ไม่เห็นเหรอว่าฝ่ายเรามีศิษย์กี่คน แล้วรู้ไหมว่าศิษย์ของเราอยู่ในระดับไหน?” หลิวซื่อทงหัวเราะเสียงดัง
“เฉิงผิง ถึงคุณจะมีเงินก็ไม่ควรเอาไปโยนทิ้งแบบนี้ เราขอบคุณสำหรับค่าเข้าทดสอบที่คุณจ่ายให้ แต่นี่มัน…” เฉียนซิ่วก็พูดไม่ออกเช่นกัน
ศิษย์คนอื่นๆ ยังคงนิ่งเงียบ ต่างรู้ว่าพวกเขาไม่มีทางสู้ฝ่ายเจ้าสำนักฮั่วได้ นอกจากนี้ ฝ่ายของเจ้าสำนักคนใหม่ยังเป็นผู้คุมการทดสอบอีกต่างหาก ทำให้โอกาสของพวกเขายิ่งน้อยลง
ยิ่งไปกว่านั้น หัวหน้าผู้คุมการทดสอบก็อยู่ข้างพวกเขา เท่ากับว่าไม่มีโอกาสเลยแม้แต่น้อย!
เฉินผิงสังเกตเห็นว่าพวกเขาแทบไม่มีกำลังใจจะสู้ เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “ตราบใดที่ทุกคนพยายามเต็มที่ก็ไม่เป็นไร ถึงเราจะเสียเงินก้อนนี้ไปก็ไม่มีความหมายสำหรับผม ผมเสียเงินไปกับผู้หญิงมากกว่านี้อีก ถ้าเกิดแพ้เดิมพันผมจะถือว่ายกเงินก้อนนั้นให้ผู้หญิงก็แล้วกัน!”
คำพูดนั้นทำเอาทุกคนหัวเราะออกมาดังๆ
ใบหน้าของหลิวซื่อทงบูดบึ้งเมื่อรู้ว่าเฉินผิงกำลังเปรียบเทียบเขากับผู้หญิง
แต่เฉินผิงรู้ว่าเขาจะไม่แพ้ แม้แต่ผู้อาวุโสของสำนักจื่อเหยียนเขายังไม่กลัว นับประสาอะไรกับศิษย์วงใน
แม้เขาจะดูเหมือนผู้ทุกข์ยากระดับสี่ แต่เขาก็สามารถใช้พลังได้เทียบเท่าผู้ทุกข์ยากระดับเก้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...