“อะไรของคุณ? กล้าแย้งเฉียนซิ่วได้ยังไง?”
“รู้ไหมว่าเฉียนซิ่วเป็นศิษย์ชั้นเอก ในระหว่างการทดสอบของศิษย์วงใน เธอติดหนึ่งในสามอันดับแรกเลยนะ”
“คุณไม่เข้าใจอะไรเลย ถึงคุณจะรวยแต่นี่ไม่ใช่เวลามาตั้งคำถามกับศิษย์พี่!”
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่เห็นด้วยกับมุมมองของเฉียนซิ่ว คนอื่นๆ ก็เริ่มตำหนิเฉินผิงทันที
ท้ายที่สุดแล้ว ในสายตาของพวกเขา เฉียนซิ่วคือคนที่แข็งแกร่งและเป็นผู้นำมากที่สุดในหมู่พวกเขา
เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ไม่พูดอะไรอีกและเลือกที่จะนิ่งเงียบ
อย่างไรก็ตาม เฉียนซิ่วกล่าวว่า “เอาล่ะ ที่เฉิงผิงพูดก็มีเหตุผลอยู่บ้าง เรารอดูสถานการณ์ดีกว่า”
ทุกคนต่างผงะเมื่อเห็นว่าเฉียนซิ่วไม่โกรธ แถมเธอยังแก้ตัวแทนเฉินผิงด้วย
เป็นที่รู้กันว่าเฉียนซิ่วไม่ใช่คนที่ถูกชักจูงได้ง่าย หากศิษย์ร่วมสำนักตั้งคำถามกับเธอในยามปกติ เฉียนซิ่วคงอารมณ์เสียไปแล้ว
แต่วันนี้เธอดูเหมือนคนที่ต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เฉียนซิ่วจับมือเฉินผิงแล้วก้าวเข้าไปในประตูแสง
ทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไป ประตูแสงที่อยู่ด้านหลังก็หายไปทันที สิ่งที่ตามมาคือคลื่นความร้อนที่พลุ่งพล่านราวกับอยู่บนภูเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง
โชคดีที่ทุกคนบำเพ็ญเพียรวิชาไฟ ซึ่งช่วยให้พวกเขาทนต่อความร้อนจัดได้
ต่อจากนั้น ทุกคนก็จับตาดูคลื่นความร้อนขณะที่มุ่งหน้าต่อไป
ในตอนแรกทุกอย่างเป็นไปด้วยดี อย่างไรก็ตาม ยิ่งไปไกลเท่าไหร่คลื่นความร้อนก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ และแรงกดดันก็ยิ่งทวีคูณ
ทุกคนเริ่มหืดขึ้นคอ มีเหงื่อไหลอาบหน้าผากและฝีเท้าของพวกเขาก็ค่อยๆ ช้าลง
เฉียนซิ่วไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับแรงกดดันเพียงเท่านี้
เมื่อเห็นอย่างนั้น เฉินผิงก็ได้แต่แสร้งทำเหมือนเขากำลังลำบาก ไม่อยากให้ใครสังเกตเห็นว่าตัวเขามีบางอย่างไม่ปกติ
เพราะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ หากเขาดูสบายเกินไปคงจะน่าสงสัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...