หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3947

หลิวซื่อทงเป็นคนที่มีฝีมือสูงที่สุดในบรรดาศิษย์ชั้นเอก และตอนนี้เขาเป็นศิษย์คนโปรดของเจ้าสำนักคนใหม่

หวงอี้ซวนสงสัยว่าใครเป็นศิษย์วงนอกคนนั้นที่กล้าท้าประลองหลิวซื่อทง

เห็นได้ชัดว่าความพ่ายแพ้แทบจะเลี่ยงไม่ได้

หวงอี้ซวนมองเฉินผิง “เขาคือศิษย์ที่ท้าสู้ใช่ไหม?”

เฉินผิงเป็นเพียงผู้ทุกข์ยากระดับสี่เท่านั้น ไม่ว่าจะมองยังไงก็ดูเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะท้าสู้กับหลิวซื่อทง

ฝีมือของพวกเขาคนละระดับกันเลย เขาคิดว่าเฉินผิงไม่มีโอกาสแม้แต่นิดเดียว

“ใช่ เขาเอง!”

หลิวซื่อทงพยักหน้า

“แล้วจะประลองไปเพื่ออะไร? เป็นการประลองที่ไร้จุดหมายอย่างยิ่ง ดูจากความต่างของระดับพลัง คุณคงเอาชนะเขาได้ต่อให้ใช้มือข้างเดียว” หวงอี้ซวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

การประลองที่ห่างชั้นกันเกินไปย่อมไม่คุ้มค่าที่จะดู

มันจะจบลงในชั่วพริบตา ช่างจืดชืดสำหรับเหล่าผู้อาวุโสคุมกฎ

“ผู้อาวุโสหวง ต่อให้ผมบดขยี้เขาได้ด้วยนิ้วเดียว แต่เราก็ยังต้องจัดการประลองตามขั้นตอน มิฉะนั้นบางคนอาจไม่ยอมรับ”

หลิวซื่อทงจ้องเฉินผิงด้วยสายตาเย็นชา

แต่แววตาของเฉินผิงกลับสงบนิ่ง และรอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากของเขา

“เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย!”

หลังจากที่หวงอี้ซวนพูดจบ เขาก็ค่อยๆ วางมือลงบนก้อนหินขนาดเท่าฝ่ามือ

ทันใดนั้นลำแสงเจิดจ้าก็ส่องสว่างขึ้นมากะทันหัน วงแหวนอาคมหลายแห่งปกคลุมทั่วสนามประลอง

เมื่อวงแหวนอาคมทำงาน เฉินผิงและหลิวซื่อทงก็สามารถเริ่มประลองได้ ไม่ว่าภายในจะโกลาหลเพียงใด มันก็จะไม่ส่งผลมาถึงนอกสนามประลอง

ในทำนองเดียวกัน คนที่อยู่ข้างนอกไม่สามารถทำอะไรกับคนในสนามประลองได้

เมื่อเห็นวงแหวนอาคมทำงาน เว่ยชิงและเฉียนซิ่วก็เริ่มตึงเครียด พวกเขาตั้งใจจะหยุดเฉินผิง แต่ตอนนี้เมื่อมีวงแหวนอาคมป้องกัน พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะหยุดยั้งมันได้

“เฉิงผิงคงมาจากตระกูลเศรษฐีแน่ๆ เขาถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก เขาก็เลยไม่รู้สึกกลัวเลย”

ท่าทางของเฉินผิงและการใช้เงินแบบทิ้งขว้างทำให้เว่ยชิงเดาว่าเฉินผิงน่าจะเป็นทายาทของตระกูลที่มีชื่อเสียง

เขาถูกปรนนิบัติด้วยความหรูหราและมีคนเอาใจมาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยพบเจอกับความล้มเหลว เขาถึงได้เย่อหยิ่งขนาดนี้

อย่างไรก็ตาม หากเฉินผิงยังไม่รู้จักหวั่นเกรงใครหน้าไหนในสำนักจื่อเหยียนต่อไป เขาก็ต้องเผชิญกับผลที่ตามมา

“ไปลงนรกซะ ไอ้หนู!”

หลิวซื่อทงโกรธมาก และเขาก็หายวับไปทันที

หลังจากนั้นก็มีร่างหนึ่งพุ่งเข้าหาเฉินผิงอย่างรวดเร็ว โจมตีมาที่ตัวเขาโดยตรง

รัศมีที่โหมกระหน่ำราวคลื่นยักษ์โถมเข้าใส่เฉินผิง

หลิวซื่อทงวางมืออีกข้างไว้ด้านหลัง ดูเหมือนเขาตั้งใจจะโค่นเฉินผิงด้วยมือข้างเดียว

ขณะมองดูหลิวซื่อทงพุ่งเข้ามาด้วยท่าทางดุดัน เฉินผิงก็ยิ้มเยาะ