หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3948

เฉินผิงโบกมือของเขา และหลิวซื่อทงก็รู้สึกถึงแสงสีขาวสว่างวาบต่อหน้า พริบตาจากนั้นเฉินผิงก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

“ตาย...”

หลิวซื่อทงฟาดฝ่ามือออกไป

การโจมตีทะลุร่างของเฉินผิง แต่ดูเหมือนเฉินผิงจะไม่เป็นอะไรเลย

หลิวซื่อทงชะงักและโจมตีเฉินผิงอีกครั้ง

เฉินผิงไม่ได้ตอบโต้ เพียงแค่ปล่อยให้หลิวซื่อทงโจมตีเขาอย่างต่อเนื่อง

“หลิวซื่อทงเป็นอะไรไป? เขาเสียสติไปแล้วเหรอ? ทำไมเขาถึงเคลื่อนไหวมั่วซั่วแบบนั้น?” มีคนถามลู่ซัน

ในขณะนั้น ลู่ซันก็สับสนอย่างมาก เขาเห็นหลิวซื่อทงที่อยู่ตรงหน้าเฉินผิงเอาแต่โบกมือไปมา

เฉินผิงอยู่ไม่ไกลจากหลิวซื่อทงนัก และเขาก็ไม่ขยับเลยสักนิด

เขามองดูหลิวซื่อทงราวกับว่ากำลังดูละครลิง

เว่ยชิงและเฉียนซิ่วก็สับสนไปหมดเช่นกัน ไม่เข้าใจว่าหลิวซื่อทงกำลังทำอะไรอยู่

“เว่ยชิง หลิวซื่อทงเป็นบ้าหรือเปล่า?” เฉียนซิ่วถาม

“ฉันไม่เคยได้ยินว่าหลิวซื่อทงบ้านะ… หรือจะเป็นแบบนั้นจริงๆ…”

ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวเว่ยชิง และดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง

“มีอะไร?” เฉียนซิ่วถามด้วยความสงสัย

“หรือว่าหลิวซื่อทงจะถูกคาถาลวงตาสะกด? เขาโดนหลอกเสียสนิท และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้” เว่ยชิงวิเคราะห์

“คาถาลวงตา? เขาจะโดนคาถาลวงตาสะกดได้ยังไง?”

สีหน้าของเฉียนซิ่วเต็มไปด้วยความสับสน

“เฉียนซิ่ว เธอนี่ไร้เดียงสาจริงๆ เห็นๆ อยู่ว่าเฉิงผิงใช้คาถาสะกดหลิวซื่อทง เขามีแผนในใจอยู่แล้ว มิน่าเขาถึงไม่กลัวหลิวซื่อทงเลย”

เว่ยชิงเอ่ยชื่นชม

“หรือเฉิงผิงจะเป็นปรมาจารย์อาคม? ดูไม่น่าเป็นไปได้ เขาอายุยังน้อยเกินไป”

เฉียนซิ่วขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่เธอมองดูเฉินผิงในสนามประลอง

ในขณะนั้น ผู้ชมทุกคนพากันตกตะลึงและมองดูอย่างเหลือเชื่อ

แม้แต่ผู้อาวุโสคุมกฎก็ยังสับสน พวกเขาเอาแต่มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสนามประลองจนลืมประกาศผลการต่อสู้

“เฉิงผิง สุดยอดมาก!”

“คุณเก่งที่สุดเลย เฉิงผิง ฉันรักคุณ...”

“ฮ่าๆๆ ตลกเป็นบ้า! ผู้ทุกข์ยากระดับแปดไม่สามารถเอาชนะผู้ทุกข์ยากระดับสี่ได้เนี่ยนะ”

เว่ยชิงและเพื่อนๆ ของเขาโห่ร้องด้วยความตื่นเต้น

หลังหายอึ้ง เว่ยชิงก็รีบตะโกนบอกหวงอี้ซวน “ผู้อาวุโสหวง รู้ผลของการต่อสู้แล้ว ถึงเวลาประกาศชื่อผู้ชนะแล้วไม่ใช่หรือ?”

“เอ่อ...”

หวงอี้ซวนรู้สึกอับอาย ไม่รู้ว่าจะประกาศยังไงดี

หลิวซื่อทงซึ่งถูกเหยียบอยู่ใต้เท้าหลุดจากภาพลวงตาแล้ว เมื่อเห็นสภาพน่าเวทนาของตัวเอง เขาก็คำรามด้วยความโกรธทันที “กล้าหลอกฉันได้ยังไง! ฉันจะฆ่าแก...”