หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3951

“ท่านผู้อาวุโส ศิษย์น้องของผมคนนี้เพิ่งเข้าร่วมกับเราและไม่ได้รู้กฎเกณฑ์ทุกข้อ ครั้งนี้ได้โปรดผ่อนปรนได้หรือไม่?”

“ฉันจะให้เขาเปิดเผยระดับพลังให้เราได้เห็น!”

หลังจากจบคำพูด เว่ยชิงรีบหันไปหาเฉินผิงแล้วพูดว่า “เฉิงผิง คุณต้องปลดปล่อยพลังของคุณออกมาเต็มที่และห้ามปกปิดอีก หากต้องการเข้าสำนักจื่อเหยียน คุณต้องเปิดเผยทุกอย่าง”

“เว่ยชิง ผมไม่ได้ปกปิดระดับพลังของตัวเองเลย ตอนนี้ผมเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่”

เฉินผิงพูดด้วยท่าทางงุนงง

เขาแค่ปกปิดตัวตนของเขา แต่ไม่ได้ซ่อนระดับบำเพ็ญเพียรเลย ความแข็งแกร่งที่เขาแสดงออกมานั้นเฉินผิงไม่อาจควบคุมได้ นี่คือพลังในขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ของเขา

“เฉิงผิง หยุดดื้อรั้นได้แล้ว รีบยอมรับผิดซะ คุณอาจยังมีโอกาสรอด”

เฉียนซิ่วหันไปหาเฉินผิงและเตือนเขาเช่นกัน

“เฉียนซิ่ว ผมเป็นผู้ทุกข์ยากระดับสี่จริงๆ ถ้าคุณไม่เชื่อผมจะยอมให้ตรวจสอบก็ได้”

เฉินผิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่แยแส

เมื่อเห็นเฉินผิงปฏิเสธ ผู้อาวุโสคุมกฎก็ตะคอกอย่างเย็นชา “เอาล่ะ เราจะทำการค้นตัวคุณให้ทั่ว อย่าคิดว่าจะปิดบังอะไรจากสายตาของเราได้”

หลังจากนั้น ผู้คุมกฎอีกหลายคนก็ล้อมเฉินผิงพร้อมๆ กัน แต่ละคนปลดปล่อยปราณสัมผัสห่อหุ้มตัวเฉินผิง

เฉินผิงไม่ขัดขืนและสงบจิตใจเพื่อให้พลังบำเพ็ญเพียรทั้งหมดของเขาเผยออกมา

ผ่านไปสิบห้านาที เม็ดเหงื่อก็จับบนหน้าผากของผู้คุมกฎเหล่านั้น

อย่างไรก็ตาม จากการตรวจสอบอย่างละเอียดก็ชัดเจนแล้วว่าเฉินผิงอยู่ในขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่เท่านั้น

หมายความว่าเฉินผิงไม่ได้โกหกหรือปิดบังอะไรเลย

“แปลกมาก เขาเป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับสี่จริงๆ และไม่ได้ปิดบังระดับบำเพ็ญเพียร”

ผู้อาวุโสคุมกฎแสดงความสับสนด้วยสีหน้างุนงง

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เว่ยชิงและคนอื่นๆ ก็พากันตกใจและจ้องมองเฉินผิงอย่างไม่เชื่อสายตา

“คนอย่างคุณที่ไม่ขยันฝึกวิชาแต่กลับฝันที่จะเก่งทางลัดนั้นไม่มีทางแข็งแกร่งได้ ถึงตอนนี้คุณจะเป็นผู้ทุกข์ยากระดับแปด แต่ฝีมือของคุณไม่ได้น่าประทับใจเลย”

เฉินผิงเยาะเย้ยหลิวซื่อทงไม่หยุด!

“เหลวไหล!” ใบหน้าของหลิวซื่อทงกลายเป็นสีแดงเข้ม “กล้าดียังไงถึงกล่าวหาว่าฉันใช้วิชามาร!”

“ถ้าผมพูดเหลวไหล แล้วทำไมคุณที่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับแปดถึงแพ้ผมที่เป็นแค่ผู้ทุกข์ยากระดับสี่?”

“ช่วยอธิบายให้ผมฟังได้ไหม มันเป็นเพราะคุณไร้ความสามารถหรือเพราะอะไรกันแน่?”

เฉินผิงพูดขึ้นอีกครั้ง

หลิวซื่อทงเดือดพล่านด้วยความโกรธ เขาเป็นศิษย์คนโปรดของเจ้าสำนักและเป็นศิษย์ชั้นเอกที่ใครๆ ต่างนับถือ แต่ตอนนี้เขาถูกเฉินผิงที่ไม่ใช่แม้แต่ศิษย์วงนอกของสำนักหยามหน้า แถมเขายังบาดเจ็บเพราะอีกฝ่าย สิ่งนี้เกิดขึ้นต่อหน้าคนจำนวนมาก ช่างเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง!

“ฉันไม่ได้แพ้ ใครบอกว่าฉันแพ้แล้ว? แกคิดเหรอว่าจะชนะฉันได้ง่ายๆ?”

หลิวซื่อทงคำรามพร้อมปลดปล่อยรัศมีออกมาอีกครั้ง!