หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3950

สีหน้าของหลิวซื่อทงบิดเบี้ยวอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงที่เป็นผู้ทุกข์ยาก ระดับสี่ถึงรับมือกับเขาที่เป็นผู้ทุกข์ยากระดับแปดได้

สิ้นเสียงคำรามของหลิวซื่อทง เขาก็ปลดปล่อยรัศมีดาบเพลิงจำนวนมากอีกครั้ง

เฉินผิงมองดูหลิวซื่อทงที่กำลังคลั่ง รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเขา เขารู้ว่าหลิวซื่อทงโดนไล่ต้อนจนตรอกแล้ว

ตูม!

เฉินผิงปลดปล่อยพลังดาบออกมาในทันใด พลังดาบทำลายรัศมีดาบเพลิงของหลิวซื่อทง และในขณะเดียวกันมันก็พุ่งใส่หลิวซื่อทงพร้อมซัดเขากระเด็น!

หลังจากนั้น หลิวซื่อทงก็ล้มลงจนทำให้เกิดฝุ่นคลุ้ง

สีหน้าของทุกคนในขณะนั้นตกตะลึงพึงพรืด

การที่เฉินผิงสามารถต่อสู้กับหลิวซื่อทงได้ก็น่าตกใจมากพอแล้ว

แต่ตอนนี้ การโจมตีด้วยดาบเพียงครั้งเดียวของเขาทำให้หลิวซื่อทงลอยละลิ่ว

เหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรทำให้ทุกคนรู้สึกว่ามันยากที่จะยอมรับ

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นผู้ทุกข์ยากระดับสี่ซัดผู้ทุกข์ยากระดับแปดกระเด็นในดาบเดียว ล้อเล่นใช่ไหม?

แม้จะมีอัจฉริยะบางคนที่สามารถโค่นผู้ที่เหนือกว่าตนได้ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ด้วยระดับพลังที่ห่างชั้นกันขนาดนี้!

เรื่องนี้มันเกินความเข้าใจของทุกคน

เว่ยชิงอ้าปากกว้างในขณะที่เขาไม่อยากเชื่อสิ่งที่ตัวเองพูด “นี่มัน... เฉิงผิงสามารถเอาชนะหลิวซื่อทงได้โดยใช้พลังของเขาเองจริงหรือ?”

ในตอนแรก ทุกคนเชื่อว่าหลิวซื่อทงตกอยู่ภายใต้ภาพลวงตา ทำให้เขาถูกเฉินผิงเล่นงานทีเผลอ

แต่ตอนนี้ล่ะ?

มันคือการประทะกันของพลังล้วนๆ ไม่มีการใช้กลอุบายหรือลูกไม้อย่างแน่นอน!

มันไม่มีอะไรเลยนอกจากการห้ำหั่นของพลัง และที่น่าตกใจคือหลิวซื่อทงเป็นฝ่ายถูกซัดกระเด็น

“เห็นได้ชัดว่าเฉินผิงปกปิดฝีมือที่แท้จริงเอาไว้ มิน่าเขาถึงกล้าท้าประลองกับหลิวซื่อทง”

เฉียนซิ่วมองดูเฉินผิงด้วยสีหน้าชื่นชม เธอมั่นใจว่าเฉินผิงปกปิดความแข็งแกร่งที่แท้จริงไว้

ในความเป็นจริง มันเป็นเรื่องปกติที่ยอดฝีมือบางคนจะปกปิดความสามารถที่แท้จริงด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง

และหลายคนก็คงทำแบบเดียวกัน

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสคุมกฎก็มีสีหน้าเคร่งขรึมเช่นกัน

หากเฉินผิงปกปิดพลังของตัวเองตั้งแต่แรกด้วยความตั้งใจที่จะเล่นงานหลิวซื่อทงทีเผลอ การประลองครั้งนี้คงไม่อาจเรียกได้ว่ายุติธรรม!

ท้ายที่สุดแล้ว นี่คือการประลองเพื่อเข้าเป็นศิษย์วงในของสำนักจื่อเหยียน ไม่ใช่การประลองถึงชีวิต

จึงไม่มีความจำเป็นต้องใช้วิธีแบบนั้น

คนเจ้าเล่ห์เช่นนี้ไม่ควรที่จะเป็นศิษย์วงในของสำนักจื่อเหยียน

“ไอ้เด็กเวร แกใช้วิชาลับของแกตบตาฉัน!”

หลิวซื่อทงลุกขึ้นและเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา

ในขณะนั้น ผู้อาวุโสคุมกฎได้ปิดอาคมของสนามประลองแล้วและกระโดดขึ้นไปบนเวที เสียงของเขาเย็นชาและเต็มไปด้วยความโกรธในขณะที่พูดว่า “คุณจงใจปกปิดพลังที่แท้จริงของคุณ ซึ่งทำให้คู่ต่อสู้ไขว้เขว วิธีแบบนี้ไร้เกียรติและไม่เป็นไปตามกฎของสำนักจื่อเหยียน”

“เราไม่ยอมให้แกเป็นศิษย์วงในของสำนักเรา มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นเลย!”

เมื่อเห็นอย่างนั้น เว่ยชิงและเฉียนซิ่วพร้อมด้วยคนอื่นๆ ก็รีบวิ่งไปที่สนามประลอง พวกเขาตั้งใจที่จะขอร้องแทนเฉินผิง