หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 3954

เปลวไฟสีน้ำตาลเข้มแปรเปลี่ยนเป็นมังกรเพลิงหลายตัวและเข้าล้อมรอบเฉินผิง

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้หลบหรือสะดุ้ง เขาปล่อยให้ตัวเองถูกมังกรเพลิงล้อมรอบ

เฉินผิงตั้งใจจะพยายามดูดกลืนและกลั่นจุติเพลิงสีม่วงอ่อนจากภายในเปลวไฟสีน้ำตาล

เนื่องจากจุติเพลิงของหลิวซื่อทงไม่ได้หลอมรวมกันจริงๆ เฉินผิงจึงมีโอกาสที่จะดูดกลืนและกลั่นมันได้

ถ้าเฉินผิงเอาชนะหลิวซื่อทงและดูดกลืนพร้อมกลั่นเปลวไฟสีม่วงอ่อนจากภายในตัวเขาโดยตรง สิ่งที่เขาทำจะถูกเผยให้เห็นอย่างไม่ต้องสงสัย

ตอนนี้เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเสี่ยงแยกจุติเพลิงสีม่วงอ่อนออกจากเปลวไฟที่หลอมรวมกัน

โชคดีที่เฉินผิงเชี่ยวชาญจุติเพลิงของสำนักจื่อเหยียนแล้ว เขาจึงสามารถแยกแยะมันจากเปลวไฟอื่นได้ ส่วนที่เหลืออยู่คือจุติเพลิงสีม่วงอ่อน

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่รู้ว่าเปลวไฟสีม่วงอ่อนก็มาจากสำนักจื่อเหยียนเช่นกัน อันที่จริงมันเป็นเปลวไฟที่เป็นความลับสุดยอดของสำนักจื่อเหยียน มันลึกลับมากเสียจนแม้แต่ศิษย์ชั้นเอกของสำนักยังไม่รู้จัก แล้วเฉินผิงจะรู้ได้อย่างไร?

ร่างเกราะทองคำของเฉินผิงทำงาน และถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงที่อยู่รอบๆ ถ้ามีใครสังเกตเห็นรัศมีอันโดนเด่นของเขา ตัวตนของเขาอาจถูกเปิดเผย

ท้ายที่สุดแล้ว เฉินผิงเป็นคนเดียวในอาณาจักรนิรันดร์ที่สามารถใช้วิชาร่างเกราะทองคำที่สร้างเกล็ดสีทองปกคลุมทั่วร่าง

“เฉิงผิง!”

“เฉิงผิง...”

เมื่อเห็นเฉินผิงไม่หลบหรือสะดุ้งและถูกเปลวเพลิงปกคลุมทั่วตัว ทั้งเว่ยชิงและเฉียนซิ่วก็หน้าซีดด้วยความตกใจและร้องออกมา

พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเฉินผิงจึงไม่หลบ หรือว่าเขาจะหลบไม่พ้น?

ความจริงแล้ว แม้แต่หลิวซื่อทงก็ยังตกใจ เขาไม่นึกว่าจะสามารถกำราบเฉินผิงและกักขังไว้ในเปลวเพลิงในกระบวนท่าเดียว

หลิวซื่อทงสงสัยว่าทำไมเฉินผิงถึงไม่หลบ หรือว่าเขาแค่หลบไม่พ้น

อย่างไรก็ตาม ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเฉินผิงคงไม่รอดเมื่อถูกจุติเพลิงห่อหุ้ม

ใบหน้าของหลิวซื่อทงแฝงความเย้ยหยันขณะที่เปลวไฟยังคงปะทุออกมาจากบัวมารทมิฬ

กลับกันท่าทางของเฉินผิงยังคงผ่อนคลายทั้งที่ถูกปกคลุมด้วยเปลวเพลิง

“ถ้าเปลวเพลิงยังลุกไหม้ต่อไป ผมคงกลายเป็นขี้เถ้าแน่!”

เดิมทีหลิวซื่อทงชะงักเมื่อเห็นว่าเฉินผิงยังมีชีวิตอยู่ อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง เขาก็หัวเราะเบาๆ และพูดว่า “เจ้าคนโอหัง ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าฉันน่ากลัวแค่ไหน มันสายเกินไปแล้ว...”

ขณะที่เขาพูด หลิวซื่อทงกำลังจะปลดปล่อยจุติเพลิงอีกครั้ง

“หยุด! เรายอมแพ้ เรายอมรับความพ่ายแพ้...”

“ผู้อาวุโสคุมกฎ เรายอมแพ้แล้ว” พวกเขาอ้อนวอน “นี่เป็นเพียงการประลองฝีมือ ไม่ใช่การต่อสู้จนตัวตาย เราจะปล่อยให้หลิวซื่อทงฆ่าเฉิงผิงไม่ได้!”

เมื่อเห็นอย่างนั้น เว่ยชิงและเฉียนซิ่วก็ส่งเสียงร้องลั่นทันที

พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้และปฏิเสธที่จะให้เฉินผิงสู้ต่อ หากการประลองดำเนินต่อไป เขาคงมอดไหม้ไม่เหลือซาก

“ฮึ พวกแกไม่ใช่คนที่กำลังประลองเสียหน่อย จะยอมรับความพ่ายแพ้ไปเพื่ออะไร!”

หลิวซื่อทงพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา