"แกก็พอจะมีฝีมืออยู่บ้างสินะ ดูเหมือนว่าถึงหลิวซื่อทงจะแพ้ก็ไม่เสียใจแล้ว แต่การที่จะชนะข้านั้นไม่ง่ายนักหรอก!" จูหลิงแค่นเสียงเสียงเย็นชา แล้วระเบิดพลังออกมาจนสิ้น
ดาบวิญญาณอัคคีในมือของจูหลิงตอนนี้เปลี่ยนเป็นสองสี ส่วนหนึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นเปลวเพลิงสีม่วงซึ่งเป็นอัคคีปรมัตถ์ของสำนักจื่อเหยียน ซึ่งแกร่งกล้ายิ่งกว่าของหลิวซื่อทงอยู่มากมายนัก เปลวเพลิงสีม่วงยิ่งมาก็ยิ่งสดใสและเด่นชัดมากขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อจูหลิงเหวี่ยงดาบวิญญาณอัคคี แสงดาบเงากระบี่มากมายก็พุ่งเข้าใส่เฉินผิงอีกครั้ง
แต่คราวนี้ แสงดาบเงากระบี่พวกนั้นกลับถูกเปลวเพลิงแผดเผา และแสงดาบเงากระบี่หลากสีสันทั้งสีน้ำตาลและสีม่วงก็หมุนวนแล้วพุ่งเข้าหาเฉินผิง
เว่ยชิงเห็นแสงดาบเงากระบี่อันน่าสะพรึงกลัว ก็สีหน้าซีดเผือด
ถ้าเขาอยู่ภายใต้การโจมตีเช่นนี้ เขารู้ตัวเลยว่าย่อมต้องพ่ายแพ้เป็นแน่
อวี๋จิ้นก็ขมวดคิ้วเช่นกัน เตรียมพร้อมที่จะเข้าไปขวางได้ทุกเมื่อ ดูเหมือนว่าจูหลิงตั้งใจที่จะฆ่าเฉินผิงให้ได้
"คุณหนูใหญ่ โปรดเมตตา อย่าทำร้ายกันจนถึงชีวิตเลย!" อวี๋จิ้นร้องตะโกนเตือนสติจูหลิง
จูหลิงแค่นเสียงเย็นชาพลางกล่าวว่า "เมื่อดาบวิญญาณอัคคีอันไร้เทียมทานของข้าเปิดฉากโจมตีแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะหยุดลงได้ เจ้าหมอนี่ช่างโอหังนัก บังอาจใช้กิ่งไม้สู้กับข้า แสดงว่ามันกำลังดูถูกข้า ข้าจะให้มันได้เห็นว่าข้าแข็งแกร่งขนาดไหน!"
อวี๋จิ้นรู้สึกอับจนหนทาง ทั้งๆ ที่เผชิญหน้ากับระดับผู้ทุกข์ยากขั้นที่เก้า แต่เฉินผิงกลับไม่เตรียมพร้อมให้ดีและยังใช้กิ่งไม้เป็นอาวุธอีกต่างหาก
เช่นนี้ไม่เท่ากับดูถูกคู่ต่อสู้หรอกหรือ
"ศิษย์น้องเฉิงผิง คุณต้องระวัง อย่าได้ประมาทเชียวล่ะ คุณควรจะให้ความสำคัญกับการต่อสู้ หากคุณไม่มีอาวุธ คุณก็เอาดาบวิเศษของผมไปใช้ได้เลย” เว่ยชิงพูดแล้วเตรียมจะโยนดาบของตนเองไปให้เฉินผิง
แต่ทุกคนก็ต้องประหลาดใจที่เฉินผิงส่ายหน้า "ขอบคุณนะศิษย์พี่ ผมรู้สึกว่ากิ่งไม้นี้ถนัดมือมากกว่า"
เฉินผิงปฏิเสธข้อเสนอของเว่ยชิง และยังคงใช้กิ่งไม้ต้านทานพลังโจมตีของจูหลิงต่อไป
"ไปตายซะ"
จูหลิงโกรธจนดวงตาเบิกกว้าง แสงดาบเงากระบี่ที่มีเปลวเพลิงอันมหาศาลหมุนวนแล้วพุ่งเข้าใส่เฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีตอน 3867-3871 ครับ...
เกินเดือนละ...
รออยู่นะครับ...
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...