หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 398

เมฆหมอกสองก้อน ก้อนหนึ่งสีดำและสีขาวปะทะกัน หมอกสีดำสลายตัวในทันทีและหายไปอย่างไร้ร่องรอยและแล้วท้องฟ้าก็สว่างขึ้น ในเวลานี้พื้นดินเต็มไปด้วยผู้คนจากชื่อเฟิ่ง เหลือคนที่ยังยืนไหวไม่ถึงสิบคน

และชื่อเฟิ่งก็กำลังยืนถือดาบยาว ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยรอยแผล ขณะนี้เธอกำลังจ้องมองไปที่ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่ที่อยู่ข้างหน้าเธอ

ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่ไม่ได้สนใจชื่อเฟิ่งที่กำลังโกรธเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองไปที่บ้านที่ปกคลุมไปด้วยหมอกสีขาวด้วยสายตาที่หวาดกลัว!

ซู่ๆ…

จู่ๆมีเสียงแตกและหลังคาของห้องก็พังทลายลงในทันที ร่างกายของเฉินผิงเต็มไปด้วยพลังจิตวิญญาณและตัวของเขาก็ลอยอยู่กลางอากาศราวกับเทพจุติลงมา!

“เล่นสกปรกอย่างนี้ ยังกล้าเรียกตัวเองว่าเป็นปรมาจารย์อีกเหรอ?”

แววตาของเฉินผิงนั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาแกว่งมือเบาๆ เมฆหมอกสีขาวก็มัดผู้ตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่ทันที!

ทุกคนเห็นผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่กำลังดิ้นรนอย่างสิ้นหวังในหมอกสีขาว ราวกับว่าเขาเจ็บปวดมาก!

ทันใดนั้น ร่างของเขาก็หยุดนิ่งลงราวกับว่าตายไปแล้ว!

เมื่อเห็นแบบนั้นหลินเทียนหู่และชื่อเฟิ่งก็รู้สึกสะใจเป็นอย่างมาก หมอกสีขาวที่พันรอบตัวของผู้ลาดตระเวนก็เริ่มซึมเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างช้าๆ

ทันใดนั้น ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาซวนเยว่ก็ลืมตาขึ้น และร่างกายของเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศในทันที เผชิญหน้ากับเฉินผิงกลางอากาศ!

“ฮ่าๆ คิดว่าวิธีกระจอกๆแบบนี้จะทำอะไรข้าได้งั้นเหรอ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ พลังจิตวิญญาณของเจ้านี่มันมีประโยชน์กับข้ามากจริงๆ”

หลังจากที่ผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่พูดจบ เขาก็ผลักฝ่ามือไปข้างหน้า และแรงดูดมหาศาลก็พุ่งไปทางเฉินผิง

ร่างกายของเฉินผิงดูเหมือนจะอยู่ในกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ ซึ่งอาจถูกกลืนหายไปได้ทุกเมื่อ!

ในไม่ช้า เฉินผิงรู้สึกว่าพลังวิญญาณในร่างกายของเขากำลังหมดไปอย่างรวดเร็ว และมันถูกผู้ลาดตระเวนด้านซ้ายของหุบเขาเสวียนเยว่ดูดออกไป!